Doğduğunuz andan itibaren yaşadığınız her anın sorumluluğunu almak size düşer. Kaderinize yazılan her satırları kabul etme veya reddetme lüksünüz olmadığı gibi bütün bunları yaşamak ve sorumluluğu almak zorundasınız. Geçmişinizde veya geleceğinizde size bir süreliğine eşlik edecek insanlar bu kaderin bir parçasıdır. İki insan birbiri için yaratılmış olabilir. Başlangıçta bağları sıkıca bağlanmış olduğundan ömürleri boyunca böyle yaşamak onlar için bir kaçınılmazdır. Düşünüyorum da belki de ben de biri için yaratılmış olabilirim. Ve bu kişi beni bir süre beklettikten sonra karşıma büyük bir sürprizle çıktığında afallayacağımdan eminim. Ama bu umurumda bile değil. Ben onu görmek istiyorum.

Macera dolu bir yaza var mısınız? DERİN: Bizim hikayemiz hiçbir zaman başlamadı. O sadece bizim için bir araftı. Asıl hikayemiz şimdi başlıyor. Ve sonunu belirliyecek kişilerde biziz.

iki birbirinden deli dolu kizin okulda yaptigi hata lar yüyunden erkek lisesine gitmek zoruna kalirlar.

Gözlerinizi kapatıp kendinizi yeni okulunuzda ilk gününüz olduğunu düşünün ve gelir gelmez kendinizi hiç tanımadığınız birinin kavgasına ortak olup ve artık onlardan biri oldugunuzu hayal edin. Çünkü siz bu hikayenin zaten bir parçasısınız. ●KİTAP'IMI BENİM İZNİM OLMADAN HİÇ BİR ŞEKİLDE KONU EDİNİP KULANMAYINIZ.

"Belkide İmkansızın içindeki İmkanı bulmaktır Aşk..." *************************************************** "Seni seviyorum Basketçi kız" "Seni seviyorum Güzelim" "Seni seviyorum deli Kız" "Ne zaman kalbini dinleyeceksin Basketçi kız?Ne zaman kalbine söz hakkı vereceksin?"dedi parmağı ile sol yanımı işaret ederek gözlerimi kaçırdım. "Hiç bir zaman!Ben beynimle karar veririm,kalbimin karışmasına gerek yok onun tek işi kan pompalamak"buruk bir gülümseme belirdi yüzünde "Aşkı nasıl yaşayacaksın o zaman?"biraz düşündüm "Yaşamıcağım istemiyorum"dedim gözlerimi gözlerine dikerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Seni seviyorum Basketçi kız" "Seni seviyorum Güzelim" "Seni Seviyorum Deli kız" Hiç bir şey demedim ne gözlerimi kaçırdım nede ağzımı açtım "Aşkı o güzel kalbine tattırmazsan bende mutlu olamam"dedi ve bana doğru bir adım attı "Aklımla sevsem olmaz mı?"diye sordum Masum bir sesle. Kıkırdadı "Bilmem olur mu?"eline baktım ve yavaşça elini elime aldım "Bence oldu bile"diye fısıldadım gözlerimi onun gözlerinden ayırmadan. Affalamış ifadesi bir gülümsemeyle yok oldu "Neydi bu şimdi?"diye sordu inanamıyor muşçasına.Omuz silktim "Aşk itirafı"dedim ve gözlerimi kaçırdım. Çenemi hafifçe kavradı "Kaçırma"gözlerimi yine gözlerine diktim "Neyi?"dedim anlamadığımı belli ederek,yüzünü iyice yüzüme yaklaştırdı "Gözlerini diyorum,kaçırma bırak biraz daha başım dönsün"

Diziyle hiçbir alakası yoktur❌ Kitabın adı,bazı karakterlerin adı ve bazı ameliyat ve ufak sahneler aynıdır.Fakat olaylar ve tanışma hikayeleri çok farklıdır. ....... -Hani bana beni seviyormusun diye soruyordunya evet seni her şeyden çok seviyorum hatta kendimden bile.Ama bunu sen yapsaydın senide affetmezdim Dedim ve odadan çıktım.Sonunda rahatlamıştım.Söylemiştim işte onu sevdiğimi.Teyzemi dinleyip beynimde geçen düşünceleri değil kalbimdekileri söylemiştim bu sefer.

