Vicdan ve Nefsin mücadelesi. "Nefsin seni yakıp kavurmadan vicdanını dinle" dedi hayatın kirine bulaşmamış sesiyle. Deva, bir aşkın doğurabileceği en sancalı doğuma gebeydi. Bir yanı savrulup giderken diğer yanı onu çekip kurtarmaya çalışıyordu. Korku ile umudun arasında sıkışıp kalan çaresiz bir ruhtu. Her gece günahlarınızın kapınızı çaldığını düşünün. Buna rağmen o günahları işlemeyi bırakmadığınızı...

NOT: Bu kitaptaki tüm karakterler ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Kitap içerisinde yetişkin içerik mevcuttur. Işıl bir gün kapısının önünde bir kutu bulur, kutunun üzerindeki notta kutunun GÖLGE mahlasını kullanan birinden geldiğini görür. Bu kutular belirli aralıklarla içi dolu dolu gelmeye devam eder. Işıl ilk başta GÖLGE'nin ismini gizlemek için öylesine kullanılan bir mahlas olduğunu sansa da bu kitaptaki hiçbir şey sıradan, öylesine veyahut tesadüfi değildir. "Ben tesadüflere inanmam." ***** Geceye inat, ışık saçan bu kız gerçek miydi? Kalbinin teklediği hissetti Gölge. Varlığını dahi unuttuğu kalbi yarış atı misali depara kalkmış, genç adamın dilinin damağının kurumasına neden olmuştu. "Işık," diye düşündü Gölge. Bu kız kesinlikle ışıktı. Gölge'nin var oluş sebebi olan ışık... Gölge o gece ışığını buldu. Gölge o gece ışığını tanıdı. Gölge o gece ışığına âşık oldu.

Lacivert ve gri... Farklı kalemlere ait, birbirlerinin zıttı iki mürekkebin rengi. Bu renkler kader adı verilen defterde çakışıp birbirlerine karışmışlardı, ansızın ve habersizce. Artık ikisi de bir olup farklı iki hayatı değil, aynı hayatın satırlarında dans etmeye; kelimeleri ilmek ilmek işlemeye başlamışlardı. Baskınlıkları akrebin ilerleyişine göre değişen iki rengin hikâyesini okumaya hazır mısınız? Onlar ara renklerdi. Onlar arafın rengiydi. Onlar birdi. Onlar hiçti. Ve hiçliğe karışıp sayfalarda yok olma yolculuğunda birbirlerinin kader ortaklarıydılar. Haydi, sayfaları çevirin ve kelimelerin birbirleriyle valsını izlemeye başlayın. K&K

"Eğer birgün benim sevgimden şüpheye düşersen güzelim, gözlerimin içine bak. Orada asla yalana yer bulamazsın. Çünkü gözler kalbin aynasıdır." Bu sözlerinin ardından bana biraz daha yaklaştı. Siyah irislerini gözlerimden ayırmadan konuşmasını devam ettirdi. "Seni seviyorum Funda. Sen sevsen de sevmesen de seni seviyorum." Elimi tutup sol yanına, hızla atan kalbinin üzerine koydu. "Bu kalp durana kadar hep senin için atacak." Boşta kalan elimle gözlerimden akan yaşları sildim. Fakat bu birliktelik için yalnızca sevmek yeterli miydi? O ve ben biz olabilir miydik bilmiyordum... Funda ve Seçkin. Bir iş toplantısında karşılaşmaları bütün olacakların yalnızca başlangıcı, habercisi olmuştu. Oysa şimdi biri mum biri ateşti. Biri yandıkça diğeri can buluyor, onun tükenişiyle hayatta kalıyordu...

Yoksulluktan öğrenimine devam edemeyen üniversite öğrencisi Raskolnikov, toplumun yararı için kuralların ve kanunların yok sayılabileceği düşüncesiyle, toplum içinde bir parazit, bir "bit" olarak saydığı tefeci kadını öldürür. Toplumu bir parazitten kurtarmak adına böyle bir olaya cesaret ettiğine kendisini inandırmaya çalışsa da vicdanının rahatsız edici sesinden bir türlü kurtulamaz. Bu cinayet ve kahramanın yaşadığı vicdan azabı çevresinde "suç" ve "ceza" kavramlarının derinlemesine tartışıldığı bu romanda; Raskolnikov'un ikilemleri ve iç çatışmalarından yola çıkarak insanoğlunun toplumsal, ahlaki ve dini değerleri de sorgulanır. Aynı sorgulamayı kendi içerisinde de farkında olmadan yapmaya başlayan okur, Raskolnikov üzerinden yaşamını, düşüncelerini ve sahip olduğu değerleri irdelemeye başlar. Suç ve Ceza Dostoyevski'nin Sibirya'daki cezaevinden döndükten sonra yazdığı, olgunluk döneminin ilk büyük romanıdır. "Suç ve Ceza'yı okuduktan sonra ilk kez yeteneğim hakkında bir kuşku duydum. Ciddi olarak bu işten vazgeçme ihtimali ölçüp tarttım." -Albert Camus- Yazar: Dostoyevski Çevirmen: Mazlum BEYHAN Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları İlk baskı yılı: 2011

