Saat 01:28'di. Ona ilk mesajı attığımda... İnsanların alkole ya da tütüne bağımlı olduklarını sanırdım hep. Anlamsız bir sayı dizesinin de tiryakisi olunabileceğini hiç düşünmemiştim. Ta ki yelkovan ve akrep arasındaki yirmi sekiz dakikalık bir zaman dilimine saplanıp kalana kadar. Macera#1 < Kitap Texting olarak başlayıp daha sonra normal hikaye formatına geçiş yapmıştır. Bu nedenle texting kısımları kısadır.>

Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki elimle tutarak tam Sinan'ın arkasında durdum. "Sinan." Gülerek bana döndüğünde hiç beklemeden kollarımı iterek sert topu kasıklarına fırlattım. O kıpkırmızı yüzüyle yavaşça yere çökerken yaptığımdan memnun olmuşcasına arkamı dönüp tersten ona el salladım. "Üzgünüm, kafana atacaktım ama boyum yetmedi." Müdür Yardımcısının bile dize getiremediği ben, yaptığım küçük bir hata yüzünden basketbol takımının 1 senelik kölesi oldum. Şimdi, 12 dev gibi şımarık adamla 1.57 lik boyumla nasıl başa çıkacaktım? Not: Bu kitaba şöyle bir göz atmaya karar verdiyseniz ilk bölümün ilk 2 paragrafını okumadan bırakmayınız. *Küfür içerir.* 22.06.2018

Herkesin hayatının bir dönüm noktası vardır. Bu, annenin ölümü olabilir. Bu, yeni bir okul, yeni bir ev olabilir. Bu, çok sevdiği birisini kaybetmek olabilir. Peki bu, otobüste vurulup bu sayede tanıştığın insanlar olabilir mi? ****** "O gün hayatımın değişeceğini bilmeden o otobüse bindim, o yolculuğa çıktım, o mola yerinde onlarla göz göze geldim. Korktum, ağladım, üzüldüm. Tüm bunları tekrar yaşayacağımı bilsem bile onlarla tanışmak için yine o otobüse binerim, yine korkarım, yine ağlarım, yine gülerim. Sırf onlardan ayrılmamak için canımı veririm, daha nasıl anlatayım?"