Yüzüne taktığı maske teninden bir parçaydı sanki. Kılı kırk yarsan da maskeyle teni arasındaki sınırı bulamayacakmışsın gibi. Maske çıksa hayatı dökülüverecekmiş gibi ortaya. Maskeli hali gizemli, şaşırtıcı, sürprizlerle dolu. Ne kadar alışabilirim bu haline? Soğukluğun işlediği sert yapılı kemikli yüzünün mimiklerini görmeden; hayattan nasibini almış tecrübelerle dolu yüz çizgilerine bakmadan ne kadar? Sadece gözleri ne kadar yetecek hayatıma? Asıl maske kalbinde olan. Kalbindekini çıkarsa ruhundan parçalarda gelirse yanında? O zaman ne yapacağım? Acı gerçekleri erteleyerek yaşamak ne kadar uzun ömürlü olur? Sonsuza kadar? "Keşke hiç çıkarmasaydın maskeni. İlk tanıştığımız gibi kalsaydın keşke. Ama sen onu bile beceremedin." Yanaklarımdan artık haddini aşan damlalar döküldüğünde bir daha nefes almamak istercesine sarf ediyordum cümleleri. O ise sadece bakıyordu. Bu sefer saftı, gözlerinde her zaman gördüğüm donuk,gizemli ifadeyle değil; acı dolu gözlerle bakıyordu. Acı dolu, ıslak, saf ve MASKESİZ gözlerle...

* tüm hakları saklıdır* Hepsinin düşünceleri bir volkan gibiydi, lavlar onları esir alırken, buhar olup havada yağmur taneleri olarak yeryüzüne iniyordu.Her bir yağmur tanesi, bedenlerine değil ruhlarına temas ediyordu. Kimisi bu yağmur tanelerinde yanıyordu, kimisinin; Ruhları azad ediliyordu. Bu döngü devam etti. Ta ki bu yağmur tanelerinde hissizleşen ruhlara kadar. Ruh ve beden mahkemesi yapıldı. Hüküm verildi, kalem kırıldı. Ruh ve beden. Yadırgandı. Ve Sena;Titrek bir nefes alıp kahverengilerini onun o dipsiz bir kuyuyu andıran yıldız gibi ışıldayan siyahlarıyla buluşturdu. Hüküm verilmişti. Bu hikayenin tek tanığı benim.

Saplantı serisinin ilk kitabıdır. BU HİKAYE GERÇEK,YAŞANMIŞ BİR HAYATTAN İLHAM ALINARAK KURGULANMIŞTIR.BU HİKAYENİN KARAKTER İSİMLERİ HAYAL ÜRÜNÜ OLUP,KARAKTERLERİ GERÇEKTİR. Aşk, Hayal Kırıklığı ve İhanet... Saplantı'nın ikinci kitabı: https://my.w.tt/QyigyEnlNR

Arel Uluhan; Güvensiz, sert mizaçlı bir adam. Helen Altındağ; Deli dolu, şımarık bir kız. Annesi tarafından kovulup İstanbul'a yerleşmesi ile başladı her şey. Sahte hikayelere, suçlamalara rağmen dimdik ayakta kaldılar. Aşklarına hiçbir şey engel olamadı. Ne kötü adamlar, ne kötü kadınlar. O şımarık kız herkesi karşısına alıp sahip çıktı aşkına. O sert adam bütün yaşadıklarına rağmen sahip çıktı aşkına. Aşk cesurların işi dendi, bu iki aşıkta cesur olmayı seçti. #Tüm Hakları Saklıdır #İznim olmadan kopyalanamaz veya kullanılamaz