"Reenkarnasyona inanmazdım. Seninle yeniden görüşene kadar..."

Delta Kim Taehyung ve biricik eşi Kim Jungkook'u kendi canından daha çok sever. Bu sevgisi gün geçtikçe azalmak yerine artıyordu.Bir gün kalbinin sadece Jungkook'a değil bir de minik bebeklerine ait olduğunu öğrendiğinde her şey daha güzel olmaya başlamıştır...

"Pençelerini çıkarmış bir Tilki. Aslanın karşısında ne kadar şansı olduğunu düşünüyor?" "Bir yerlerde birisi tam da senin verebileceklerini arıyor." ** "Çektiğim korkunç acı, yaşamdan geliyor. Benim erişebileceğim hiçbir durum yok. Kesin olan şu ki ben, uzun zamandır ölüyüm, çoktan intihar etmişim. İntihar ettirildim, demek istiyorum. Ölüme açlık duymuyorum, varlık olmaya açlık duyuyorum." "Antonin Artaud." Dedi kız ona bakarak. Yeşil gözler hayret karışımı bir ifadeyle ona döndü. ** İçine kapanık sadece müzikle ilgilenen bir kız, yeteneğini herkesten gizleyen soğuk ters bir erkek. Yeteneğin olduğu tarafta tehlike var.Tehlike çanları ikisi için de çalıyor. İkisi de kurban İkisi de müziğe sığınıyor. Bir harfin değiştirdiği adlara sahipler. Birbirlerinden oldukça uzak, uzak oldukları kadar yakınlar. ~ Bir kurbanın yoldaşı o kurbandan daha çok acı çeker. Friedrich Nietzsche

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Beni babamdan kurtarıp bir yurda yerleştirdiklerinde yalnızca 9 yaşındaydım. Annemin bizi terk edişinden sonra babamın yanında cehennemi yaşarken kendime dair bildiğim tek şey bu dünyadaki yerimin annemi ve babamı öfkelendirdiğiydi. Bu benim 9 yaşıma kadar kelimenin tam anlamıyla cehennem olarak adlandırdığım evden kaçmaya çalışmalarımın ve her seferinde başarısız oluşlarımın, bana her zaman bir yük olduğumu haykıran annemin bizi terk edişinden sonra babamın yanında cehennemi yaşarken bir yabancı tarafından kurtarılmamın ve bir yurda öylece bırakılmamın, büyüdükten ve o yurttan ayrılmaya karar verdikten sonra hayatımı düzene soktuğumu düşünürken birbaşka karanlık odaya adım atışımın ve film perdesinin karanlık yüzünü bir kez daha görüşümün hikayesi. Bu karanlık odada bir mum ışığına muhtaç halde aydınlığı ararken bir arayış içine de siz girmek ister misiniz?

( Tüm hakları saklıdır. Bu hikayeden resim alıp başka yerlerde paylaşmak yasaktır. ) Beyza Alkoç'un kitaplarından yaptığım resimler. Resimlerin içinde kitapların karakterleri ve sözlerinin resimleri olacak... Resimleri tamamen kendim tasarladım. Umarım beğenirsiniz.

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?