1to86 ထိပါ

လူတော်တော်များများက အတိတ်ကိုပြန်ပြင်ချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒရှိကြမယ်လို့ ကျွန်တော်ယုံတယ် ။ မတော်တဆ အဲ့ဒီအခွင့်အရေးက ကျွန်တော့်မှာသာ ရှိလာခဲ့ရင်တော့.... cover credit to the owners of the original drawings လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အတိတ္ကိုျပန္ျပင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵရွိၾကမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယုံတယ္ ။ မေတာ္တဆ အဲ့ဒီအခြင့္အေရးက ကြၽန္ေတာ့္မွာသာ ရွိလာခဲ့ရင္ေတာ့....

Even if he hates me that much, I'm still madly in love. Zhanyi ( Unicode & Zawgyi )

..အေမွာင္ရိပ္ေလးထဲ တစ္ကိုယ္လံုးပစ္လို႔ တိုးဝင္လိုက္ေတာ့မယ္... ..ေကာင္းတဲ့လမ္းက ငါခ်စ္တဲ့သူေတြအတြက္ လံုျခံဳမႈ မေပးႏိုင္လို႔... ...... Xiao Zhan ..အမှောင်ရိပ်လေးထဲ တစ်ကိုယ်လုံးပစ်လို့ တိုးဝင်လိုက်တော့မယ်... ..ကောင်းတဲ့လမ်းက ငါချစ်တဲ့သူတွေအတွက် လုံခြုံမှု မပေးနိုင်လို့... ...... Xiao Zhan

💚ငါမင်းကို သတ်ပြစ်ချင်လောက်အောင်အထိ မုန်းတယ် ရှောင်ကျန့် 💚 ❤တကယ်လို့ ဒီလိုကိစ္စတွေ မဖြစ်ဘဲသာမာန် အတိုင်းတွေ့ ဆုံကြမယ်ဆို သိပ်ကောင်းမှာဘဲ ❤ ဒီ Fic လေးမှာ အပြောအဆိုတွေ ရိုင်းပြီး 🔞🔞🔞အခန်း တွေ များများပါမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် မဖတ်ခင်ကြိုတင်သတိပေးအပ်ပါတယ်။ စာရေးရိုင်းရင် ခွင်လွှတ်ကြပါ 🙇‍♀️🙇‍♀️ ။ ခါးပြီး အသေချိုမယ့် Fic လေးပါရှင့် ။ Ge Ge and Di Di ကို ထိခိုက်လိုခြင်း လုံးဝမရှိပါ ။

ဤဇာတ်လမ်းအား စာရေးသူခွင့်ပြုထားသော YouTube channel တစ်ခုတည်း၌သာ Audiobook တင်ဆက်ရန် ဖြစ်ပါသည်။ စာရေးသူ ခွင့်ပြုချက် မရှိဘဲ အခြား Channel များတွင် Audiobook တင်ဆက်ခြင်း၊ နည်းအမျိုးမျိုးဖြင့် ဇာတ်လမ်းအစအဆုံးအား ကူးယူဖော်ပြခြင်းမျိုး မပြုကြပါရန် လေးစားစွာ မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ This story book presented by Zawgyi & UNICODE. #Zawgyi ေသမိန္႔က်ၿပီး လူတစ္ေယာက္၏ ေနာက္ဆုံးဆႏၵ #UNICODE သေမိန့်ကျပြီး လူတစ်ယောက်၏ နောက်ဆုံးဆန္ဒ Cover Design By @Gin_hotarubi

ဦးရွင္းရာကိုသိပ္အျမင္ကတ္တာပဲ! warning... ⚠ BL×OC rated m sorry for bad writings 90°bow #Yoohyunee

Facing 1500

အေဒီ ၇၉ ခုနှစ် .. ပုံပေမြို့.. ရောမအင်ပါယာ ဒဏ္ဏာရီမဟုတ်တဲ့ ရာဇဝင်ထဲက အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုလား ဒါမှမဟုတ်.. ရာဇဝင်တွင်မကျန်ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ဏာရီဇာတ်လမ်းလေးပဲလား... ........ ေအဒီ ၇၉ ခုႏွစ္ .. ပံုေပျမိဳ႕.. ေရာမအင္ပါယာ ဒဏၰာရီမဟုတ္တဲ့ ရာဇ၀င္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုလား ဒါမွမဟုတ္.. ရာဇ၀င္တြင္မက်န္ခဲ့တဲ့ ဒဏၰာရီဇာတ္လမ္းေလးပဲလား...

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ပျံသန်းရတာ အားနည်းလာတယ် ငါ့ အတောင်နှစ်ဖက်မှာ စိတ်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဘဝကိုဖိနပ်လိုလုပ်စီးတဲ့အခါ အိမ်ပြန်ချိန်တွေပဲ ပါးပါးလာတယ် တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုဖို့နေရာရှာတော့လည်း အမေ့ရင်ခွင်ဟာ ဟိုဘက်ကမ်းက မီးအလင်းရောင်လို မှုန်ပျပျဝေးခဲ့တဲ့ညတွေ ဇာတ်လမ်းမဆုံးခင် ကြော်ငြာဝင်သလို လူတွေအားလုံးဟားတိုက်ရယ်မောခဲ့ကြ ကိုယ့်ဒူးကိုယ်ချွန်ခဲ့တာပါပဲ အလင်းနဲ့ဝေးဝေးလာတိုင်း အမှောင်ထဲနေဖို့ ကျင့်သားရနာကျင်ခဲ့ စိတ်တွေ တစ်နေ့တစ်နေ့တော့ အိမ်ပြန်လာမယ် မျှော်လင့်ရတာပဲ ဘယ်သူမှ ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ ပြောမပြဖြစ်ဘူး နေ့ခင်းဘက်လူမြင်မခံဝံ့တဲ့ ငှက်ကလေးဟာ ငါ့နဲ့ မောင်နှမအရင်းဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း...