Yıllar önce başlayan bir ayrılık hikayesi. Daha doğduğu gün ölüm emri verilen bir kız. Sırlarla dolu bir hayat. Nefret duyulan bir beden ve sevgiye muhtaç bir kalp. Yıllardır dedeleri tarafından kadınlara karşı bir nefretle büyüyen dört abi ve bir kardeş . Kız çocuklarını bir utanç kaynağı olarak gören bir baba. Yıllardır öldüğünü bildiği kızı için içi yanan bir anne. Ve ailenin değerini bilen masum bir kız. Peki sizce bu sekiz kişi onca engele rağmen aile ola bilecek mi? "Aşiretmiş " sırf kız çocuğu olarak doğduğu için bilinmeyen biri tarafından ölüm emri verilen lakin ağasının emrine rağmen bir masuma kıyamayan bir kahya ile başlayan bir gerçek ailem kurgusudur.

Karşımda DNA testi ile ilgili zırvalayan doktora hiç dikkat kesilmedim.Bir anda kızın sevinç nidaları ile abime sarıldığını duydum.Abim ise beni yumruklarken kullandığı elleri ile onun saçlarını okşuyordu.İçimde gerçekten tarif edilemez duygular vardı.Ben bu duyguları kendime yasaklamıştım.Hafif kendini belli eden tırnaklarımı etime saplarken kendime geldim ve bir krizin eşiğinden döndüm.En delici bakışlarımı doktora çevirdim ve saatlerdir konuşmadığım için kısılmış olacağını düşündüğüm sesimi temizleyip konuştum. "Bana hastanenin karıştığımız günkü kayıtlarını ve o geceki nöbetçi hemşirelerin listesini vereceksiniz."dedim.Sesim sert ve otoriter çıkmıştı bana alaycı ve şaşkın bir ifadeyle bakan doktorun suratına yumruğumu geçirmemek için zor duruyordum. "Bakın hanımefendi hatamızın farkındayız ama dediğim gibi isim benzerli-"demesine kalmadan lafını kestim.Her zamanki gibi kozumu ilk başta oynasaydım sözümü ikiletmeme gerek kalmazdı.Sakinlikle çantamdan kimliğimi çıkardım ve ona doğru gösterdim. "Yüzbaşı Eylem Bozkurt hemen kayıtları görmek istiyorum"