Xiao Zhan, yüzündeki gülümsemeyi silmeden dudakları arasında tuttuğu sigaradan uzun bir nefes alıp havaya bıraktıktan sonra yanında duran iş arkadaşına döndü ve ince parmaklarının arasında tuttuğu sigarayla tam karşılarında eylem yaptıkları için karakola getirilen üniversiteli öğrencileri gösterdi. Daha doğrusu eylemin başındaki sarı saçlı, asi genci göstermişti. "Şu çocuk var ya, sarı uzun saçlı. Benden ölesiye nefret ediyor." Zhan'ın arkadaşı başını onaylamazca sallayıp gülmüştü. "Çok normal değil mi? Hem polissin hem de devletin tarafındasın. Bu devrimcilerin nefret ettiği tipsin." Bu Xiao Zhan'ı tatmin etmemiş gibi dilini şaklatarak sigarasından bir nefes daha çekti. "Hayır, sizden sadece nefret ediyor ama beni öldürmek istiyor gibi." Tam da o an Wang Yibo, kanayan kaşına ve patlamış dudağına rağmen kara gözlerini korkusuzca Zhan'la buluşturmuştu; Başı dikti, dudakları hafifçe yukarı doğru kıvrılmıştı. "Yine karşılaştık, Komiser Xiao."

"Kollarımı geriversem uçmayı dene diyecekler, Uçurumlar senin, kırlangıç fırtınam Yarınlar mavilik." Bir seherin ilhamıdır bana bunları yazdıran.Bir renk tayfı ki gözlerimin önüne serilen, büyülenmişçesine bakakalıyorum.Yazdım yazacağım.Çünkü hayat kelimelerle güzel.

Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.