Bazı savaşlar sessiz başlar,ama kazananı fısıltılar belirler... "Aynı taraftayız ve seni kimseye vermeye niyetim yok.Ortak."

Bir varmış, bir yokmuş. Masal bu ya, dağların göğe değdiği, gecelerin kurşun gibi ağır aktığı bir ülkede, zamanın bile cesaret edemediği bir hikâye saklanırmış. Rüzgâr, her estiğinde bu hikâyenin izlerini taşırmış; kimi zaman bir siperde kurumuş kanın kokusunda, kimi zaman da eski bir mektubun solmuş harflerinde fısıldarmış: "Her ihanet, bir gülüşle başlar..." Bir ülkenin kalbinde, iki kardeş büyürmüş aynı toprağın, aynı ekmeğin, aynı annenin duasında. Biri ateşmiş, biri duman. Biri gökyüzüne bakıp yıldızları sayarken, diğeri yerdeki gölgeleri sayarmış. Habil ile Kabil'in kaderi gibi, onların kaderi de birbirine düğümlüymüş. kanla, yeminle, ihanetle... Ve bir gece, yıldızlar tanıklık etmiş birbirine sırt çeviren iki kardeşe. Kurşunlar susmuş, vicdanlar konuşmuş. Bir hain çıkmış içlerinden. Ama kimdi? İşte hikâye burada başlamış. Masal bu ya... Kurşunlar kadar ağır yeminler edilmiş, Gözyaşıyla yazılmış mektuplar yırtılmış, Ve bir çift göz, yıllar sonra hâlâ aynı ismi fısıldamış: "Kardeşim..." İşte şimdi başlıyordu asıl hikâye. Aşkın gölgesinde saklanan ihanetle, İhanetin kalbinden çıkan bir aşk hikâyesiyle. Ve bir kardeşin, diğerini hem sevip hem yok etmek zorunda kaldığı o geceyle...

Hayatın ne kadar üstüne gidersen, o kadar altında kalırsın. Varis Serisi birinci kitap.

📍Abimin arkadaşı ve mahalle kurgusudur❗ ❗ UYARI❗ Kitapta argo,yetişkin içerik olacaktır. ©️TÜM HAKLAR SAKLIDIR❗ N-ne yapıyorsun" sesim istemsizce titremişti öyle sinirliydi ki gözünden ateş çıkırıyordu resmen. "Bunu benim sormam lazım küçük hanım" "Kimdi o, yanındaki lavuk" Kimden bahsettiğini anladım ama salağa yatmakla bir şey olmazdı "Lavuk mu? o kim ya " siniri yatışsın diye dudaklarımı büzdüm bakışları dudaklarıma kaydı ama anında tekrar gözlerime çıktı ve konuşmaya başladı; "Az önce arabasından indiğin lavuktan bahsediyorum " dedi. Ayy çen beni mi kıskandın. "Sen Alp 'ten mi bahsediyorsun?" Birden kolumdan tutup beni duvara yapıştırdı "O şerefsizin adını ağzına alma "dedi. Sinirlenmiştim neden tanımadığı birine hakaret eder ki bir insan."tanımadığın birine neden hakaret ediyorsun ki ,kim olduğu da seni ilgilendirmiyor" bunu söylerken o kadar birbirimize yaklaşmıştık ki nefesi yüzüme vuruyordu ve kokusu çok güzeldi . Ben bunları söylerken o, daha da yaklaşmıştı bana kokusu daha fazla gelmeye başladı eğilip burnunu yanağımda gezdirdi sanki kokumu içine çekiyordu . "Ne demek beni ilgilendirmiyor sen benim arkadaşlarımın kardeşisin tanımadığımız birinin arabasından iniyorsun ve bu beni ilgilendirmiyor öyle mi?" Yaklaşıp anlını anlıma dayadı kalbimin davul gibi atan sesini duyacak diye ödüm kopuyordu... hikaye bana aittir .yazım yanlışı ve noktalama hataları kitap final yapınca düzenlenecektir.!!! kitabımın (ç)alınması, kopyalanması dahilinde yasal işlem başlatılacaktır.

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

Bugün gelmeyeceğim, yarında Hakeza.

Nefes alıyordum ama yaşamıyordum. Konuşuyordum ama duyulmuyordum. Görüyordum ama her yer karanlıktı. Ve seviyorum, sadece seviyordum gerisi yoktu. Ben sevilmiyordum ve ben bazen gece gibiydim; karanlık, ıssız, sakin, kimsesiz...

(Görücü mü? Kitabının yan karakterleri olan Ali ve Pınar'ın hikayesidir.) "Aşk mıdır beni,sana bu kadar bağlayan?" Diye sorduğumda derin bir iç çekti. Soruma cevap vermesini beklerken beni yanıltmış o da bana soru sormuştu. "Sevda mıdır sana tutuklu kalmamı sağlayan?" (...) Yayınlanma tarihi: 26/04/2023

Bazı aşklar imkansızdır...