2082 yılında suçluları taşıyan, onları tarihin en kötü zamanlarına terk eden bir trende kaderleri görünmez bir iple bağlanmış iki mahkumun hikayesi. Kapak Tasarım: @sewalmoon

X-18AB9 adında bir virüs..Kim bile bilirdi ki bu küçücük virüsün medeniyetin eşiğindeki Dünya 'nın sonunu getireceğini..Kaosun..Katliamın..Acı içinde haykırış ve çığlıkların kısacası vahşetin habercisi olduğunu.. Hayat ile ölüm arasındaki ince çizgide kıyasıya bir mücadele vererek bir o yana bir bu yana savruluyorsunuz..''Ölüm '' tüyleri diken diken eden soğuk ve sırlarla dolu bu kelime belki de tek kurtuluşunuz.. ''Şuanda bilmediğim dağların arkasında kuzeyde yaşam vardır umuduyla yürüyorum... '' Bilim kurgu #3 Zombi #1 Fantastik#10 Kitap tamamlanmıştır.Hakları saklıdır izinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz..!

Sabah oldu ve Jeymund hazırlanıp avluya girdi. Atı hazır, çantaları da yerdeydi. Yüzbaşı Kuyaş atın yanında kendisini bekliyordu. Jeymund, Kuyaş'a yaklaşıp "Herşey için teşekkürler" dedi. Kuyaş hafifçe baş selamı verdi. Jeymund tekrar konuştu: "Geri döneceğim ve seni tekrar bulacağım." Kuyaş bıkkın bir tavırla "Artık geleceğim dediğinde bunun yalan olduğunu öğrendim. Sonunda..." diye söylendi. Jeymund gözlerini kısıp birkaç saniye bekledi, şefkatle konuşmaya başladı."İsminin anlamını biliyor musun? Hiç bunu düşündün mü? "Nerden bileyim, bunu yazacak kitap yoktur." diye cevap geldi. Hafifçe gülümseyen Jeymund: "Kuyaş, güneş ışığı demektir. Binlerce yıl başka yollar aradıktan sonra gene sığındığımız son kaynağımız. Ben hiç başka bir yol aramadım. Döneceğim ve tekrar birleşeceğiz" dedi. Komutan duygu yüklüydü ama avludaki diğer askerlere bunu belli etmemesi gerektiğini biliyordu. " Haydi yolun açık olsun, dönüşte de burada olacağım." deyip yolu gösterdi. Çantalarını yerleştiren Jeymund atına tek seferde atladı. Kapıdan çıkarken son bir bakış atıp yoluna devam etti.

Bir başka Medusa efsanesi... Yaklaştım ve aynanın tam karşısına geçtim. Bana ait olmayan yansımama baktım ve gördüğüm şeyle bir kaç adım geriledim. Şuan hayal mi görüyorum yoksa rüyada mıyım? Bilmiyorum. Bildiğim tek şey karşımdaki yansıma ben değilim. •••••••• "Zamanı geldiğinde yeniden doğacağız ve eskisinden daha güçlü olacağız." ~18.02.2021~

Evrende, insan ırkının son temsilcilerinin var olma mücadelesi verdiği bir yer var. Orası, ölümün zifiri karanlık kisvesi altında, seni almak için kuşattığı, ayakta kalan son kale. Orası, en korkunç düşlerinle sıradan gerçekliğin kaynaştığı bir boyut. Orası, olay ufku. Peki sen, bu distopik gelecekte, yaşamak için savaşmaya hazır mısın? Zira yalnızca, makûs kaderlerine karşı koyan en güçlü savaşçılar hayatta kalacak. Büyük umutların büyük direnişçisi olabileceğine inanıyorsan ve eğer gerçekten olay ufkuna yolculuk etmeye hazırsan, bilmen gereken birkaç şey var. Her şey bitti Dünya, artık tamamen yaşanmaz bir yer Son, çok yakın Güçlü devletler yok oluşun eşiğinde bir plan yaptı Ve büyük umutlar projesi ile, gezegenimiz tahliye edildi İnsanlık, yok oluşa daha önce hiç bu kadar yaklaşmamıştı Ne pahasına olursa olsun, büyük umutlar projesi başarıya ulaşmalı. Irkımızın geleceği, buna bağlı Ancak varlığımıza karşı en büyük tehdit, BİZİZ! Türümüz mevcudiyetini muhafaza edebilecek mi? İnsanlık yok oluşun olay ufkuna çoktan giriş yaptı... *Olay ufku: Genel görelilik kuramında, ışık ve maddenin artık kara deliğin çekim kuvvetinden kaçamayacağı bölgeyi sınırlayan kuşağa verilen addır. Olay ufku adeta, dönüşü olmayan noktadır. (Güneş Savaşları'nın yazarından)

Intikam mi ,yalnızlık mi göz yaşımı,maceramı ?Aradığın şeyi buldun! Yalnız değilsin, yalnız değiliz. Biz bize yeteriz ***

