Ağlamamak için derin bir nefes aldığımda elimde olmadan bir hıçkırık kaçırdım ve Shawn'ın eli anında yanaklarıma inip beni sakinleştirmeye çalıştı. Gözlerimden istemsizce akan yaşları Shawn gülümseyerek silerken daha beter olacağını biliyordum. "Sadece izin ver." diye fısıldadığında ellerimi ellerinin üzerine koyup yalvarırcasına "Kalbimi çok kırma." dedim. Dudaklarıma yaklaşırken "Paramparça edeceğim." diye fısıldadı ve dudaklarını dudaklarıma dokundurdu. Sadece dokundurmasıyla bile vücudumun alev aldığına yemin edebilirdim. Dudaklarımda baskı hissetmiyordum ve o da beni öpmek için çana sarf etmiyordu. Benim bir adım atmam gerekiyordu ve ben o adım için çok korkuyordum. Sözünden bir adım bile dönmeyen Shawn'dan korkuyordum. "Lütfen kalbime iyi davran." diye son kez fısıldayıp benimkilerin üzerindeki dudakları öpmeye başladım.

"Sen, seni gerçekten ve sonsuza kadar sevecek birini görmeyecek kadar körsün." * En yüksek kısa hikayede #10 En yüksek hayran kurguda #35 (Kısa hikayeden, hayran kurgu kategorisine alındı.)

"Azrail, ölüm meleği. Bütün dinlerin ortak noktası. İnsanların çoğu bir gün Azrail'in gelip canlarını alacağına inanırlar. Şimdi size nasıl ölüm meleği olabileceğinizden bahsedeceğim." diyip tebessüm etti. "Bir rivayete göre insanların hayata 4 kez geldiğine inanılır. Bu, dört kez bebek olup tekrar dünyaya gelmek demektir. İnanışa göre birinci hayatınızda çok zorluk çekersiniz. İkincide biraz daha az, üçüncüde çok daha az ve artık dördüncü hayatınız her şeyin mükemmel olduğu zaman dilimidir. Aşama aşama zorluklar yaşar ve nihayet ektiğiniz tohumların meyvelerini yersiniz. Tabi bu durumun bazı istisnaları var. Eğer yaşadığınız dört hayattan birinde intihar ederseniz yani kendinizi öldürürseniz bir sonraki hayatınızda ölüm meleği olarak dünyaya gelirsiniz. Tanrı sizi bu şekilde cezalandırır." Kaçıncı hayatı yaşadığımı düşündüm. Evet bazı zor zamanlarım olmuştu ancak bunların hepsi çok umutsuz şeyler değildi. Ancak mükemmel bir hayatım da yoktu. Sanırım bu inanışa göre ikinci hayatımı yaşıyor olmalıydım. Bu dünyaya ölüm meleği olarak gelmemiştim ancak ben de bir şekilde yaşadıklarımla cezalandırılıyor olmalıydım. Hayatımın mükemmel olmamasını açıklayan tek sebep buydu. Bir önceki hayatımda Tanrı'yı kızdıracak hareketlerde bulunmuş olmalıydım.

'life of the party // shawn mendes' kitabının ikinci kitabıdır.

"Sen benim gökkuşağımsın. Ve eğer gökkuşağını seviyorsan, yağmura katlanmak zorundasın."

Bir zamanlar nefesimi kesen ela gözlerini benim üzerimden çekip kucağımdaki küçük vücuda çevirdiğinde içim titredi. Böyle olmamalıydı. "İşte bu güzellik de benim küçük kız kardeşim, Ashlyn." dedim kızımı saran kollarımı sıkılaştırarak.

Luke Hemmings. Karşımdaki yatakda oksijen maskesi yardımıyla nefes alabiliyordu.Kapalı gözlerini bir an aralayıp benim gözlerimle buluşturdu. Ne aradığını biliyordum.O hastaydı.Herkes ona acıyordu.Benim gözlerimdede acıma duygusunu aradı.Ama bulamadı. Ona acımıyordum.Onu Seviyordum.

"Messi mi Ronaldo mu?" dedi. Kahkaha atmıştım. "Ah hadi ama bi çok kız Ronaldo hayranı. Sadece merak ettim." "Pekala. Kesinlikle Messi." dedim. Hala gülüyorduk. "Neden?" "Çünkü Messi ve Ronaldo futbolcu değilde aynı okula giden arkadaş olsalar, Ronaldo ponpon kızların hastası olan lacrosse takımının kaptanı olur. Ancak Messi her zaman B planı olan bir genç. Yani benim hayalimdeki Messi ve Ronaldo bu. Hiç tanımadığım birisi bana bu duyguları hissettiriyorsa onu neden sevmeyeyim ki?" dedim. "Ama hayalinde Ronaldo daha havalı. Hem kızlar havalı erkeklerden hoşlanmaz mı?" dedi. "Ben Ronaldolardan değil Messilerden hoşlanırım." dedim. Bu lafım üzerine sessizlik olmuştu. "Gitsem iyi olacak." dedi ve gitti. Messi ve Ronaldo'yu düşündüm tekrar. Kesinlikle Shawn benim Messimdi.

{Shawn Mendes hayran kurgu.} *** #10.08.2015-06.04.2017#