Geçmişinden sıyrılamayanlar bir kafesin içinde yaşamaya mahkûmdur. Önemli olan o kafesi nasıl şekillendirdiğindir. Benimkinin parmaklıklarının her bir köşesine intikam yeminim kazınmıştı. Dün bir küçük kız çocuğuydum, bugün Yazgı Deha Yaman. Dün ölüydüm, bugün azrail... Dün katildim, bugün yine katilim... Dün kendim için öldürüyordum, bugün 'onun' için... O... Hayatı bana emanet edilen adam.. O... Canım pahasına canını korumak için çabalarken canım olan adam... ~~~~~ PROLOG: "Peşimde dolanmayı ne zaman bırakacaksın sen?" Kızgın sesi dudağımın sağ köşesinin kıvrılmasına neden olurken ona meydan okuyan bir bakış attım. "Kurşunların kıçında patlamasını istemiyorsan, yaklaşık beş ay boyunca hiçbir zaman." "Gidip ojeni falan sürsene sen, böyle işlerle uğraşana kadar..." diye homurdandı arabaya binmeden hemen önce. Pes eden taraf o olduğu için hissettiğim zafer duygusuyla şoför koltuğuna yerleştim bende. En sonunda bana karşı kazanamayacağını anlamış gibi görünüyordu. Dikiz aynasından ona bakarken arabayı çalıştırıp evin büyük bahçesinde ilerlemeye başladım. Evin garajından bahçe kapısına kadar olan mesafe yaklaşık beş dakikaydı. "Gel bir anlaşma yapalım..." diye alay ettim o arka koltukta tableti ile ilgileniyormuş gibi yaparken. Tableti ile ilgilenmediğini biliyordum. O nohut tanesi kadar olan aklından, beni vazgeçirmek için yeni planlar geçtiğini biliyordum. "Sen ojelerimi sür, ben seni hayatta tutayım..."

Not: Yetişkin içerik ve cinsel ögelere yoğun bir şekilde yer verilecek, şiddet, vahşet ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar işlenecektir. Eğer bu konularda hassassanız okumayın. (Bunu şaka olsun diye ya da okunma kasmak için söylemiyorum, ilk bölümlerde tabi ki bu sahnelerden yok, Kukla 20. bölüm ve sonrasında asıl olaylara giren bir kurgu, ilk bölümler klasik ve klişe gelebilir ama değil. Yani bu uyarıları yaparken son derece ciddiyim, lütfen siz de başlamadan önce dikkate alın.) ~~~ Kaçmak... En iyi bildiğim şeydi. Yakalanmak istemiyorsam beni kimse yakalayamazdı. Ve şimdi en iyi bildiğim şeyi yapmam gerekiyordu, kaçmam gerekiyordu. Hayatım buna bağlıydı. Büyük alanı dolduran tüm o coşku nidaları... Kafalarına geçirdikleri tuhaf maskelerin ardına gizlenen yüzden fazla insan... Ölmemi istiyordu, ya da celladıma çıkacak olan görev her neyse... Hayatta kalsam bile benden bir şeyleri eksiltmek istiyorlardı. Yalnızca benden de değil... Sekiz tünel vardı, her birine üçer kurban düşüyordu, kurbanlardan biri de bendim. Bu noktaya nasıl gelmiştim? En son yeni başladığım okulumda Yasemin Koçer ile en büyük klişeyi yaşıyorduk, şimdi karşımda Yasemin Koçer yoktu, Aenean adında bir kadın vardı. Aynı beden, farklı isim... Ve istediği tek şey kanımın aktığını görmekti, can verdiğimi... Bilemezdim... Basit ve klişe olarak adlandırıp hafife aldığım kadının en büyük kâbusum olacağını. Ben İzel İzem Hancı... Tüm hayatı bir kâbustan ibaret olan kadındım ben. Korkuyordum ve korkum benim tetikleyicimdi. Şimdi tek yapmam gereken olabildiğince hızlı kaçmak ve hayatta kalmaktı. Bugün ölmeyecektim... ~~~

"Dünyaca ünlü sodyal medya fenomeni Luca Stollen bir video uğruna canından oldu." diyordu kadın muhabir. "San Doreo Eyaletinin Mornel kasabasının kırsal kesimlerinde yer alan Katalana köyünde bulunan ve Ölüm Yolu olarak bilinen; Dünya'nın en tehlikeli yolundan geçmeyi amaçladığı bir video çekmek için, bir hafta önce evinden ayrılan yirmi dört yaşındaki fenomenden ve ekip arkadaşı Park York Chen'den acı haber geldi." Bahsi geçen bölgenin ekrana verilen resimlerini gördüğümde, muhabirin söylediklerine odaklanmakta zorlandım. Bir arabanın zar zor sığacağı bir yol, dağın yamacına santim santim işlemişti. Koruma bariyerleri vardı ama o kadar kırık döküktü ki yok sayılabilirdi. Yolun alt kısmı tamamen uçurum sayılabilecek yamaçlarla doluydu ve sarp kayalıklar her şeyi daha da tehlikeli hâle getiriyordu. Dağ çok yüksek bir kesimde olmalıydı çünkü bu mevsimde bile karlıydı ve bulutlar, dokunsan uzanacakmışsın gibi yakın duruyordu. Manzara o kadar güzeldi ki... Büyülenmiş gibi hissettim bir an kendimi. Bu güzelliğin altında yatan çirkinliği bilmeden, o bölgeye gitmeyi kafama koydum. Bunun hayatımda verebileceğim en kötü karar olduğunu, nelere mâl olacağını bilmeden... Dört kişi çıktık bu yola, dönerken art üç kişiydik... Ve ölüm... Hepimizi teğet geçmişti... Ama bilinenin aksine öldüren, yol değildi... ~~~ Başlama tarihi: 29/03/2024 (Lütfen +18 ibaresini yanlış anlayıp cinsellik var diye girmeyin bu kitaba. Aşk ve cinsellik yok ama +18'lik bir kurgu.)

Melekler, evrenin en güçlü yaratıkları... Bembeyaz kanatlarından akan asaletin karşısında durabilecek tek bir ırk bile yoktu. Hayatlarını Dünya'nın huzuruna ve barışına adamışlar, dengeyi korumak için yaşıyorlar ve gerekirse bu uğurda savaşıyorlardı. Binlerce yıl bu böyle devam etti... Ta ki bin yıl önce Meleklere kendi içlerinden biri ihanet edene kadar... Herlewing ritüeli sırasında, etraflarına ördükleri koruma kalkanı delindiğinde her şey için çok geçti... O gece tüm melekler, cadılar tarafından acımasızca katledildi... Biri hariç... Bin yıllık bir mahkûmiyet... Bin yıllık acı... Bin yıllık bir direniş... Bin yıllık vazgeçiş... Ve o geri döndüğünde artık sadece bir melek değildi... *** "Gücünle aranda tek bir engel var Selene... O güç seni yok etmeden önce aşman gereken tek bir engel var. Ve sen bunun ne olduğunu çok iyi biliyorsun. Les Pyllmons şehrine git, Logan Acy Stark'ı bul. O engeli aşana kadar cadılardan seni koruyabilecek tek kişi o."