+18 cinsellik ve şiddet içerir! • Bir avcı ve av hikayesi değil.. Bir avcının, av olmak pahasına başka bir avcıyı avlamasının hikayesi. Gerçekten kötü bir adamın ellerine düşen bir kadın.. Gerçekten kötü bir adamın ellerine düşmek için her şeyi yapan bir kadın.. Takıntı mı aşk mı? Gözleri ilk kez bir uçurum kenarında buluştuğunda bunun adı aşk'tı. Fakat yıllar sonra bir ringin içinde buluştuğunda.. kadın bile bunun aşk olamayacak kadar fazla olduğunu hissetmişti. Turuncudan nefret eden bir kadının gökkuşağının ikinci katmanına hapsolma hikâyesi.. Turuncudan nefret eden bir kadını, gökkuşağının ikinci katmanına hapseden bir adamın hikayesi.. Sır. Oyun. Tutku. Kadın o katmana girebilmek için ölümü bile göze almıştı.. • Gerçek kişi ve kurumlarla alakâsı yoktur. Hâyâl ürünüdür!

Kız kardeşinin ayıbı onun üstüne kaldığında adı çıktı ve köyde uzun zamandır onu isteyen adama da gün doğdu. Sonunda aradığı fırsatı bulmuş, onu kendine gelin etmeye az kalmıştı...

🔥 KÜL ve BARUT "Kül geçmişin izidir, barut geleceğin kıvılcımı." Ben küçükken annem saçlarımı örerdi. Parmaklarının kokusu hâlâ aklımda, sabunla toprak arası bir koku. Babam gülerdi bazen, az ama derinden. Evimiz fakirdi belki ama sıcaktı. Sonra bir sabah... bir çığlık, bir sessizlik. O gün ikisi de gitti. Ben kaldım, küçücük bir çocuk, koca bir sessizliğin içinde. Amcam aldı beni yanına. İlk gün başımı okşadı, "Artık bizde kalacaksın," dedi. Ama o el çok geçmeden tokat oldu. "Konuşma kız! Yetim, başına iş açarsın." Ben sustum. Sesimi toprağa gömdüm, gözyaşlarımı içime sakladım... Bir gün... bir göl kenarında, bir el tuttu beni. Soğuktu, sertti ama canlıydı. O an ilk kez biri bana bağırmadan dokundu... Ve o yabancıyla tekrar karşılaştım...berdel yüzünden. Oda sessizdi. Kadın başını eğdi, elleri titriyordu. Adam pencerenin önünde duruyor, bakışlarında derin bir yorgunluk vardı. Kadın (fısıltıyla): "Ben hep sessizdim... Konuşunca cezalandırıldım, susunca unuttular. İnsan bazen sesini değil, kendini kaybediyor. Ben de öyle oldum." Adam derin bir nefes aldı, bakışlarını ona çevirdi. Adam (kısık sesle): "Sessizlik bazen huzur verir... Ama ben onu hiç bulamadım. Aradım her insanda, her gecede... Hep sustum, ama içim hep bağırdı." Kadın ürkekçe başını kaldırdı. Kadın (çekinerek): "Sen sessizliği aramışsın... Ben ondan kaçmışım. Ama şimdi... aynı sessizlikteyiz." Adam bir adım yaklaştı. Adam: "Senin sessizliğin korku. Benimki yorgunluk. Ama belki ikisi birleşince, biraz huzur eder." Kadın: "Ben çok yoruldum." Adam: "Ben de... Ama artık susmak değil... dinlemek zamanı." O gece, iki sessizlik birbiriyle konuştu. Kelimeler azdı, ama anlam doluydu. Kadın ilk defa bir sessizlikten korkmadı. Adam ilk defa bir sessizlikte huzur buldu. 🕯️ Berdel kurgusudur! (Yetişkin

"Bir anda bir nefes söner miydi? Alınan kararlar, verilen sözler ne kadar da mahvedebilir bir hayatı. Yaptığınız seçimlerin bedelini her daim ödersiniz, zira sıra bendeydi. Peki ben nasıl bir bedel ödeyecektim?" Nehir ARMAN & Karahan EVLİYAOĞLU Tüm hakları bana aittir. #1 sizi içinde #1 kandavası içinde #1 kurallar içinde #1 fedakarlık içinde #1 kalp içinde #1 töre içinde #1 nehir içinde

O kurtların göğsünde ateş vardır. Dağları aşıp ovaya iner, geceleri gündüze çevirirler. İşte böylece, yolunu o ateşten bulan bir ekip. Beyinleri vatanın toprağıyla yıkanmış, alaycı bir ekip... (İsyankarlar Komandosu) -Amacınız nedir, asker? -İsyan, komutanım. -Aferin, asker...