Durdu, ılık nefesi tenimde iz bırakan toz taneleri gibi dağılıyordu. Sustum, yaklaştı. Eli sırtımdan belime doğru kaydığında ansızın ürktüm, tüylerim diken diken olmuştu. "Neden bu durumda olduğunu merak ediyor musun?" Sesi tehditkardı. Bilmeme rağmen başımı olumsuz anlamda salladım. Hissetmiş olmalıydı ki yeşil gözlerini gözlerime mühürledi. Birden bacağımda soğuk bir metal hissetmemle donup kaldım. Kaderime boyun eğmeliydim. Peki bu kader miydi? "Sekiz ay önce ne yaptığını biliyorum." Gülümsedi. "Ne dersin, baştan yazalım mı bu hikayeyi?" Gözlerimi kapattım, artık kaçış yoktu. Geçmiş beni sert eliyle yakalamış cehenneme götürüyordu. Kendime bile yabancı gelen bir sesle fısıldadım. "Öldür beni." -

Tüm çürük hücrelerinden arın...!! Ya bir kurtuluş olmazsa? Ya kafamdaki bu kurtlar zihnimi istila ederse? Ya seni benden ben bile koruyamazsam, Deniz, O zaman seni yaşatmak için vur beni Deniz. senin için ölmeyi arzulyacak kadar seviyorum seni Deniz... Hayır...! Bir gün o kurtlar kelebeğe dönüşmenin bir yolunu bulacaktır. Ya bulamazsa? O zaman hiç tereddüt etmeden tetiğe bas.

Kadın onaylamaz şekilde bana baktığında benim için endişelendiğini gözlerinde görüyordum. Benim beş yaşımda kaybettiğim gözlerimin parıltısı, tam aksine kadının gözlerinden taşıyordu adeta. Yaşam enerjisi, herkese bulaşan bir hastalık gibi iken ben sanki 'herkes' gibi değil de bir duvar gibi duygusuzdum. Kimse bana hayatın aslında güzel olduğunu anlatamazdı. Daha çok küçükken tattığım nefret duygusu bütün vücudumu sarmış, beni ele geçirmişti. Asla gülümseyemeyeceğimi o an anlamıştım zaten. Ben, bu masum insanlar gibi değildim. Ben lanetli birisiydim. Lanet benim mutluluğumu elimden alıyordu. Oysa bu masum insanlar, her şeyden habersiz, beni de kendileri gibi sanıyorlardı. Ellerimdeki büyük gücü asla bilmeyeceklerdi ve ben de bu yükün altında ezilecektim. Sonumu az çok tahmin edebiliyordum... Hem Dram, hem de aksiyonun olduğu 'Prenses mi? Hain mi?' kitabında belki de hiç tatmadığı sevgi duygusu'nu tatmayı isteyen Ezra, hiç tatmadığı anne sevgisini tadabilecek mi?

Yıllar önce sahip olduğu tüm anılarına en sevdikleri tarafından mühür vurulmuş bir çocuk. Son zamanlarda saklı geçmişinin ağlarından kurtulup yüzeye çıkan küçük hatıralar, kabuslar eşliğinde Ediz'in hayatını çekilmez bir şekilde alt üst etmişti. Ondan gizlenen sırları çözmek adına yatağının altında bulduğu kutudan çıkan onlarca çizim kağıdının ve bulduğu bir adresin yardımıyla yola koyulmuşken aslında hiç bilmediği geçmişinin sır perdesini araladığının farkında değildi. Bir cevap bulmak umuduyla kendisine uzatılan yardım elini kabul edip hiç umulmadık bir şekilde ölümle burun buruna gelmişken bir anda kendini bambaşka bir Dünya'da buldu. Gea'da... Toprağın ve Su'yun çocukları, efsunlar, zalim bir komutan olan Azari'nin zulmü altında kaçmayı tek çare olarak görmüşlerdi. Kuzey'de, Azari'den pek te farkı bulunmayan Yüce Terrakisler bu duruma bir çare bulmak yerine sessiz kalmayı seçmiş onları kaderlerine terk etmişti. Bilinmeyen ise kristal taşıyıcının bu zulüm karşısında sessiz kalmayıp Azari'yi durdurmaya çalışacağıdır. Fakat işler bu yönde ilerlemez, Azari'nin güce aç yapısı Taşıyıcı'nın yerine geçme isteği ile dolup taşarken Nara adı verilen kötü ruhsal varlıklarla güç birliği yapar. Saklı sırlarla örülmüş hayatlar, kayıp ruhlar ve acı gerçekler gün yüzüne çıkmayı beklerken mutlak denge son bir çabayla kendini yeniden düzeleceği günü beklerken bulacak. Yer Atlas ve Gök Atlas asırlar sonra karşı karşıya gelirken Gea'nın kayıp kahramanı Ediz, her ikisi arasında köprü olacak.