კითხვაზე არსებობს თუ არა ბედი ან ბედისწერა, ყველა სხვადასხვანაირად გიპასუხებთ. ზოგი თვლის, რომ საკუთარ ბედს თავად ვქმნით. ზოგიც, რომ რაც გვიწერია, ის არ აგვცდება. ადამიანების ერთ ნაწილს დამთხვევების სჯერა, მეორე ნაწილს კი იმის, რომ უმიზეზოდ არაფერი არ ხდება. საბოლოო ჯამში კი, რასაც არ უნდა მიაწეროთ ამბავი რომელიც, ევას გადახდა, სიმართლე მხოლოდ ერთია და ის გელოდებათ, თუ როდის წაიკითხავთ.

-როგორც ჩანს, ჩემი უარის მიუხედავად შენსას აგრძელებ-ზურგს უკან, ბოხი და უკვე ნაცნობი ხმა მომესმა. -გამარჯობა ბატონო ანდრია. -გაგიმარჯოს ქალბატონო ტაისია. -ვფიქრობ სრული უფლება მაქვს, რომ როგორც გვამის აღმომჩენელმა ვიკითხო რა ხდება. -ვფიქრობ სრული უფლება მაქვს, როგორც გამომძიებელმა წინა სიტყვები გაგიმეოროთ. რამეში თუ დაგვჭირდა თქვენი დახმარება აუცილებლად შეგატყობინებთ. -იდიოტი-ჩემთვის ჩუმად ჩავილაპარაკე და გზა ატელიესაკენ გავაგრძელე.

Lols

ისევ აქ ხარ, ისევ ჩემთან ერთად დგახარ..

ორი განსხვავებული ადამიანი, ერთი მსგავსებით, ორივეს ძალიან უყვარს ვარსკვლავები!.. პირველად ვწერ და იმედია მთლად საშინელება არ იქნება!..

-მოგწონს?- სერიოზული ტონით მკითხა. -უკაცრავად?- გულის ცემა კვლავ აჩქარდა. -გიყვარს როცა კითხვას ორჯერ გიმეორებენ თუ მართლა არ გესმის? ჩამეცინა, -რატო მეკითხები? მეგონა საქმე გქონდა. -მოგწონს თუ იწონებ?- წინ ერთი ნაბიჯი გადმოდგა, მე ერთი ნაბიჯით უკან წავედი და ჩემდა უნებურად ეზოს გალავანს ზურგით მივეყრდენი. -მიპასუხე- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოიტანა ჩემთან, გაბედული რომ ვყოფილიყავი აუცილებლად ვაკოცებდი, თითქოს მთელი ორგანიზმი მთხოვდა ამის გაკეთებას. -კი. -კი რა? -კი მომწონს. ეს ვუთხარი და ერთი ხელით, ჩემი სახის გვერდით, კედელს მიეყრდნო. -საერთოდ რატომ მეკითხები ამას? -ჩემი რომ ყოფილიყავი,- სახე კიდევ უფრო ახლოს მოწია - მარტო არ გაგიშვებდი,არავისთან ერთად და არ აქვს მნიშვნელობა რა საქმეზე დასალაპარაკებლად.

[ აღიარება ხელისგულზე vabes] ""-ყოველი მისი თითოეული შეხების გახსენებაზე მართლაც რომ შემძლეობდა ღრუბლებში ფრენა, ალბათ უკვე ანგელოზად ვიქნებოდი ქცეული"" ანა ბერიძე მომავალი ჟურნალისტი და საიდუმლოებებით სავსე ზარდახშა გახლავთ. ხალხისადმი ყოველთვის სიძულვილს და ზიზღს განიცდის. მაგრამ რა მოხდება როდესაც ისინი ერთმანეთს გადაეკვეთებიან? მელანქოლიური ღამეები თუ მონარნარე პეპლები.

[-მის ნაცრისფერ თვალებში ჩემს ანარეკლს ვხედავდი. სინდისი და ნამუსი ერთდროულად მჭამდა და მბოჭავდა. დუმილით მელაპარაკებოდა, მაგრამ ვერაფერს ვიგებდი. ერთადერთი რამ ვიცოდი, რამდენად ძლიერიც არ უნდა ყოფილიყო ეს ვნება და რამდენად ფსიქოტრიას აღმწერი, ეს ბიჭი მე არ მეკუთვნოდა. არც მე ვიყავი მისი და ესყველაფერი იმდენად შემაწუხებელი იყო, მინდოდა მომეშორებინა და ამომეძირკვა სხეულიდან მისი შეხება.""] სიდონია მოლოდინაშვილი კვლავ შეხვდება ბიჭს რომელიც მთელი არსებით სძულდა და თინეიჯერობის გამწარებას აბრალებდა. საინტერესოა როგორ განვითარდება მათი ურთერთობა თუ სიდოს გული სხვა ბიჭს ეკუთვნის. 14+

მიტოვებული ადამიანი უფრო იტანჯება თუ ის, ვინც წავიდა? 10.01.2022/16.10.2022

- ვანილის გემო გაქვს. - დამჩურჩულებს ბაგეებზე, ხელს მიშვებს და გასახდელიდან გადის. ______________________ studentXchef romance მოთხრობა აღებულია 4love.ge-დან. ავტორი: მარიამ ნატროშვილი (lullaby0111)