Rüzgar soğuk ve sert esiyor. Sessizce bir kasırgaya dönüşeceğini fısıldıyor kulağıma. Warenya'yı yüzyıllardır yöneten Warrok Hanedanı böylesi görülmemiş bir aşka ev sahipliği yaparken masumiyetin altındaki iktidar hırsının, öfkenin ve ihtirasın ortaya çıkmasına vesile oluyor. Kim bilebilirdi ki Çarrone köyündeki zavallı Lily'nin doğuracağı kız gün geldiğinde dünyaya meydan okuyacak? Oysa ki o, Zach tahta çıkınca her şey bitecek sanıyordu lakin nereden bilsin tarihin o andan itibaren tozlu yapraklara teker teker yazmaya başlayacağını? Saltanatın kirli oyunlarına maruz bırakılmış bir adamla, Onlarca ihanetten sonra olgunlaşmış bir kadının doymak bilmeyen aşk hikayesi. İktidar gölge kabul etmez.

On bir yaşında ailesinden koparılmasıyla hayatın acımasız olduğunu öğrendi Nasya. On beşindeyken Padişah'a çocuk verdi, oysa kendi çocuktu daha. Lâkin artık padişahın sevdalısı, Al-i Osman'ın Mahpeyker Kösem'i olmuştu o. Kösem olmak kolay değildi. Ve nihayet dönüp arkasına baktığında gördüğü tek şey, oluk oluk kandı! Ama başarmıştı. Âdeta bir kadın padişah olmuştu. Lâkin sonunda kıyamet onun için koptu. Yıllardır elinde tuttuğu ipler bir gece onun boynuna dolandı ve Topkapı Sarayı korkunç bir cinayete şahit oldu. Oysa hizmetçi Nasya'dan, İmparatoriçe Kösem olacağını kim bilebilirdi?

Kaybettiklerimizi dudaklarımızın arasında buluyorduk. Ne tuhaftır, oysa ciğerlerimize karışan nefeslerdi, arzunun kıvılcımlarını aleve veren. Birbirimize beslediğimiz şefkat, yıktığımız ruhları daha fazla parçalamaktan başka bir şey yapmıyordu. Bu... Ölümle sevişmek gibi hissettiriyordu. -- Dar-ı dünyayı, buğulu bir tuvalin arkasında izleyen ve parmak uçlarına bulaşan boyalar ile kendi dünyasını yaratan sanatçı; kendisini, kendi kabusunda boğan bir kız. Cehennem alevini nefesinde taşıyan bir adamın parmaklarından dökülüyor notalar. Her biri toprağa kanlı bir bıçak ile ekilirken ölümün senfonisi çınlıyor, geçmişin kollarından. Ölü bir adam hayatı, ölü bir kızın nefesinde buldu.

Kaderimizi biz yazıyoruz. Sanki. Unutulan bir kitabın, saklı satırlarıyız. "Siyah denizimin, beyaz suları olur musun?" diye sorduğunda "Ben ancak senin siyah denizinin, öldürmek için yükselen beyaz dalgaları olabilirim." dedim. Gülümsemesi koyu kahve gözlerine ulaşmıştı. ❇⚪❇⚪❇ Gökyüzü duygularımı anlatıyordu bana. Her yıldız bir hayalimi anlatıyordu. Her hayalimde o vardı. "Siyaha yakın gözleri, sonsuzluğa açılan bir kapıydı adeta. Ve. Ben o gözlerde kaybolmuştum." fısıltım karanlığa karışırken biri kulağıma "Bana aşık olduğunu biliyordum beyaz dalgam." diye fısıldadı. Sıcak nefesi kulağımı gıdıklamıştı. Omzuma bir öpücük kondurduktan sonra gitti. Yüzümde istemsizce oluşan gülümseme haklı olduğunun kanıtıydı. Sadece. Birine ait olma duygusu. Beni. KORKUTUYORDU. 27.03.16

#İlim öğrenmeye çalışanın rızkına, Allah kefildir. #En üstün sadaka, ilim öğrenip sonra da onu başkasına öğretmektir. #Öğrenilen ilim, günahlara kefaret olur. #Bir saat ilim öğrenmek, gece sabaha kadar ibadet etmekten, bir gün ilim öğrenmek, üç ay oruç tutmaktan kıymetlidir. Bu Kitap hanefi mezhebi ağırlıklıdır. #huzurukalb Huzur-u kalb ve Huzur-u kalb2 kapak tasarımlarım @BayannA aittir.