Geri döndüğümde Şilan masada bulduğu ne varsa içmişti. "Şilaaan! Ben sana ne dedim!?" "Ne dedin merveye?" "Ne? Merve kim?" "Ben Merve selam canım" Diyip ayağa kalkarak elini uzattı. Dengesini kaybedip üzerime düşmüştü. "Sarhoş olmuşsun Şilan. Kalk gidiyoruz." "Evet evet aşık olmuşum." Gülüyordu. Daha da tehlikeli olan nasıl geri döneceğimizdi. Bu haldeyken araç kullanmam hiç doğru olmazdı. "Sen burda bekle ben bir taksi çağırıp gelicem." "Hayır gidemezsin? Beni nikah masasında terketmek de ne oluyo Boran!" Bağırıyordu ve ne dediğinden haberi bile yoktu. Muhtemelen şuan bizi nikah masasında sanması da herkesin komiğine gitmişti. "Şilan biz evliyiz. Sen benim karımsın."

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

Sağlam ve sıradışı bir hikaye okumak ister misin? Cevabın evetse bu hikaye tam sana göre. **** Tertemiz bir hayatı olmasına rağmen feci halde bela arayan asi bir kız. Çünkü yaşadığını hissetmesi lazım. Belalı bir hayatı olmasına rağmen tertemiz bir hayatın hayalini kuran bir çocuk. Çünkü uğruna çabaladığı şeyler var. Peki bu ikisinin yolları kesişirse neler olacak? ***küfür ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içerebilir***