Kariyerini her şeyden önde tutan başarılı ve genç bir mimarın istediği son şey bir bebekti... Başlangıç: 27 Şubat 2021 Bitiş: 27 Şubat 2022

Küçüklüğünden beri dedesiyle yaşayan, ona bakan bir kız. Ansızın, dedesinin ona anlattığı ailesi hakkında bilgilerin yalan olduğunu öğrenir. Yetmezmiş gibi dedesinin baskıları artınca iyice çıkmaza girer. Bir yanda onu kısıtlayan dedesi, diğer yanda kendisine yeni kavuşan abileri... Hayatının değişeceğinin oldukça farkındaydı.

"Saçların uzunmuş.." dedi ama tereddütü epey açıktı adamın. Ama bugün denilenden sonra yanlış anladı kız, adamın bundan rahatsız olduğunu düşündü nedense, daha yeni görüyordu Giray saçının hepsini. Tam olarak olmasa da düğünleri bile olmuşken saçını açmaktan çekinmemesi gerektiğini düşünmüştü, helaldi artık sonuçta... Aynadan onunla göz göze gelince sordu aynı tereddütle, "Keseyim mi yani?" Giray kaşlarını çattı kızın tavrıyla, ilk tanıştıklarında her lafıyla bir kasırga koparacak kadar kesin olan Dilrûba artık her daim kırılgandı.. Artık evli olduklarında, kocası sıfatı taşıdığından mıydı bu tavrı? Bazen düşünüyordu, ona yardım edeyim derken bastırmış, ya da ezmiş miydi hiç? Boyun eğmeye mahkum mu hissettirmişti? Düşündüğüyle kendine olan öfkesini atamadan sordu kıza, "Niye kesecekmişsin?" "Dökülür belki. Aynı odada olacağız ya.." yutkundu, boğazını tazeledi ama sözlerini tazeleyemedi, ne diyecekti ki? Bilemedi Dilrûba.. "Dağılır her yere." Giray rahatsız olurdu belki kendisinden parçaları her yerde görürse.. Onun konuyu açmamasını uzun bir süre aynı odada kalacaklarına yormuştu çünkü.. Gözlerini kızdan ayırmadan yaklaştı Giray. Bakışları onun uzun saçlarını okşasa da eli çekindi, mahrum kaldı bu tatlı zevkten, "Dökülsün.." dedi yumuşakça, Ben toplarım senin ardından.' dedi içinden, 'Bir de saklarım, kimseler göremez, benim mahremim olur..' 'Senin gibi...' Saçlarını tutarak hafifçe tebessüm etti Dilrûba, "Salık gezmem o zaman, fazla dökülmez.." dedi ama saç değildi tam olarak kastettiği. Hayatında bana dair pek bir iz bırakmam, rahatsız, olmazsın diyordu.. Şu akşamdan itibaren herkes biliyordu evli olduklarını... O yüzden sanki iki gün önce değil de şimdi kıyılmış gibiydi nikâhları.. Öyle hissediyordu. "İstediğin gibi gez, nasıl rahat eder, nasıl istersen.."

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.

Şu zamana kadar okuduğunuz Berdel kitaplarını unutun, bu başka.💦 Ah Mardin güzel Mardin. Taş konaklar ile dolu, tepedeki güneş sayesindeki kavrultucu sıcakları ile dolu Mardin. Doğan sadece güneş değil; bazen ölüm, bazen aşk. O dört duvarlı konaklar çok şeye ev sahipliği yaptı. Bazen öldürdü, bazen yaşattı. Bazen ise yaşatırken öldürdü. Bir çok insanın yaşam ile ölüm çizgisi töre. İşte bende o konaklardan bir tanesinde töre gereği hüküm verilmesini bekliyordum. Kuzenimin ölmesinin ya da yaşamasının hükmü. Ama bilmiyordum. Kuzenimi yaşatırken beni öldüreceklerini. Kurunun yanında yaşında yanacağını bilmiyordum. Beni yaşarken öldüreceklerini bilmiyordum. Kırmızı Kuşak Gizemnnd 'Aşiret Konulu. Başlangıç: 01.05.2022 Bitiş: 27.11.2023

Burnu zedeleyen ağır koku, uzun, pis tırnaklar, yaralar ve kirden seçilmeyen bir yüz... Çim yeşili parlak gözler. Kuzey Irak'ta esir düşmüş Teğmen Umay ve kekeme bir adam. Artık küçük bir çocuğun zekasıyla eşdeğer değildi Özgür'ün aklı. Yazıyor, okuyor, para sayabiliyor ve teklemeden konuşuyordu. En büyük değişiklikte yüreğindeydi. Umay'ını istesede ilk başlardaki gibi öğretmeni, arkadaşı olarak göremezdi. Yeşillerine can veren Umay'ın toprak gözleriydi. Ancak bir sorun vardı, her an kampı Türkler basabilirdi. Bu da Özgür'ün ölümü, Umay'ın yaşamına geri dönmesi demekti. |Terör sempatizmi yoktur. İntihar Timi kitabının ikincisidir, ancak ilk kitabı okumak şart DEĞİLDİR. Herhangi bir bağlantı yoktur.|

Savaş'ın Galatasaray'ın şampiyonluk kutlamalarında bankın birinde oturan Fenerbahçe'li kadının yanına oturmasıyla başlar her şey. Argo ve küfür içerir! [Kurgudaki kişi ve olaylar tamamen hayal ürünü olup hiçbir kurum ve kuruluşla alakası bulunmamaktadır.]

Hikayemin en güzel yanı cinayetten alındığım karakolda ailemi bulmak ve orada başlayan serüvenimle bir kaymakama kapat atmak oldu. Konya'nın eli baltalı kaymakamı ile iki işi bir araya getiremeyen Sakızı bir araya gelir, şok şok şok devamı hikayeye tıkladığında....

Bardele kurban giden genç kız, hayatının aşkını bulduğunu nerden bilebilirdi ki?

Zühre içini kaplayan telaşı gizlemeye çalışarak derin bir nefes aldı. " Peki rica etsem, beni eve gönderebilir misiniz?" " Hangi eve?" "İşte, yaşadığım eve. Metin'in..." Adam lafını bitirmesine izin vermedi. " Burada misafirim ol." Adam bir taş kadar ifadesizdi. Zaman ilerledikçe Zühre'nin endişesi artıyor, yüreği sıkışıyordu. İçinden bunların bir şaka olduğu, birazdan Metin'in bir yerlerden çıkıp geleceği ve haline kahkahalarla güleceği geçiyordu. Ama bu şaka için onu asla affetmeyeceğine kendine söz verdi. " Teşekkür ederim ama eve gitmek istiyorum" "Kaldığın ev kendi evin miydi? " " Hayır, Metin'in eviydi ama...Misafiriydim. İşleri düzelince beni kendi evime gönderecekti." " İşler düzeldi Zühre. Kendi evindesin." ... Biraz hüzün, biraz hasret, biraz entrika, bir tutam heyecen, bir miktar mutluluk... Hayatta ne varsa hikayelerde de o var . Merakla takip edeceğiniz samimi bir hikaye okumaya ne dersiniz...