"Ki ben artık herşeyini kaybetmiş bir kızdım. Her bir yanım kimsesizdi. Ailem gitmişti benim. Ve bizi ayıran ölümdü. Ölümün çaresi yoktu ki." Liya bir gün dayısıyla kavga eder ve tek sığınağı olan mezarlığa,ailesinin yanına gider. Oradan ayrılırken bir şehit mezarı görür. Abisinin de asker olmak istediğini hatırlar ve gözleri dolar. Elinde kalan çiçekleri o mezara bırakır. O sırada ise yüzbaşı ve tüm tim onu izlemektedir. "Bu kız kim ve neden kardeşimin mezarının üstüne çiçek bırakıyor."der Yüzbaşı. Yüzbaşının hiç akrabası yoktur. Kıza baktığında birşeyler anımasamaya çalışır fakat olmaz. Birkaç yıl önce işkenceye uğradığı için hafıza kaybı yaşamaktadır. Liya ve Yüzbaşının geçmişi bir tarafta dururken gelişen tatsız bir olay onları tanıştırır. Hoşgeldiniz benim biricik dünyama. Dünyamıza...

"Geçecek mi peki?" Diyebildim yalnızca hafif çıkan sesimle. Yüzüne bakmak istemiyordum çünkü eğer bakarsam, gözlerinde duymaktan korktuğum cevabı görmekten çekiniyordum. "Geçmeyecek," dedi dudaklarından dökülenlerin yüreğimi bin bir parçaya ayırdığından habersizce. "Ama alışıyor insan." "Sen alıştın mı?" Dedim. "Alıştım." Dedi. "Nasıl peki acıya alışmak?" Bir süre öylece gözlerime baktı. O an anlamıştım. Gözleriyle konuşup anlatmaya çalışmasını gerektirecek kadar zordu belki de onun için sorduğum sorunun cevabı. Gözlerinin çırpınışına daha fazla dayanamayıp önüme döndüğüm sırada aramıza bıçak gibi saplanan gerçek dudaklarından dökülüverdi. "Ölüm gibi." Acı biz gibiydi demek ki...

Kurgulanış tarihi; 02.02.2022 Yayımlandığı tarih; 11.04.2022

Zümrüt gözlü Ariya. Zamanın en acımasız ağasına gelin edilmişti on sekiz yaşında. Hayatının cehenneme döneceğine inanan genç kızın Allah tarafından korunduğuna inandığı geceydi o gece. Berbat bir gerdek gecesi sonrasında kocası olacak adam hasımları tarafından öldürüldü.Köyler derin bir yas içine girdiğinde herkesin vah zavallı deyip başını okşadığı Ariya asıl cehennemin ondan sonra başladığını bilmiyordu. Ağanın hem tek oğluydu Ariya'nın kocası. Koca konakta bir başına kalan Ariya o evin kızı olarak kalmasına karar verilince dünyası başına yıkıldı.Evine döner sanıyordu ama dönemedi. Bırak dönmeyi Ahmet Ağanın tek evladı yerine geçmiş, bütün işlerinden sorumlu olmuştu. Hal böyle olunca çokça göz önünde olup bundan zerrece rahatsız olmamaya, aksine kendini tamda olmasını istedikleri o insan yerine koyup canhıraş çalışmaya başlamıştı. Bildiği her şeyi Ağa babası, yani kayınpederi Ahmet Ağa öğretmiş, içinden cevval bir kadın çıkarmıştı. Artık gözü kapalı emanet ediyordu işlerini. Her şeyin üstesinden geliyor, bir çok işi ustalıkla yürütüyordu Ariya. Gel zaman git zaman yıllar geçmiş, Ariya yirmi altı yaşında basmıştı. Sekiz yıl boyunca yaptığı her şey onu Hanımağa yapmıştı. Ahmet Ağanın ölümü kapıdaydı. Adam elden ayaktan düşmüştü. İdare o ölünce tamamen Ariya'ya kalacaktı, bundan pekte memnun olmayan kayınvalidesi Zerrin Hanım, Ariya'nın evlenmesini istedi. Aşirete uygun bir Ağa oğluyla elbette. Ariya'yı yepyeni bir telaş sardı. Şimdi ne yapacaktı?

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara'ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara'da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza'nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara'ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .