"Benden uzak dur Harun!" Sesim, buz gibi bir keskinlikle çıktı. "Senden ne kadar haz etmediğimi eminim biliyorsun, o yüzden sürekli karşıma çıkmaktan vazgeç. Salak bir kadın değilim, çok iyi farkındayım." Ben, onun oyunlarını, onun manipülasyonlarını çok iyi biliyordum. Gözünü kısaca dudaklarıma kaysa da, hemen kendini toparladı. "Neyin farkındasın?" diye sordu, sesi alaycı bir tını taşıyordu. "Bana karşı bir ilgin olduğunu fark etmeyecek kadar salak bir kadın değilim, o yüzden hemen o ilgiden vazgeç, yoksa çok kötü olur!" Şaşırdığını gördüm. Yüzündeki o alaycı ifade, bir anlığına silindi. Gözleri kısıldı, sanki duymayı beklediği son şey buydu. Benden böyle bir şey duymayı beklemiyor olacak ki, şaşkınca gözlerime baktı. Bu anlık şaşkınlık, benim için küçük bir zaferdi. Onun o her şeyi kontrol eden, her zaman bir adım önde olan tavrını bozmuştum. Ama bu zafer kısa sürdü. Kendine gelip şaşkın bakmak yerine, alayla gözlerimin içine baktı. Dudaklarının bir tarafı kıvrıldı, sanki benimle eğleniyormuş gibi. Yüzümün her zerresini inceledi. Sanki bir sır veriyormuş gibi fısıltıyla konuştu. "Yoksa ne yaparsın? Diyelim ki senin gibi şımarık bir kız çocuğuna ilgi duyuyorum... Ne yapacaksın?" Bu sefer öylece şaşkınca ona bakan ben olmuştum. Ne diyeceğimi, nasıl tepki vereceğimi bilemedim. İçimdeki öfke, yerini tarifsiz bir şaşkınlığa bırakmıştı. Bu adam, gerçekten ne istiyordu? Benimle neden böyle bir oyun oynuyordu? Şaşkın bir şekilde ona bakarken, o gerçek anlamda eğleniyordu. Gözleri, yüzümün her zerresini dikkatle inceliyordu. Benimle ne kadar eğlendiğini asla saklamaya gerek duymuyordu. Bu durum, içimdeki öfkeyi yeniden alevlendirdi. Ona bir tokat atmak, yüzündeki o alaycı gülümsemeyi silmek istedim. Ama bedenim, sanki bir büyü altında gibi, hareket edemiyordu. Gözlerini bir anda dudaklarıma kayı

"Benden başka gidecek hiçbir yerin yok." Adam yapılı cüssesini kendinden oldukça küçük kıza iyice bastırdı ve çenesini sıkarak yüzünü kendine yükseltti. "Gidebileceğin herkesi öldürdüm, uyuyabileceğin her evi yıktım, başını koyabileceğin tüm yatakları yok ettim, sığınabileceğin her limanı yaktım ve küllerini beş okyanusa savurdum." Biraz durup kızın sindirmesini bekledi. Ağır ağır, beynine çakarcasına vurgulu bir tonda tekrar konuşmaya başladı. "Benden kaçtığında gidebileceğin tek yer benim yanım, uyuyabileceğin tek yer benim evim, başını koyabileceğin tek yatak benim yatağım ve sığınabileceğin tek liman benim kollarım." Çenesindeki elini çekmeden diğer elini incecik boynuna sardı ve yaşlarla parlayan cam gibi parlak, göğü taşıyan gözlere baktı. Kendi dipsiz kuyularının aksine onun gözleri içinde binlerce diyar bulunduruyordu ve adam o binlerce diyarın hepsini kendine istiyordu. Hepsini. Her bir tanesini. Tek tek. Sonsuza dek. Kadın, adamın omuzları üzerinden arkadaki büyük eve baktı. Ev kadının gidebileceği son yer, uyuyabileceği son yatak, sığınabileceği son limandı. Ve adam dakikalar önce o evi ateşe vermişti. "Bırak."dedi inlercesine. Bırakmadı. "Canım yanıyor."dedi. Umursamadı. O, acımasızdı. O nitelikli bir katil ve kalpsiz bir psikopattı. O, kimsesizdi. O, sığınabileceği tek limanı, kendi elleriyle yakmış, küllerini kaybetmemek için dünyayı ateşe vermişti. O, tehlikeliydi. Ve o aşıktı. Çok, çok aşık.

Hikaye yetişkin okurlar içindir, yaş sınırlaması en az 18'dir!! Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür gerçek hayatla hiçbir ilgisi yoktur. Argo konuşmalar, yetişkin içerikler ve gece hayatı içermektedir! Eski dönem hikayesidir🍁

Oyuncağı gibi oynadığı biriydim, nasıl onun isteği dışında ondan kaçabilirdim? Doğduğu andan beri ona ait kılınmış bir beden ölmek için daha kaç kurşunun hedefi olacaktı? Ona vaad edilmemiş miydi? Onundu bu yüzden, ölmek için bile izin isteyecekti . İçine girince anlaşılan bir dünya Kendine güvenen başlasın o zaman psikolojik şiddet, cinsel içerik ve şiddet barındırır. Ee demiştim kendine güvenen gelsin diye...

