Son bildiğin hâlimden beterim, seni unutuşumun arifesindeyim. Tanıdık bir histi bu. Daha önce çok kez yaşamıştım ama bu defaki nedense farklıydı belki de aşk 1.282,0 Km uzaklıkta da olsa sevebilmekti. Evet aşk buydu. Tutamadığın eller göremediğin gözlerdi. Renkli ışıkları sönmüş, terk edilmiş kocaman bir şehirde artık tektim. Buydum işte ben. Işıkları sönmüş, terk edilmiş harabe bir şehir. Gözlerimi açtığımda Alev' im yanımdaydı ve sanırım aşık oluyordum daha önce kimse bana gerçekten "İyi misin ?" diye sormamıştı belkide bu yüzden çok seviyordum belkide bu yüzden hayatıma renk vermişti. bu hikâye, aşka inancı kalmamış, kimseye güvencesi olmayan hayatta sadece abisinden başka kimsesi olmayan Toprağın hayatıydı "Bir daha asla kimseyi sevmeyeceğim" cümlesi ile bitmiş bi hayatın yeniden doğuşunun hikayesi... Evet Hazır mıyız Tanıyalım artık Toprak ve Alevi. 𝑻~𝑨