Hala ukala bir tavırla alay edercesine, sanki az önce burda hiç bir şey olmamış gibi etrafımızda bir sürü ceset yokmuş gibi, sanki sıradan bir gündeymişiz gibi konuşmaya devam etti... 'Yengeniz sıkılmış belli ki beyler.Toparlanın gidiyoruz.' (+18 kısımlar ve şiddet içermektedir.Rahatsız olanlar lütfen okumasın.)

Gerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan yumrular eklenmiş, az önce kurduğu cümleler beynimin içerisinde doğru teraziyi bulmak ister gibi etrafa saçıldığındaysa göğüs uçlarımda hissettiğim karıncalanma ile dudaklarımdan dökülen inlemeye lanet okudum. Alnından dökülen küçücük sıcak ter damlacıklarından bir tanesi yönünü çıplak göğsüme doğrultunca, dudağında kendine yer bulan gülümsemeyle beraber kısa bir nefes aldı ve dişleri arasından sızan hırıltılarlada birkaç küfür savurdu. Göğsüme damlayan mürekkebi dili ile yoka indirip derin bir nefes aldığında boğuk kelimeleri bir bir akıttı "Bir kez daha beni kendinle tehdit etmeye kalkarsan yaşayacaklarını hayal gücünün sınırlarına bırakıyorum. Daha öncede dediğim gibi izle ve gör" ARAL ERGE bu ismi hafızanıza iyi kazıyın çünkü çok duyacaksınız... (Nott= Fazlası ile +18 sahne bulunduruyor!) Instagram: aynur7_a

Yaşanan bütün o güzel anılar... Hala hepsinin hatrı duruyor hayatlarında. Peki yaşanan onca kötü şey? Birbirlerinin yanında olmaları, korumaları, sahiplenmeleri? Hiç bir şey boşa değil. Onlar unutulmamak için Güçler Okulu tarihine isimleri yazıldı, tıpkı aileleri gibi. Onların izinden giderken şimdi onların bile yaşamadığı bir şey yaşanacak? Hepsinin çektiği acıları ele alan bir film çekilecek ve başrolde onlar! Yaşanacak onca komik şey düşünülemez bile! Peki sadece komik şeyler mi? Sessizce, kendinizi kaptırarak okuyun ve filmin sonundaki anlamı bekleyin.

Artık Lise 3'e gidiyoruz. Bi yaş daha büyüdük. Onca olay yaşadık. Ama eminimki bizim hayatımızda aksiyon biter artık sakin yaşicaz kuralları olmadığı için bir sürü macera yaşamaya devam edicez. Kesinlikle eminim bundan. Eski arkadaşlar başka okula gidiyor. Sınıfta başka arkadaşlıklar kuruluyor ve bu yeni arkadaş grubu tıpkı eski arkadaş grubu gibi özel güç dolu. Yıkılmış dostluklar için af zamanı geliyor.  Yeni aşklar doğuyor. Eski aşklar son buluyor. Belki onlar için de af zamanı gelir... Üvey aileler Melis ve Koray'dan ne istiyor? Gerek kaçırılma olayları, gerek kaçış planlarıyla birlikte yapılan hatalar. Yeni komediler, yeni eğlenceler, yeni kahkahalar... Yeni ihanetler, yeni gözyaşları... Ve-umutlar. Melis, Koray, Mert, Çatlak Üçlü (Barbie, En Büyük Çatlak, Debby Ryan Çakması), Amerikalı Çocuk, Aytekin, ve kayıp kardeş Berfin. Bazen umutları başlarına bela olucak ve tekrar tekrar kalpleri kırılacak. Ama yeni arkadaş grupları ile tekrar gülümseyecekler. Arkadaşlığı ve aşkı öğreten hayal gücünün örneği 2. kitap.

Herkesin 14 yaşına geldiğinde kaderinin belirlendiği bir dünya düşünün. Gücünüz vardır ya da yoktur, bu 14 yaşında belli olur. Ve-dünya artık bunu kabullenmiş, belli bir düzen var ve hayat buna göre ilerliyor. Ancak Melis'in, kimsede olmaması gereken bir güce sahip olması, bu dengeleri bozar. Kaderinin belirlediği hayatı yaşamaya çalışırken kendini bir anda hayatta kalmaya çalışırken bulur. Belki de güçlerini kullanmayı ve bununla başa çıkmayı bu şekilde öğrenecek. Peki, bununla her şey bitecek mi?

