Hayat onunla dalga geçti, o da hayatla. Her defasında uzatılan çelmeye takıldı ve yere düşüp dizlerini kanattı. Yine de yılmadı. Kalktı ayağa. Bazen kendi kendine bazen ise arkadaşının yardımıyla. Çoğu zaman temizledi kanayan yarasını genelde ise akmasına izin verdi. Çünkü açılan yaralarını umutmamalıydı. Unutursa daha derin yaralanırdı. İzin veremez, vermemeli de zaten. Adı Sevda ama o nefret etti isminden. Söylenilen yalanları bilmeden. Her denilene inandığından. Hayat dedi herkese. Sanki hayatı çok sever gibi. Sözde alay etmek içindi hayatla. Sanki hayatın umrunda... 16 yaşında doğruları öğrendiğini sandı ama asıl o zaman başladı yalan dolu hayatı. 18 yaşında ise farklı bir yola girdi. Ya mutluluğa ulaşacağı yada daha da batacağı... *** Not: Bol miktarda şarkı, küfür ve bolca da klişe içermektedir. Başlangıç Tarihi: 11 Aralık 2017

Popüler ve yetenekli bir yazardım. Ama bu, en başından beri mükemmel yazdığım anlamına gelmiyordu. Yazdığım ilk roman "Tanrıça'nın Çiçeği" en kötü eserimdi. Acemice yazdığım bu kitabın kötü kadını mı oldum?! Herkesin nefret ettiği bir kişi olarak yaşamak çok zor olacak. Böyle düşünüyordum ama neden 2. erkek karakter olan Charles Exeter benimle arkadaş olmak istiyor? (Yan karakterlerden birisi LGBT üyesidir. Rahatsız olacaksanız okumayın.)