Tenimin üzerinde teni vardı. Hastalıklı bir adama ev sahipliği yapan göğsüm cayır cayır yanıyordu. Verdiği soluklar diken gibi batıyordu tenime. Bana bir sarmaşık misali sarılmış, her zerresini hissetmemi ister gibi bırakmıştı tenini üstüme. Kokusu her yanımı derbediyor, karanlık yanında boğulmama sebep oluyordu. Aylar sonra istediğine kavuşmuştu. Sonunda bedenlerimiz hep istediği gibi sarmaşık gibi birbirine dolanmıştı. "Sarmaşık gibi dolandım her zerrene. Bundan sonra ne seni benden ayırabilirler, ne de buna cesaret edebilirler."

Lisan, doğuştan ses telleri olmayan bir kızdır. Annesi Andresan'ların evinde çalışmaya başladığında daha sekiz yaşındaydı. Evin varisi olan Tom William Andresan onu her zaman koruyup kolluyordu, bazen onun olmayan sesi oluyordu. Ve bu büyük bir takıntının temeliydi...

"Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın." Alpay Aras Demirkıran "Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım... ve galiba ikincisi daha korkutucu." Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran'ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü... Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. -Kesit- "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun laneti bendim... Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, oda benim son ve tek sığınağımdı Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım. Not:Bu kitapta bol bol smut içerik olacak yani +18 sahneler, argo kelime küfür vb. şeyler ön planda. Rahatsız olanlar okumasın lütfen.

❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK'tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 #Mardin 1. 📌 27/01/2022 #Watty 1. 📌 22/05/2022 #Şehvet 1. 📌 13/01/2023 #Yalan 1. 📌 18/01/2023 #Midyat 1. 📌 30/09/2023 #Watty 1. 📌 04/12/2023 #Watty 1. 📌 30/04/2024

"Sadece tutku olmalıydı. Aşık olmak kural dışıydı. Ama bilmiyordum; kalbime söz geçirmeyeceğimi, bu kadar erken mağlup olacağımı bilmiyordum." Lizge Kıvanç, kendi dünyasını katı kurallarla örmüş, sınırlarını belirlemiş, kalbini ve ruhunu korumaya almış bir genç kadın. Geçmişin gölgesinde saklanan, yasaklara saygı duyan ama içinde fırtınalar kopan Lizge kendi kabuğunda yaşarken, dokunulmazlık zırhını hiç indirmemiştir. Ta ki Arvas Koral ile karşılaşana dek. Arvas Koral, güçlü, karanlık ve etkileyici bir adam. O, sadece tek bir kural koyar: Aşk yok, sadece tutku. Lizge, kendi katı kurallarından sıyrılıp daha özgür yaşayabilmek için ona sunulan o teklifi kabul eder fakat her türlü kurala uyan Lizge, istemeden bu kuralın dışına çıkar. Lizge ve Arvas'ın birbirine dokunduğu anlarda, geçmişin zincirleri kırılırken yeni ve daha önce hiç tatmadıkları duygularla tanışırlar. Bağlanmak yasak. Aşık olmak kural dışı. Sadece tutku.

"Benden uzak dur Harun!" Sesim, buz gibi bir keskinlikle çıktı. "Senden ne kadar haz etmediğimi eminim biliyorsun, o yüzden sürekli karşıma çıkmaktan vazgeç. Salak bir kadın değilim, çok iyi farkındayım." Ben, onun oyunlarını, onun manipülasyonlarını çok iyi biliyordum. Gözünü kısaca dudaklarıma kaysa da, hemen kendini toparladı. "Neyin farkındasın?" diye sordu, sesi alaycı bir tını taşıyordu. "Bana karşı bir ilgin olduğunu fark etmeyecek kadar salak bir kadın değilim, o yüzden hemen o ilgiden vazgeç, yoksa çok kötü olur!" Şaşırdığını gördüm. Yüzündeki o alaycı ifade, bir anlığına silindi. Gözleri kısıldı, sanki duymayı beklediği son şey buydu. Benden böyle bir şey duymayı beklemiyor olacak ki, şaşkınca gözlerime baktı. Bu anlık şaşkınlık, benim için küçük bir zaferdi. Onun o her şeyi kontrol eden, her zaman bir adım önde olan tavrını bozmuştum. Ama bu zafer kısa sürdü. Kendine gelip şaşkın bakmak yerine, alayla gözlerimin içine baktı. Dudaklarının bir tarafı kıvrıldı, sanki benimle eğleniyormuş gibi. Yüzümün her zerresini inceledi. Sanki bir sır veriyormuş gibi fısıltıyla konuştu. "Yoksa ne yaparsın? Diyelim ki senin gibi şımarık bir kız çocuğuna ilgi duyuyorum... Ne yapacaksın?" Bu sefer öylece şaşkınca ona bakan ben olmuştum. Ne diyeceğimi, nasıl tepki vereceğimi bilemedim. İçimdeki öfke, yerini tarifsiz bir şaşkınlığa bırakmıştı. Bu adam, gerçekten ne istiyordu? Benimle neden böyle bir oyun oynuyordu? Şaşkın bir şekilde ona bakarken, o gerçek anlamda eğleniyordu. Gözleri, yüzümün her zerresini dikkatle inceliyordu. Benimle ne kadar eğlendiğini asla saklamaya gerek duymuyordu. Bu durum, içimdeki öfkeyi yeniden alevlendirdi. Ona bir tokat atmak, yüzündeki o alaycı gülümsemeyi silmek istedim. Ama bedenim, sanki bir büyü altında gibi, hareket edemiyordu. Gözlerini bir anda dudaklarıma kayı