Onun hakkında hiç bir kitapta yazmıyor. Hiç kimse onu bilmiyor. Onun hakkında hiç bir şey bilinmiyor. Onun sadece adı var. Ve o daha önce kimsede olmadı. O BİLİNMEYEN ELEMENT ♢♢♢♢♢♢ Tüm hakları saklıdır.

Bahçeden içeri girerken arkamdan gelen ayak sesleri ile arkamı döndüm. Gökhan ve Meriç arkamdan geliyordu . Bahçe kapısından içeri girdiğimde gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Berke Kağan ve Emir bir çocuğu acımasızca dövüyorlardı. Çocuğun yüzü kanlar içindeydi. Etrafta kimse yoktu beni görmelerinden korktuğum için adımlarımı hızlandırdım ve o tarafa bakmadan yürüdüm. Çocuğun acı dolu bağırma sesi ile adımlarım daha da hızlandı okulun içine girene kadar adımlarımı aynı tempoda tutum. Sınıfıma girdim ve boş bir yer aradım arka. Sıra boştu ben de oraya oturdum. Bahçede gördüklerim aklıma geldi. Çocuğun yüzü ve bağırması aklımdan çıkmıyordu. Aynı sahne kafamda tekrar tekrar canlandı. Birinin yanıma geldiğini fark edince bu düşüncelerden sıyrıldım ve gelen kıza baktım. Oldukça güzeldi. Benim saçlarımın aksine onunkiler kısaydı ama ona çok yakışmıştı iyice yanıma yaklaşınca yeşil gözlerinin benimkilerden sadece bir kaç ton açık olduğunu fark ettim . Sicak bir sesle "Yanın boşsa oturabilir miyim ?" O an yanımdaki masaya attığım çantamı aldım ve sesimi sıcak tutarak "Evet boş, oturabilirsin " dedim . Kız gülümseyerek oturdu. "Merhaba ben Nazlı." Ne tatlı kızdı bu böyle diye içimde geçirmeden edemedim ."Merhaba ben de Helin." Sesimi sıcak tutmaya özen göstermiştim.

Işıl:bırak beni pislik şey Arda: cezanı çekmeden olmaz sana demiştim sen kaşındın Ben tam söze devam edecektim ki gözlerim karardı başım dönmeye başladı orada gözlerimi kapatıp bayıldım gözlerimi açtığımda arada bana bakıyordu üstümü bir kova su döktü ben hoplayarak uyandım Işıl: noluyo ya Arda: bir şey yok birazdan olacak İçimi korku tamamen sarmıştı ne yapacağımı bilemiyordum gözyaşlarıma boğularak Işıl: bırak beni arda Arda: bize yanlış yapmadan önce düşünecektin kızım Tam söze girecektim ki başıma sert bir cisimle darbe alarak orada bayıldım

Ellerini yavaş ve sakince belime yerleştirdi. Vücudumdaki hissettiğim titreme nasıl bir tehlikede olduğumun habercisiydi. Kulağıma eğildi nefesi ciğerlerimin en derinine kadar inerken. kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. "Sen benimsin küçüğüm" dedi sakince kulağıma kullandığı cümle tüylerimi diken diken ederken üzerimdeki küçücük havluyu çekti ve yere bıraktı. dikkatlice beni incelerken refleks olarak ellerimle vücudumu kapatmaya çalıştım. ellerimi tuttu ve beni duvara yasladı. " Benim olanı benden gizleme küçüğüm"

|Tamamlandı| Anıl: Başka ne biliyorsun? Anonim: Sandiviçlerinin kenarlarını hep kestiğini ve ortasını yediğini, Anonim: Gömleklerinin düğmelerini asla ilk seferde doğru ilikleyemediğini, Anonim: Üzümlü kek mideni bulandırdığı halde, biri ikram ettiğinde asla geri çevirmediğini, Anonim: Evinizdeki bir odanın senin isteğin üzerine kütüphaneye çevrildiğini ve senin, antrenmanların dışında kalan zamanının çoğunu orada geçirdiğini... Anıl: Bu kadar yeter! Anıl: Şimdi hemen söyle, Anıl: Kimsin sen? Anonim: Seni çok seven... Anonim: Birisi.