Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

"Böylesine severken..." Güçlükle nefes aldım. "Nasıl sileceğim seni içimden?" Yumruk yaptığım ellerimi hırsla göğsüne indirdim. Ona doğru sendelerken artık hiçbir şeye gücümün yetmediğini anlamıştım. Bedenimi bile artık zor taşıyordum, onun yere göğe sığmayan aşkını nasıl taşıyacaktım ki zaten? Ellerini belimin iki yanında hissettim. Düşmeyeyim diyeydi bu. Acıyla gülümsedim. Beni yıkan o değil miydi? Şimdi tutsa ne fark ederdi? Gözlerine baktım. "Sensizliği öğrettin..." Titreyen alt dudağıma dişlerimi geçirdim. "Ama seni nasıl ruhumdan söküp atacağımı öğretmedin ki," dedim isyanın umutsuzluğunun rengine bulanmış sesimle. « Yazık sevgime diyor birisi Güzel gözlü bir çocuğun bile O kadar korunmuş bir yazı yoktu Ne denmelidir bilemiyorum Sevgim acıyor... Gemiler gene gelip gidiyor Dağlar kararıp aydınlanacaklar... » Turgut Uyar

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

"Sevgilim" deyip karnımdaki elinin üzerine ellimi koydum. Eskiden bana güven veren eller şu an tiksindiriyordu. "Hamileyim"dedim ardından kopacak olan fırtınaları bilmeme rağmen. Bebeğimide bu savaşa bizimle birlikte sürükledim. Kaybeden değil kazanan olmaya tamda varlığını öğrendiğim zaman yemin ettim.

Asker ve mahalle kurgusudur. Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarında kilometreler vardı sanki. Uzansa dokunabilirdi, neden elleri ona ulaşmıyordu. " Ruhumun ışığı, güzel kızım. Evim yurdum." dedi uyuyan kadının saçlarını yavaşça okşarken. O onun eviydi. Bakışları cenneti, kalbi yuvasıydı. Bu hayatta iki şey için gözünü bile kırpmadan canını verebilirdi. Biri vatanı iki sevdiği kadındı. Not : Arkadaşlar bölüm sayısı fazla değil bazı bölümler part olarak ve birkaç alıntı paylaşıldığı için böyle gözüküyor.

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

🗝 KİTAP OLDU! 🗝 • Bu bir RÜYA hikâyesi... Dram/Romantizm "... "Rüya... Sen..." ..." Geç de olsa anlamıştım. Ben onu belki de hayatındaki en mutlu olduğu günlerinden vurmuştum. Onu hayallerinden vurmuştum. İstemeyerek de olsa, bilmeyerek de olsa bunu yapmıştım. Bu pişmanlığın bir tarifi olamazdı. Bu başlı başına, tam anlamıyla pişmanlığımın altında ezilmekti, ölmekti. Ölmek... Derin bir nefes aldım. Önümdeki boşluğa doğru soludum. Nefesim dudaklarımdan çıkıp, uçurumun boşluğunda kaybolurken ben de kaybolmak istedim; hayattan, pişmanlıklarımdan, kararlarımdan... Bu kadar hayale ve hatıralara karşı, bu gece yaşadıklarım bana bir çaresizlik daha ithaf etmişti. Bunu biliyordum. Belki de çaresizlikten ziyade; çaresizliğimden kurtulabilmem için bir şanstı, bilemiyordum. Ancak bu şansı iyi değerlendirmeliydim. Hoş, ne kadar değerlendirirsem değerlendireyim asıl karar Rüzgâr'da bitecekti. Ben, ya ölecektim ya da yeniden Rüzgâr'ın kollarında hayat bulacaktım. Ölmek gözüme bu kadar kolay gelirken asıl zor olan Rüzgâr'ın kalbinde de ölüp ölmediğimi öğrenmekti. Buna hazır mıydım, bilmiyordum. Aslında mesele ölmek de değildi. Asıl zor olan yaşamaktı. Yaşamak zordu, bir ihtimaldi; Rüzgâr'ın kollarında, yeniden yaşamak... ... 📌 NOT: İlk kez 2020 yılının Mart ayında yayımlanmıştır. Rüya serisinin ilk kitabıdır. 📌 Rüya, Mahlas Yayınları ile 2023 yılı Nisan ayında raflardaki yerini aldı. Şimdi satışta!

❄ Yitik anılara sahip bir beden, Hatırlamadığı anılardan ne kadar mesul olabilir.? Derinlere gömülen her anı bir adamın bedenine silinmemek üzere kazındı. O ne kadar unuttuysa, Araf o kadar hatırladı.. O ne kadar soğuduysa, Araf o kadar harlandı.. Intikam uğruna yıllarca ilmek ilmek planlar hazırlamış bir adam, Kurbanına aşık oldu.. Hatırladığı her anı onu yavaş yavaş ölüme götürürken, Kaçtığı anılara sahip çıkmak isteyen küçük bir kız. Bazı anılar gömüldükleri yerde kalmalı.. Yaşadığı herşey toz bulutuna dönüp, uçup giderken Doğrular yalan olup, bir bir yüzüne vururken Zemheri kime güvenmeli.? Yada kime Asla Güvenmemeli.? Başlanılan tarih " 2 Şubat 2019 " 💫

"Tamda nişan günümde aklımı karıştırmak istedin belli ki ama olmaz. Sen benim kız kardeşim gibisin, bebekliğini biliyorum. Unut beni." "Bak Mihri, annene - babana hürmetim sonsuz ama sen artık haddi aştın." "Kendini bana nasıl yakıştırırsın. Haddini bil çizgini koru. Defol gözümün önünden." Gereği düşünüldü 'Sanığın, hava koşulları göz önünde bulundurularak...' '15 yıl 8 ay tutuklu yargılanmak üzere...' Hiç bir şey duymuyordu, hiç bir şey umrunda değildi. İstemeden olmuştu. Yeşil gözlerini kendisine bakan, katil diye haykıran adama kaldırdı. 'Doğmamış çocuğumun sevdiğim kadının katilisin. Seni yaşarken öldüreceğim.' asla unutmayacaktı bu sözleri. Annesine babasına bile veda edemeden ciğerinin yangınıyla birlikte kapandı parmaklıklar yüzüne. Yeni evine yani koğuşa hoş gelmişti. O artık bir mahkumdu.

" Bir kere bana güvenemez misin ? " dedi Dilda . Tüm duygu değişimlerini birden yaşıyordu adeta . Sinirden elleri titriyor , ağlıyor ama en çokta sevdiği adamın ona güvenmemesi canını çok daha fazla yakıyordu . " Sadece bir kere , sadece bir kere o çok sevdiğin komutanına güvendiğin gibi banada güven . " Dedi yüzündeki gözyaşlarını silerek . " 8 yıllık komutanım dururken sana güvenmem söz konusu dahi değil. " Dedi Ömer. Karşısındakinin sevdigi kadın olmasını bile görmezden geldi . En çok güvenmesi gerektiği yerde , güvenmeyerek en büyük hatayı yapmıştı belkide ...