არაფერს ვგრძნობ. საერთოდ არაფერს. მხოლოდ რაღაც უცნაური, აღუქმელი გრძნობა ედება ჩემს სულს. გრძნობა, რომელსაც სიყვარულს ვეძახი. მიყვარს ადამიანი რომელიც წესით არ უნდა მიყვარდეს. ადამიანი, რომლის სახელიც კი უცნობია ჩემთვის. ყოველდღე ფანჯარასთან მდგარი ვაკვირდები მას. მისი სტილი. მისი მანერები. მისი ღიმილი. მისი სიარული. მისი ჩაცინება. ყველაფერი უბრალოდ მაგიჟებს. სიგიჟემდე მიყვარს მისი ლამაზი, ღრმა თვალები, ბავშვური აღნაგობა და პატარა თითები. მისი ფერადი თმები და საოცარი ჩაცმულობა. მინდა გავიქცე გარეთ, დავდგე მის წინ და ძლიერად, ძლიერად ჩავეხუტო. მაგრამ მე ამას ვერასდროს შევძლებ. ვერასდროს, რადგან ავად ვარ!

ეს ვიღაც "თეჰონი" თუ "თეჰუნა" თვალს არ მაცილებდა. ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა თითქოს დაუფარავად დამცინოდა. საოცრად გაღიზიანებული არ ვაპირებდი ამ ორი ჭკუასუსტის წინ პატარა ბავშვივით დიდხანს ვმდგარიყავი, ამიტომ გაბრაზებული წინ მდგომს მხარი გავკარი და უკანა გზას გავუყევი. - თვალში გამოხედვა არ გაწყენდა იმბეცილო! - მივაძახე უკნიდან. - კიდევ შევხვდებით - თქვა და ის ქალბიჭა ძირს ჩამოაგდო.

უჩვეულოა, მაგრამ საკუთარ ნახატებს არასდროს ასრულებდა. არცერთ მის ნახატში არ იყო ასახული ბოლომდე დასრულებული კომპოზიცია, მაგრამ ამას უცხო თვალი ვერასდროს შეამჩნევდა. ისინი მუდამ ჩვენი თვალისთვის უხილავი შტრიხების ნაკლებობას განიცდიდნენ, მაგრამ მთელ კედელზე შესრულებული ბიჭის პორტრეტი განსაკუთრებული შემთხვევა იყო. და მაშინ როცა გოგონა ნამუშევრის ბოლო დეტალებს ასრულებდა კარზე ზარის ხმამ დროებით მოსწყვიტა სამუშაოს. კარის გაღების შემდეგ კი ხელში უცნობი ფოსტალიონი შერჩა. დაბნეულმა გამოართვა მამაკაცს ყავისფერ ქაღალდში შეფუთული ყუთი და ამანათი გახსნა. ყუთში კი გამჭირვე ჩასადებში მოთავსებული დისკი დახვდა, რომელზეც ვინსენტის 'ვარსკვლავიანი ღამე' იყო გამოსახული. დისკთან ერთად იდო პატარა, გახუნებული ფურცელი წარწერით 'ამაღამ ვინსენტთან'.

„ნეკერჩხლის ხეთა სიწითლეში მელნისფერ დალალებიანი გოგონას სილუეტი დავლანდე. იისფერი კაბა აცვია. მუხლებამდე დაშვებული. რარიგ მინდა მისი სახის ნაკვთებიც დაწვრილებით აღვწერო, მაგრამ დაჟინებით უცქერს ხეებს. ერთადერთი მის მაღლა აპრეხილ ტუჩებს ვარჩევ, ასე შორიდან. ალუბლისფერს. ჰაეროვანს. შიშითა და კრძალვით ვაპარებ თვალს მისკენ და სულის ფორიაქით ველი უსახელო ასულის ღიმილიან გამოხედვას, მაგრამ ვშიშობ რომ ამაოდ... დიდი შანსია იმისა,რომ უცანაური, ზედმეტად უბრალო მწერალი მისი ყურადღების ღირსად არასდროს ჩამთვალოს. თეჰიონი 24.10" ჩანაწერი ეძღვნება ჩემთვის ყველაზე ძვირფას ადამიანს... ელიზაბედს. სწორედ მისით და მასთან ერთად შექმნილი მოგონებებით შთაგონებულმა შევქმენი ეს ისტორია. 07.11.2020🍁

Complete ✔ ისტორია ვეგასის ტრაგიკულ ცხოვრებაზე .მამამისზე განზე და ძმაზე მაკაუზე

ვეგასპიტი არის კინპორშეს სრული ისტორიიდან ვეგასი არის მეორე ფილიალის ოჯახიდან. პიტი არის კინის დაცვა, რომელიც გააგზავნეს ვეგასის სახლში, რათა მოეძიათ მტკიცებულებები მათი ოჯახის კორუფციის შესახებ, მაგრამ ის დაიჭირა და აწამა ვეგასმა. ვეგასს შურდა კინის, რადგან ყველას უყვარდა ის, მცველსაც კი არ სურდა მისი ღალატი წამების მიუხედავად. ვინაიდან მისი ჩვეული წამების მეთოდი არ მუშაობდა, მან აირჩია პეტის გაუპატიურება... სინამდვილეში, პიტი ცდილობდა ეთამაშა, რომ ვეგასი დაღლილიყო და საბოლოოდ დაესრულებინა სიცოცხლე, მაგრამ ვეგასს ის კიდევ უფრო მოეწონა და არ სურდა მისი გაშვება. შეიყვარებს პიტს ვეგასი?? ექნებათ ბედნიერი დასასრული?? ❤ ვეგასი: "რაც არ უნდა ცუდი ვიყო, თუ ეს არის ის, ვინც მიყვარს, არავითარ შემთხვევაში არ ვატკინო მის გრძნობებს ასე ძალიან."

შავი ღვინო, წითელი კაბა და სისხლისფერი ტუჩები. ცბიერი ქალის ცხოვრება, რომელიც ვნებას არა ხანგრძლივობაში, არამედ წამიერებაში ხედავს.

ნაიარა, რომელიც ყოველ წუთსა და წამს უფსკრულის შთანთქმას ელის, მასში მებრძოლი სული იღვიძებს. არისტოკრატთა პერიოდი, ქვეყნის გათავისუფლებისთვის ბრძოლა და თავბრუდამხვევი სიყვარულის ისტორია მებრძოლ ქალბატონსა და იდუმალ მამაკაცს შორის.

''so, want my bites or hickeys?'' ©2018-2019

Между героями двух известных мультсериалов повисло напряжение - кто же останется в грязи, ну а кто же войдет на гору славы? Героиням придется постараться не упасть лицом в грязь.