Bir virüsün ortaya çıkmasıyla birçok insanın hayatı mahvoldu ve bu virüs insanlığın sonunu getirmek üzereydi.Virüse yakalanmamış olanlar hayatta kalma mücadelesi verirken Dünya'da daha henüz haberdar olmadıkları dolaplar dönüyordu. Ve biz de yaşam mücadelesi veren bir genç kıza bu dehşet veren macerasında eşlik edeceğiz...

X-18AB9 adında bir virüs..Kim bile bilirdi ki bu küçücük virüsün medeniyetin eşiğindeki Dünya 'nın sonunu getireceğini..Kaosun..Katliamın..Acı içinde haykırış ve çığlıkların kısacası vahşetin habercisi olduğunu.. Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide kıyasıya bir mücadele vererek bir o yana bir bu yana savruluyorsunuz..''Ölüm '' tüyleri diken diken eden soğuk ve sırlarla dolu bu kelime belki de tek kurtuluşunuz.. ''Şuanda bilmediğim dağların arkasında kuzeyde yaşam vardır umuduyla yürüyorum... '' Bilim kurgu #3 Zombi #1 Fantastik#10 Kitap tamamlanmıştır.Hakları saklıdır izinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz..!

Yıllar önce kapatılıp ve başka biri tarafından alınıp, tekrar açılan bu lise ormanın derinliklerinde yeni öğrencilerle yeni kariyerine başlayacaktır. Ancak yeni öğrenciler kendilerini bekleyen olayları bilmemektedir. ~Birkere kabul ettinizmi, artık reddetme lüksünüz yok! ~Ya ölürsün, Ya da hayatta kalırsın.....!

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."