Özgürlüğü uğruna her şeyi karşısına aldı. Nihayetinde özgür olmak onun her şeyiydi zaten. Özgürlük güzeldi, güzeldi elbet. Ama beklenildiği gibi değil. Eğer özgürse bir insan, özgürlüğün sıkıntısına da katlanmak zorundaydı. Taksisine biri kanlar içinde 5 oğlan bindiğinde hiç de kazandığı özgürlüğün tadını çıkardığını düşünmüyordu Reyhan. Öte yandan, hayatına birini kazandırdığını da hiçbir zaman inkar etmedi. Ya da birini bulaştırdığını mı, demeliydi?

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.