Yetişkin İçerik Barındırır ! Yoğun haz... Bu kadardı. Baş döndür, nefes kes ve istediğini al. Tek istediğim buydu. Odaklanabilmek ve daha iyi olabilmek için. .... "Sorun değil dedektif." dedim söylediği sözler canımı fazlasıyla yakarken. Titrediğini fark ettiğim ellerimi tuttuğum minik çantama daha çok bastırdım. "Başınıza daha çok bela açmam." dediğimde ise yüzüme oturan gülüş kalbimin yakarışıydı. Bana bakarken kızgındı ama gözleri de parlıyordu. İlk kez bu ilgimi çekmedi. İlk kez yanında olmak hükümsüz bir acı verdi. Hafifçe başımı eğip baş selamı verdim ve önünde durduğumuz aracımın şöfor koltuğuna ilerledim. Gözlerim dolmuştu ama bana baktığını bildiğim için gülmeye devam ettim. Hayata güvendiğim tek erkektin Dedeftif. Ama bana söylediklerin darmadağan etti beni. Ben o gün o araca hem söylecek bir sözüm kalmadığı için 'sessiz' hemde elini tutmama izin vermediğin için 'sensiz' bindim. ... Başlangıç Tarihi= 01.11.2022

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

Süreyya Tanya, hayatı boyunca girmek için çabaladığı bale okuluna kabul edildiğinde on sekiz yaşındaydı. Rusya'nın soğuk topraklarına adımı bastığında küçük bir kızdı. Hayata dair en kötü şeyleri unutmak için gittiği bu şehirde, kaderin onun için daha kötü süprizleri vardı. Tanya, insanların gerçek yüzlerinin kendi gördükleriyle sınırlı olmadığını öğrendiğinde on dokuz yaşındaydı. Çok sevdiği arkadaşı merdivenlerden düşünce onun rolünü aldığında bunun hayatının fırsatı olduğunu düşünüyordu. Ünlü ve efsane bale okulu Vaganoya Balo Salonu'nun açılış oyununda başrol olmak... Fakat her şey denklemin içine mor zambakların ve anlaşmaların girmesiyle değişti. Tanya, Rusya'nın baş mafyası tarafından kaçırıldığında, rolü aldığı arkadaşının başına ördüğü çoraplardan habersizdir. Daha da kötüsü hayatta kalmak için bir mafya ile evlenmek zorundadır.

Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. Saklanırım göz önünde. Gelir geçer önümden. Ben görünmez değilim. Hiçe sayar beni gözünde... Bu bir bilmece... Söyle bana Lily... cevap ne?

"Numaramı nereden buldun?" Adam dudaklarını sinirden kemiriyordu. "Sen." dedi nefretle. "Sen karşına çok yanlış bir kişiyi aldın. Eninde sonunda yakalanacağını biliyorsun değil mi?" Kadın ses değiştirici cihazın ardından gülümseyerek konuştu. "Beni yakalayacağın gün ben değil sen öleceksin. Bunu göze alabilecek kadar cesaretli değilsin." Adam olumsuzca başını iki yöne doğru salladı. "Bilir misin?" dedi nefretle. "Kızlar annelerinin, erkekler ise babalarının kaderini yaşar. Ben nasıl babamın kaderini yaşıyorsam sen de annenin kaderini yaşamak zorundasın." "O zaman tecavüze uğramam gerek öyle mi Zifir?" dedi. Bu cümle o gece için adama dokunan ilk şeydi. "Yıllardır sana empoze edilen zırvalıklar, yarım yamalak anlatılan olaylar ve kinin, sonunu getirecek. Bir gün elindeki her şeyi kaybedince ne yapacaksın peki?" Derin bir sessizlik oluştu. Kadın devam etti konuşmasına. "Şimdi bana elimdeki her şeyin ne olduğunu bilmiyorsun diyeceksin kesin. Sen demeden ben dile getireyim. Güneş'i, aşık olduğun kadını ellerin arasından kaybedince mutlu olacak mısın? Seçim senin, yolun sonunda ya onunla kaybedeceksin ya da onsuz." Sorulan sorunun cevabını duymaktan ilk defa korkmuştu genç adam. Çünkü cevabından emin olamıyordu. Kendi gözlerinde gördüğü o acı dolu nefretin ardından hiçbir şeyden emin olamıyordu. Zifir gerginlik içerisinde kapanan telefona bakakaldı. "Artık eminim. Ya bir hain bizimle çok yakın olduğu halde, taklitçiye laf taşıyor Kuzgun." dedi zehir gibi bir ses tonuyla. "Ya da..." işte bu cümle genç adam için çok ağırdı. "Taklitçi zaten en başından beri aramızda." Kuzgun elindeki telefonu şaşkınlıktan yere düşürürken herkes geç fark ettiği bu durum karşısında ilk defa çok kötü hissetti. "Umalım da ihanet eden birisi var olsun ve o aşık olduğum kadın olmasın. Yoksa... Ne Güneş kalır geriye ne de ben."

