❝Geçmişi hatırla, küllerden hatıra.❞ Terk edişler kalpte büyük bir yarayı kaplar. Geçmişindeki tohumların geleceğinin kökleri olunca büründüğün o karanlık seni yutar, yürüdüğün yol uzun gelir anlamazsın. İzleri bedenine tutsak olduğunda öldüğünü sanarsın. Ladin Nekrasova, geçmişin pençesinden kurtulamayan bir kadındır. Bir gece boks maçını seyretmeye gittiği vakit olacakların doğurduğu sonuçlara katlanmak zorunda kalır. Boks maçında hiç beklemediği bir adamla karşılaşır yıllar sonra. Ares Gökkurt Kandemir. Ladin, Gökkurt'u şehit düşen babasının çalıştığı Özel Kuvvetler'den tanıyordur. Onu gördüğünde geçmişinin yükü omuzlarına binmiştir ama bilmediği bir şey vardır. Gökkurt, onu tanımayacak kadar ona uzaktır ama Ladin ona bir nefes yakındır. Aralarındaki sürtüşmeden doğan alevler günler geçtikçe ilerler, yalanlar bir mum gibi söner. Tanrı kaderlerini birlikte yakar, cehennemi yaşar sevgiler. "Külden var olan bir kadının hikâyesi bu; ama ateşin ta kendisi ondan başkası değilmiş, öğrenmek zorunda kaldım." 29 Kasım 2024 🥀 BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR!

*Tamamlandı* Romantizim #4 Gizem #57 İki Farklı İnsan, İki Farklı Dünya, Aynı Kader. ❂❂❂ Kuraktır Vantum demişlerdi, Boğucudur, tehlikelidir, kızıldır. Çiçeklerin unutulmaya yüz tuttuğu bir dünya demişlerdi, Ama bilmezlerdi ki, o genç kızın ismi bahar çiçeği demekti. Cahilliklerinden utanmazlardı, şayet bunu bilselerdi. Ama Eranthe utanacaktı. Onunla öğrenecekti adının manasını, o daha pek çok sırları aralayacaktı. Onunla tanışmak hayatının dönüm noktası olacaktı, yoktu geriye dönüşü. Peki Eranthe geriye dönmek ister miydi? Ne de olsa dillerde tüy bırakmayan Vantum Diyarı değil miydi bağımlılık yapan... Onlar böyle söylerdi. Ancak Eranthe benliğinin cahil kalmasına izin veremezdi. Vantum kuraktı, tehlikeliydi, boğucuydu, kızıldı. En çok da... Derinlerinde gizemler saklardı. ❂❂❂ *Ailesinden acı bir şekilde koparılıp, Vantum İmparatorluğu'nun sarayına getirilen ve burada diğer kızlar gibi 'nainen' olmaya zorlanan Eranthe'ın hayatı, bir gün ölümden döndürdüğü esrarengiz bir adam tarafından tamamen değişecektir. Diyarın ve hayatın araladıkları gizemlerle dolu sır kapıları, ona tahmin bile edemeyeceği bilgiler sunarken, birbiri ardına yaşayacakları nefes kesici olacaktır.* "TÜM HAKLARI SAKLIDIR, HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!" Muhteşem kapağım için Hidden_Assassin e çok çok teşekkür ediyorum! *.* ❤️

"Zalimlikle öldüm, merhametle doğacağım " Vivian Dumchestier. Arganie İmparatorluğunun Arşidükü ile imaparatorun isteği üzerine evlendi, kendi isteği dışında evlenmiş olmayı gururuna yediremedi ve tüm kibrini nefretle evliliklerine kustu. Kocasını tanımaya çalışmak yerine düşmanlığı ve entrikayı tercih etti. Kocasını düşmanı olarak gördü öyle ki bu düşmanlıkla üvey oğluna zarar vermekten bile çekinmedi. "Vivian Dumchestier kocanızı ve oğlunuzu zehirlemeye çalıştınız, imparatorun adıyla idam edileceksiniz." "Ben yapmadım, ben değildim!" Vivian hırpalanmış halde darağacına doğru götürülürken gözleri rahibin yanında duran kocası ve üvey oğlunu buldu. Duygusuz bir şekilde hatta ona utançla bakıyorlardı. O kadar pişmandı ki , ikisinden de özür dilemek istedi ama artık çok geçti. Boynuna geçirilen bir ip celladın indirdiği kolla altındaki zemin kayarken Vivian'ın son gördüğü ona iğrenerek bakan kocasının bakışları oldu. Vivian ertesi gün gözlerini açtığında kendini evliliklerinin ilk yıllarında buldu. "Kocam ve oğlum bu hayatımda size tüm sevgimi vereceğim." Vivian bu hayatında iyi bir insan olmayı başarabilecek miydi?

