Pierwsza rzecz jaką było mi dane poczuć, był chłód. Przeraźliwy i uciążliwy. Tak bardzo chciałem otworzyć oczy, ale coś mi nie pozwalało. To "coś" ciągnęło mnie w dół, próbując mną zawładnąć. Próbowałem się wydostać, ale bezskutecznie. Słyszałem głosy, odległe i przerażone, wręcz ociekające panicznym strachem. Nie rozróżniałem do kogo one należą, ale wiedziałem jedno. Nie poddam się. Zrobię wszystko żeby się uwolnić i powiedzieć to, na co nie miałem odwagi. Proszę o tą ostatnią szansę. Nie zmarnuje jej. Ten jedyny, ostatni raz...

Historia kołem się toczy? Może i tak :P Karasuno żyje własnym życiem. Przyjaźń Hinaty i Kageyamy można już śmiało nazwać za trwałą...Ale kiedy w drogę wchodzi bliskość czy da się jej oprzeć? Tobio zaczyna myśleć o Hinacie w bardziej czuły sposób? Czy to zakończy się tak jak powinno?