Το κείμενο αποτελεί μια διαφορετική εξέλιξη για μια ήδη υπάρχουσα σκηνή. Τι θα γινόταν αν ο Λάμπρος έβρισκε τον Βοσκαρη στο σπίτι της Ελένης, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν είχε πάει να τη βιάσει ξανά? Πως θα αντιδράσει ο Λάμπρος βλέποντας τους χειρότερους εφιάλτες του, να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του? Θα παλέψουν? Θα κερδίσει ο Λάμπρος και θα τον σκοτώσει? Θα κερδίσει ο Βοσκαρης και τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τον Λάμπρο? Ποιος θα υπερισχύσει στην μάχη για την Ελένη? Η αγάπη του Λάμπρου αρκεί για να τα βάλει με τον Βοσκαρη και να βγει νικητής? Πως θα αντιδράσει η Ελένη? Κάποιες σκηνές είναι σχεδόν αυτούσιες, όπως παίχτηκαν στην τηλεόραση. Τα ζητήματα είναι πολύ λεπτά, και νιώθω ότι δεν μπορώ να τα προσεγγίσω καλύτερα απ'ότι το έκαναν οι σεναριογράφοι. Οπότε το μόνο που έκανα είναι να τις προσαρμόσω στο δικό μου σενάριο. Δεν ξέρω πως θα σας φανεί γιατί δεν έχει τη μορφή λογοτεχνικού κειμένου αλλά σεναρίου. Μπορεί κάποια πράγματα να μην είναι πολύ ρεαλιστικά και να μην ανταποκρίνονται στην εποχή. Αλλά νομίζω πως έτσι ήταν πιο ενδιαφέρον και δεν μπορούσα να αντισταθώ σε αυτό.

21 Απριλίου 1967. Η μέρα που άλλαξαν όλα. Η μέρα που η Ελλάδα πέρασε από το φως στο σκοτάδι. Και ενώ όλη η χώρα βρισκόταν σε αναβρασμό, η ζωή στο Διαφάνι κυλούσε φυσιολογικά για όλους. Και τότε όλα ανατράπηκαν. Η ευτυχία δύο ανθρώπων κατέρρευσε μέσα σε λίγα λεπτά. Ένα στιγμιαίο λάθος. Μια εξορία. Μια νέα ζωή για τον Λάμπρο και την Ελένη.

Η ζωή μας αποτελείται από επιλογές. Σταυροδρόμια δίχως ταμπέλες που σου φωνάζουν "Διάλεξε". Μονοπάτια με προορισμό άγνωστο... Ένα κιόσκι σε περιμένει στο τέλος κάθε δρόμου, ίδιο ή διαφορετικό, αυτό ποτέ κανείς δεν το έμαθε.

Ένα παιδί χωρίς γονείς. Δύο γονείς χωρίς παιδί. Πόσο μετράει η αγάπη; Πόσο δύναμη έχει; Πόσα εμπόδια μπορεί να διαλύσει; Ποια μοίρα έφερε στο δρόμο της Ελένης, την Ευγενία;

Σκοτάδι παντού για την Ελένη από τη στιγμή που ο Λάμπρος στάλθηκε στην εξορία. Μόνο μια μικροσκοπική ακτίνα φωτός μπορεί να ρίξει ελάχιστο φως στην ψυχή της...