"Benden başka gidecek hiçbir yerin yok." Adam yapılı cüssesini kendinden oldukça küçük kıza iyice bastırdı ve çenesini sıkarak yüzünü kendine yükseltti. "Gidebileceğin herkesi öldürdüm, uyuyabileceğin her evi yıktım, başını koyabileceğin tüm yatakları yok ettim, sığınabileceğin her limanı yaktım ve küllerini beş okyanusa savurdum." Biraz durup kızın sindirmesini bekledi. Ağır ağır, beynine çakarcasına vurgulu bir tonda tekrar konuşmaya başladı. "Benden kaçtığında gidebileceğin tek yer benim yanım, uyuyabileceğin tek yer benim evim, başını koyabileceğin tek yatak benim yatağım ve sığınabileceğin tek liman benim kollarım." Çenesindeki elini çekmeden diğer elini incecik boynuna sardı ve yaşlarla parlayan cam gibi parlak, göğü taşıyan gözlere baktı. Kendi dipsiz kuyularının aksine onun gözleri içinde binlerce diyar bulunduruyordu ve adam o binlerce diyarın hepsini kendine istiyordu. Hepsini. Her bir tanesini. Tek tek. Sonsuza dek. Kadın, adamın omuzları üzerinden arkadaki büyük eve baktı. Ev kadının gidebileceği son yer, uyuyabileceği son yatak, sığınabileceği son limandı. Ve adam dakikalar önce o evi ateşe vermişti. "Bırak."dedi inlercesine. Bırakmadı. "Canım yanıyor."dedi. Umursamadı. O, acımasızdı. O nitelikli bir katil ve kalpsiz bir psikopattı. O, kimsesizdi. O, sığınabileceği tek limanı, kendi elleriyle yakmış, küllerini kaybetmemek için dünyayı ateşe vermişti. O, tehlikeliydi. Ve o aşıktı. Çok, çok aşık.

Hikaye yetişkin okurlar içindir, yaş sınırlaması en az 18'dir!! Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür gerçek hayatla hiçbir ilgisi yoktur. Argo konuşmalar, yetişkin içerikler ve gece hayatı içermektedir! Eski dönem hikayesidir🍁

Oyuncağı gibi oynadığı biriydim, nasıl onun isteği dışında ondan kaçabilirdim? Doğduğu andan beri ona ait kılınmış bir beden ölmek için daha kaç kurşunun hedefi olacaktı? Ona vaad edilmemiş miydi? Onundu bu yüzden, ölmek için bile izin isteyecekti . İçine girince anlaşılan bir dünya Kendine güvenen başlasın o zaman psikolojik şiddet, cinsel içerik ve şiddet barındırır. Ee demiştim kendine güvenen gelsin diye...

Üvey babasının adamlarının onu öldüreceğini öğrendiği gibi kaçmaya başlamıştı Mehveş. Ama bilmiyordu ki kaçtığı arazinin sahibi, o gün oraya atış talimi için gelmişti. "Kim bu kız? Getirin onu buraya derhal! Cezasını ben keseceğim..." Vedat Pamir Kılıçarslan ve Mehveş Ferzan Biricik. #romance•9🏅