Artık kalbim atmıyordu. deli gibi çırpınıyordum kurtulmak için ama nafileydi... esir olmuştum bir kere karanlığa ... belki de çabalamak hiçti... belki de sona yaklaşmışken geri dönmek aptallıktı...ve son nefesimi almaya hazırlandım o an... ama uzaktan duyduğum bir ses buna engel olmuştu. "-Ölmek mi istiyorsun ?" Hazı...
Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayı...
Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...