...

Üniversiteyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer... ⛓️💥🪽 Adam yıllar sonra öğretmen olduğu köyde Karadenizli ve Fırtına lakaplı bir yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda, öğretmen hanım."

"Fırtına ve Memleket gözlü kadın" Yedi yıl... Yedi sene boyunca bir kere bile adını anmadım, bir kere bile görüşmedik Ama her gece sesini duydum içimde. Şimdi karşımdaydı. Rüzgar aynıydı, dağlar aynıydı Ama biz başka bir şey olmuştuk. "Elinde ne varsa sık," dedim. "Sessizliğinden daha az yakar." Aşk, intikam, vatan ve Karadeniz öyküsüdür. ******* Dağhan İdris Tüfekçi & Zülal Arga (Yetişkin içerik)

Alin, Kiraz çiçeği mahallesinde kendi halinde yaşayan bir kızdır. Ancak bu sade yaşamı, mahalleye geri dönen arkadaşının abisi Kılıç ile bozulur. Bazen bir salıncak, bir kıvılcımı doğurur. ... Şimdi izninizle size soruyorum. Siz de bizimle salıncağa binmek ister misiniz? Unutmayın, salıncaklar sadece mutlu etmez. Aynı zaman da yakar. Öyle bir yakar ki mutluluk duyarsın alev almaktan. Ta ki kül olana kadar. ...

Kucağımdaki minik, onun uzattığı oyuncaklarla oynarken kendince gülüp, mırıldanıyordu. Ben ise gözlerimin dolmaması için çabalıyordum. Tek yaptığım Duru'nun saçlarıyla oynayarak oyalanmaktı. Onun ise oturduğundan beri suratıma baktığını hissediyordum. Dün duyduklarımdan sonra ne tepki vermem gerektiğini bilmiyordum. "Ahu." diye bana seslenmesiyle sadece "Ne!" dedim kendimi tutamayıp. Aniden çenemde hissettiğim parmaklar, kafamı ona doğru döndürdü. Bakışlarını kısaca Duru'ya değdirdikten sonra hayranmışcasına bana baktı. "Bizim de bundanımız olsun mu?" deyip beni hem dumura uğrattı, hem de bedenimdeki bütün kanın yüzüme hücum etmesini sağladı. ──────── 𐙚 ──────── Bazı kısımlarda texting vardır. Argo kelimeler bulunmaktadır.

"Ben seni vatanı korur gibi korurum, Elzem. Senin için bin kere ölür bin kere de dirirlirim. Çünkü sen benim ikinci vatanımsın." Trabzondaki bir ilkokula atandığı zaman hem hayatının aşkını bulacağını, hem de orada bir aileye sahip olacağını bilemezdi. Elzem Adıgüzel & Yaşar Efe Öztürk

Karadenizin hırçın dalgalarından doğan, bir çocuk. Kaderi gene karadenize kalmış, hayatını derin dalgaların doğurduğu şehrin uçsuz bucaksız dağlarına göre seçmiş kara kaşlı, kara gözlü, yiğit, mert bir delikanlı... Ailesini doyurmak için çabalamış, okulundan, hayatından mahrum kalmış, ismi anlamını kapkara gözlerinde bulmuş bir kadın. Kalbindeki ışık gözlerinde doğmuş. Ölüp yeniden dirilmiş bir kadın. İstanbulun, tenha yollarının arasında doğan sıcak bir mahallede karşılaşsalar ne olur? Kapkara gözler birbirine tutulsa? Işıkda karanlık kalsalar? Sesin içinde sessizliği doğursalar ne olur? Elzem olur. En gerekli olur, vazgeçilmez olur... Elzem ,yüreğini yakan iki gencin tek kaçış noktası ve aynı zamanda tek karanlığın aydınlattığı bir yol olacaktır. Elzem yürekleri kavurup, sevdayı biçare bıracaktır Elzem pes etmemekdir, vazgeçmemekdir.

Cihangir ve mahalleli kadının değişen tavrını hayretle izlerlerken adamı süzen kadının gözlerinin içinde farklı bir duygu peyda oldu. Hayranlık. Bunu fark eden Cihangir göğsüne saplanan ağırlıkla derince yutkundu. Karşısındaki kadın ona büyük bir merak ve hayranlıkla bakarken kadın hafifçe soluklanarak resmen mırlar şekilde konuştu. Onu, Cihangir'den başkası duymadı. "Sen... Dağların Kara kurdusun. Düşmanlarını gece, sisin indiği vakit göz gözü görmezken avlayan askeriyenin efsanesi Kara Kurtsun. Vay be... Demek Zemheri'yle Kara Kurt bu şekilde karşı karşıya gelecekti." Adam şok oldu, nefesi kesildi. Zemheri, kara kış. Adam yaşadığı aydınlanmayla derin bir nefes alarak gülümsedi. Karşısındaki kadını ilk defa görüyor gibi hayranlıkla inceledi, sol göğsü inceden sızladı. Ne yaptığını bile fark etmeden demirleri tutan elini gevşeterek serçe parmağıyla kadının hemen yanında duran elini okşadı. Bu kadını tanıyordu, bu kadın dağların Zemheri'siydi. Düşmanlarının başına evini yıkar, kara kışın altında bırakıp onları yok ederdi. Beklediği yardım gelmişti. Yarbay; gecenin karanlığına, sisin kara kurduna kara kışı, Zemheri'yi göndermişti.

Barış Abi kendimi bildim bileli bana Küçük Şeytan derdi. Aynı mahallede büyümüştük kendisi polis olmuşken bende ona buna borçlu, belalı bir tip olmuştum. Bana yaptığı teklifin şokuyla; "Kafayı yedin herhalde sen insanları mı dolandıracağız" dedim "Sadece evleneceğiz Burcu. sen takılarla borcunu ödersin bende milletin dilinden kurtulurum. Zaten tayinimi istedim başka bir yere gideceğiz birkaç ay sonrada boşanırız" dediğinde bu teklifin benim için hem çok mantıklı hem çok mantıksız olduğunu düşünüyordum.

Ressam mısın?" Diye sordu bir anda. Devran bile kendi sorusuna şaşırdı. "Hayır, Hemşireyim. Neden ki?" Meraklı siyahlarını Devran'a dikti. Devran, kadının mesleğiyle şaşırdı bu sakar kız nasıl hemşire olabilirdi ki? "Bu sakarlık ile hemşire olduysan tebrik ederim seni. Yüzünde boya var" dedi.