Dara yani Alina'nın hikayesi...

𐙚 Benim ailem beni seviyor, öyle diyorlar en azından. Ama bazen düşünüyorum... Sevgi gerçekten böyle mi olmalı? Annem ablamın başarılarından gururla bahsederken, babam abimin geleceğini överken ben masada sadece bir gölge gibiyim. Kimse bana bir şey sormuyor. Ben de konuşmuyorum. Bağırmak istesem de sessiz kalıyorum, çünkü biliyorum, beni sevdiklerini düşünüyorlar. Ama sevgi buysa, neden bu kadar yalnız hissediyorum? Sonra bir gün her şey değişti. Öğrendim ki, gerçek ailem onlar değilmiş. Doğduğumda karışmışım. Gerçek aileme gitmek zorunda kaldım. Beni nereye götüreceklerdi, bilmiyorum ama bir şeyler değişecekti, hissediyorum. 22/02/2025🩶

Ben 46 yaşında bir kadındım! Vergi daireleriyle kavgaya tutuşmuş, üç patron kovalamış, yedi kere taşınmış, bir de koca kahrı çekmiş bir kadındım ben! Şimdi ise... daha doğru düzgün dili dönmeyen bir cüceye dönüştüm. Bu da yetmezmiş gibi yetimhanedeydim.

Deva Şahin ben... Adı soyadı bile varlığı sadece kayda geçsin diye konulan o kadınım! Bir öncem yok ama mutlu bir sonum olsun diye elinden geleni ardına koymayacak o Deva'yım... Bana güller yerine dikenlerini sunan hayatı alaşağı etmeye geldim. Ruhuma şifayı, bedenime yaşama şevkini borçluyum. Bu hayattan alacaklıyım. Tek tek hesaplaşacaktım, ruhuma pençelerini geçirenlerle... 23 yaşına kadar tek başına hayat mücadelesi veren genç bir kadının gerçek ailesi ile tanıştıktan sonra yaşadıklarını okuyacaksınız... Sevgilerle

Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatamamıştı. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Birçok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar

Yasemin ve Biricik... Aynı gün, aynı hastanede doğan iki kız. Ancak kader, onları birbirlerinin hayatına uzak ama birbirlerinin yerine koyar. Yıllar sonra, Biricik'in babası Kenan, kızının aslında öz çocuğu olmadığını tesadüfen öğrenir. Bu gerçekle sarsılan Kenan, gerçek kızını bulmak için harekete geçer. Araştırmaları onu, kendi halinde, sessiz bir genç kız olan Yasemin'e götürür. Yasemin, ailesine düşkün, içine kapanık ve sevdikleri için kendini arka plana atan biridir. Biricik ise üç abinin ardından gelen, şımarıkça sevilen, prenses gibi büyütülmüş bir genç kız. Onları birbirine bağlayan ise kimliklerini yerle bir eden büyük bir sırdır: Gerçek aileleri başkalarıdır. Biricik, merakla öz ailesini tanımak ve onlarla yeni bir hayata başlamak isterken; Yasemin, sevdiği ailesinden kopmak istemez ve biyolojik bağları kabullenmekte zorlanır. Gerçek bir ailenin ne olduğu, yalnızca kan bağıyla mı yoksa kalpten gelen bağlarla mı kurulduğu sorusu, iki genç kızın hayatını altüst edecektir. --- 11.04.2025

Her şey istemediğim şekilde gelişirken en yakın arkadaşım tarafından ihanete uğradım. Aşık olduğum adam (Yavuz) ve en yakın arkadaşım(Nehir). Herkes bana karşı cephe aldığında kendimi kaybettim. Bana yakışmayan bir çok şey yaptım ve etrafımdakileri daha da uzaklaştırdım. En sonunda başka bir şehire taşındım. Yeni hayatımda Miran ile tanıştım. Her şey güzel ilerlerken ben, vuruldum. Ölmeyi beklerken gözlerimi açtığımda odamdaydım. Ve takvim 6 yıl öncesini gösteriyordu. Her şey bir rüyamıydı? Dün alışverişe gitmiştik. Hep birlikte gezmiştik. Rüyamıydı değilmiydi emin değilim ama emin olduğum bir şey varsa o da eski ben olmadığım. ~ Alçin×Miran . . . Kurgu tamamen şahsıma aittir herhangi bir (ç)alma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Ne kaçırılmıştım ne de karışmıştım. Ama inanın çok isterdim. Bu ailede olmaktansa bir sokak köşesinde yaşasaydım daha az yalnız olurdum... *** Omuzlarına sertçe vurduğumda iki adım geriledi. "Bunca yıl yetmedi değil mi! BUNCA YIL CANIMI ACITMAK DOYURMADI DEĞİL Mİ SİZİ! YETER! GELMİŞ BİR DE KAPIMA ÖZÜR DİLİYORSUN! NE HAKLA?! NE HAKLA YAPIYORSUN BUNU! BİRAZ HUZUR VERİN BANA! NEFRET EDİYORUM BANA GÖSTERMEDİĞİN BABALIĞINDAN! BENİ UMURSAMAYAN ANNEMDEN, BENİ YALNIZ BIRAKAN ABİLERİMDEN VE BENİ GÖRMEZDEN GELEN İKİZİMDEN NEFRET EDİYORUM!" ***

Pusulalar neden hep kuzeyi gösterir? Kader neden siz istemeseniz de sizi hep aynı noktada buluşturur? Neden her geçtiğiniz engelden sonra bir yenisi çıkar karşımıza? Basit tesadüfler hayatınızın aşkınızı bulmanız için hayatın size oynadığı oyunlar mıdır aslında? Bu hikayede tek bir başrol yok. Bu hikayede herkes başrol. En çok da siz başrolsünüz. Çünkü tesadüf, bu hikayeyi karşınıza çıkardıysa eğer, en önemli başrol siz olmalısınız. Hazır olun, yeni bir yolculuğa çıkıyoruz. Oldukça uzun, bolca güldüğümüz ve sürekli şakalaştığımız ve mutlu olacağımız bir yolculuk bu. Kemerlerinizi bağlayın, bu yolculuk hiç bitmeyecek!

Dudaklarımdan acı kelimeler döküldü. "O bileklerini kesmiş." Yanıyordum, bedenim acı ile kasıldığında kan kokusu ciğerlerime işlemişti. "Boynunda da hep kan var. Çok kanamış, uyanmıyor. Benimle konuşmuyor." Hattın diğer ucunda birkaç hareketlilik oldu. "Onun nabzına bakabilir misin Narin, nasıl bakacağını biliyor musun?" Dokunamam boynuna ya canını acıtırsam? Öyle yoğundu ki kan nerenin kesik olduğunu anlayamıyordum bile. Gelen çaresizlik ile "Bilmiyorum." diye sızlandım. "Nasıl yapacağımı bilmiyorum. Lütfen birisi gelsin." İçim yana yana ağladım, boğazım tahriş olana kadar bağırdım. "Yalvarırım annem bugün ölmesin." Bugün ölmesin, bugün benim doğum günüm. Başlangıç: 28 Nisan 2024