Kanlı Ay'ın yükseldiği gece, Banu gözlerini kapattığında kendi yatağındaydı... Ama açtığında kendini keçeden bir çadırın içinde, kürklerle örtülmüş bir yatakta buldu. Artık o Banu değildi. Xiango Devleti'nin prensesi Sayina'ydı. Yüzlerce çadırın arasında, ihanete uğramış, ailesi katledilmiş, kendi hayatı için bile mücadele etmek zorunda olan bir prenses... Onu bekleyen iki ölümcül sınav vardı: Önce, onu öldürmeye çalışan amcası Karaçay Kağan ile yüzleşmek. Sonra ise, zorla evlendirildiği, acımasızlığıyla ün salmış düşman general Han Ruo'nun karısı olmak. Modern çağdan gelmiş sıradan bir kadın, entrikaların, kanlı savaşların ve ihanetiyle ünlü bir çağda, kimsesiz bir prenses olarak hayatta kalabilecek miydi? Peki ya aşk? Kan ve nefretle yoğrulmuş bu dünyada, kalbinin gerçek sahibini bulsa bile ona güvenebilir miydi?

Velâl ablasının kaybolduğu günden beri kötü rüyalar görmektedir. Bu rüyalar çoğu zaman onu uykusuz bırakırken bir gün arkadaşı ona Rüya Kapanını hediye eder. Efsaneye göre rüya kapanları uyunacak yerin üstüne asıldığında kötü rüyaları içine çekmek gibi bir özelliği vardır. Rüya Kapanını odasına asıp uykuya daldı. Evren titredi, dünya tersine döndü. Velâl artık başka bir evrendeydi. |16Ocak2024| Yıldızlar Kadar Gökyüzü.

Phrygia Krallığı' nın saklı odalarında, unutulmuş bir yaratılış öyküsü gün yüzüne çıkar. Bu kadim metin, yaklaşan felaketi fısıldıyordur. Dünyanın sonu gelmekte. Alametler birer birer gerçekleşirken, krallığın en seçkin beş savaşçısı, bu laneti durdurmak için yola çıkmaya hazırlanır. Ancak laneti kırmak için bir büyücüye ihtiyaçları vardır. Larentia. Zorlu yolculuk başlar. Kaderleri çoktan mühürlüdür. Bu yolculukta, her biri kendi içindeki güçleri ve sırları keşfederken, Larentia, laneti kırıp mührü tamamlayabilecek midir? Yoksa dünya geri dönüşü olmayan bir karanlığa mı hapsolacaktır?

Lyra Veylin, sıradan bir okul gününde rastladığı bir masal kitabının ardında gizlenmiş bir geçidin varlığından habersizdi. Kitaptan yükselen bir ninni, onu kendi dünyasından koparıp Ethernatus Akademisi'ne sürükledi-beş elementin güçlerine göre yurtlara ayrılmış gizemli bir büyücülük okuluna. Ancak tören günü Kadim Kitap konuşmayı durdurdu. Onun içinde hiçbir element gücü bulamıyordu. Ne ateş, ne su, ne yıldızlar... Lyra, hiçbir yurtla eşleşmeyen ilk öğrenciydi. Peki ya Lyra'nin gücü henüz uyanmamışsa? Ya da... onun gelişi eski bir efsaneyi gerçekleştirecekse? Akademide arkadaşlık, sırlar, rekabet ve gizemli bir öğrenci ile yolları kesişen Lyra, kendi kaderini bulmak için yalnızca cevaplar değil, kendini de keşfetmek zorunda. Bilinmeyen bir evrende Uykuda bekleyen kadim bir güç. Ve her satırı karanlıkla yazılmış, unutulmuş bir masal. Bazen ait olmadığın yerde bile seni kaderin bekler. ___________________________________________ Bu isimde yazılmış ilk kitaptır.Tüm hakları bana aittir. Çalıntı veya alıntı olduğu anda yasal işlem başlatılacaktır.

Bütün yollarımın sonu sana çıkacaksa, hangi yolu yürüdüğümün bir önemi var mı?

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

"Kanadı kırık her kuş iyileşmez ve sonsuza kadar gökyüzüne hasret kalır." 🪖🕊️