"Ya kimsin sen? Amacın ne senin, derdin ne? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum." Hıçkırıkların arasından zorlukla konuşurken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bakışları garipti. Az önce birini öldürmemiş gibi, masum bir adammış gibi. Üzülmüş gibi. "Benim derdim sensin." Uzanıp kolumu kavradığında hiçbir şey yapamadım. Kilitlenmiş gibi yalnızca onu izliyordum. Kolumu kendine çektiğinde gözlerini benim gözlerimden çekip koluma odaklandı. Kapüşonlumu sıyırıp kolumdaki kesiklere baş parmağıyla dokunmaya başladı. Tek tek hepsinin üzerinde parmaklarını gezdirirken ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. "Benim derdim bu kesikler. Benim derdim bu kesiklerin, bu yaraların sebepleri. Bazen yaraları iyileştirmek için sebebini yok etmek gerekir. Yara bantları fayda etmez, merhemler bile iz bırakır. Ama sebepler ortadan kalktığında yaralar artık acımaz, sızlamaz hiç."

Bir anda belimde hissettim kol ile gözlerim açıldı. Lamia bana niye sarılıyor ki? Burada mı uyuyacaktı acaba? Yönümü yavaş bir şekilde çevirdiğim an çığlık attım. Bu Lamia değildi! "Ne bağırıyorsun kızım, odamda uyuma alışkanlığından vazgeç demiştim sana," diyen sert ve Tok ses ile olduğum yerde kalakaldım. Bu oydu. Koray Ateş Aksoy. Kalbim küt küt atmaya başladığında tek kelime dahi edememiştim. Midem bulanıyordu ve ellerim titriyordu... Tutku & Koray Ateş Tüm hakları saklıdır...

Ateş rengindeki saçları kenara itikledi Ayaz. Efsunun gözlerini puslayan bakışları Ayazın her zerresinde geziniyordu. "Kadınım," Dedi sahiplik ekiyle. Daha sonra devam ettirdi cümlesini. "Ağlama." Efsun başını eğdiğinde çenesinde nazik bir tutuş hissetti. Başı yavaşça yukarıya kaldırıldığında Ayaz ile göz göze geldi. "Eğme yüzünü, saklama güzel gözlerini benden." Dudaklarını mavilikleri saklayan göz kapaklarına değdirdi. Minik minik öpücüklerle yol çizerken Efsun içini saran endişe ile titreyen ellerini sıcak omuzlara yasladı. "Ayaz." Ayaz duyduğu nazik sesle geri çekilerek karşısındaki kadınına baktı. "Utanmaz mısın benden?" Dudaklarını çekiştirerek geri çekildi. "Üzerler seni de. Kırılmasın kalbin şimdi durduk yere." Omzuna tutunan elleri tuttu Ayaz. Üstüne binlerce öpücük koydu. "Senden utanmam. Kimse de kalbimi kıramaz. Kimseye sana kalbimi açtığım gibi açmadım çiçeğim." Efsun dudaklarındaki küçük tebessüm ile baktı sevdiği adama. Sevgisi de kalbi de merhamet doluydu, Efsun galiba buna aşık olmuştu.

-Tamamlandı- [+18 cinsellik, hayali varlıklar vardır. ] O gece Tanrı küçük kızın gözyaşlarına kıyamadı, Bir annenin rahminden var ettiği küçük kız yıpranmış, kırılmış, gözlerindeki yaşama sevinci son bulmuştu. Yağmurlardan nefret etti önce, soğuktan tiksindi ama Tanrı onu soğuğa aşık etti ,yağmura mecbur kıldı... 🍃 O ne bir ceset, Ne de bir ruhtu, O tam anlamıyla cennet ve cehennemin ortasıydı. O arafın ta kendisiydi. Bir ressamın var ettiği en büyük kusurdu. Geceye hapsolmuş bir bedendi. Teninde ölmek isteyen bir kelebeğin ömrüydü o, Sonsuz bir karanlık çöktü, Peri kadar zarif bir kadın kalbini çaldı, Genç adamın kalbi ilk defa çarptı,kaburgaları tek tek parçalandı. Son kart gerçek olmamalıydı, bu kadın onun sonu olacaktı... 🍃 •Kitaptaki tüm mitoloji kendi kurgumdur• • İçindeki olay örgüsü ve Mahperi IV adı dahil olmak üzere karakterlerin özellikleriyle çalıntı olursa hukuksal işlem başlatırım. ~ 18.10.22~

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.