Üvey babasının adamlarının onu öldüreceğini öğrendiği gibi kaçmaya başlamıştı Mehveş. Ama bilmiyordu ki kaçtığı arazinin sahibi, o gün oraya atış talimi için gelmişti. "Kim bu kız? Getirin onu buraya derhal! Cezasını ben keseceğim..." Vedat Pamir Kılıçarslan ve Mehveş Ferzan Biricik. #romance•9🏅

"Kaçtım..." Ama buldu. Saklandım... Ama hissetti. Unutmaya çalıştım... Ama o, adımı ezberledi. --- O, beni seçmedi. Beni aldı. İstediği tek bir şey vardı: ben. Nefesimi, gülüşümü, özgürlüğümü, kalbimi... HER ŞEYİMİ. --- "Gözlerime bak... Bir daha kaçmayı düşünürsen, sadece kalbini değil, aklını da kaybedersin." - A.D. --- 🩸 Bu hikaye sevgi değil. Bu, kontrol. Bu, sahiplenme. Bu, kaçamayacağın bir karanlık. --- ⚠️ Bu hikaye 18+ sahneler, psikolojik şiddet, karanlık aşk ve tetikleyici içerikler içerir. Okuyucu sorumluluğundadır.

"Bazı aşklar ruhunu yakar... ama o küllerin içinden hâlâ onun adını fısıldarsın." Bal sıradan bir hayatın içinde sıkışmıştı. Ta ki gözleri, onunla sınıfta kesişene kadar. O adam... Çok fazlaydı. Fazla soğukkanlı, fazla bilmiş, fazla... tehlikeli. Ve Bal, yavaş yavaş öğrenmeye başladı: Herkesin kaçtığı şey, bazı kalplerin kaderi olabilir. Adını söylediğinde dudaklarını yakan, sustuğunda içinde yankılanan bir adamdı o. İki gözle bakıldığında bir öğretmen... ama üçüncü bir göz gerekirdi onun kim olduğunu anlamak için. Tutku başladığında, hiçbir şey göründüğü gibi kalmadı. Ne şehir, ne gökyüzü, ne Bal'ın bedenindeki sıcaklık. Aşk dönüştü. Bal dönüştü. Ve hayat... artık eski haline dönemeyecek kadar karanlıkla kutsandı. Ama bazı duyguların bedeli olur. Bazı sevişmelerin kefareti vardır. Ve bazen... doğum, sadece başlangıç değil, cehennemin ta kendisidir. Bal, kaderin en çarpık oyununun içine düştü. İki dünya arasında, iki adam arasında, iki gerçeklik arasında sıkıştı. Ve sonunda öyle bir karar verdi ki, gökyüzü bile nefesini tuttu. Ama tam her şeyin bittiğini sandığında, tanıdık bir ses yeniden fısıldadı: "Ölmene izin verir miyim sandın, küçük öğrenci?" Bu hikâye, bir aşk masalı değil. Bu, kaderin bile yazmaktan korktuğu bir hikâye. Ateşe uzanmış bir ruhun, cennete göz diken bir kalbin ve aşkın en karanlık halinin anlatısı. Bazı insanlar unutulmaz. Bazı bağlar kesilemez. Bazı aşklar... seni sonsuza kadar izler. #1-şeytan #1-sır #1-romantik #1-kurgusal #1-daddy #1-komedi #2-fantastik #3-roman #3-edebiyat

!! TAMAMLANDI !! Bedenimi kendiyle birlikte duvara yasladı. "Seni yıllarca takip ettim, her gün, her hafta, her saniye..." gözlerime baktı. "Nefesim her zaman ensendeydi." sertçe yutkunduğumda dilini alt dudağımın üzerinde gezdirdi. "Sence de yeterince sabretmedim mi?" • !! DARK ROMANCE + SAD ROMANCE !!

Yıllardır örgütün başına geçmeye çalışan babasının düşmanları yüzünden sakladığı biricik kızı Efil, bir gün villalarında çıkan çatışmayla birlikte kaçmaya çalışırken yıllardır peşlerinde olan mafya lideri Karan Kızıltuğ ile göz göze gelir. Ancak kız bilmiyordur ki karşısında duran bu mafya, onun nikah masasında terk ettiği ve türlü geçmişi olan eski sevgilisidir. Hafızasını kaybetmiş olan Efil, kendisini adı Ahu olan bambaşka bir kadın sanıyordur. Efil'i ve öldürmek için ailesini arayan Karan Kızıltuğ, hem kızın ailesini bulmak için Efil'i kaçıracak hem de ihanete uğradığı aşk dolu geçmişinin intikamını almak için kızı türlü oyunlarla yanında tutarak onu da pisliğine alet edecektir... *** "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı.

Bir cinayete tanıklık ettiğinizi ve eski sevgiliniz tarafından kaçırıldığınızı düşünün. Peki ya eski erkek arkadaşınızın, dünyaca aranan ancak bir türlü bulunamayan o katil çetesinin lideri olduğunu öğrendiğinizde ne yapardınız? "Bizim isimlerimiz olmaz. Kimliksiz, kimsesiz ve kimseyiz. Bize nasıl sesleneceğini sen belirlersin. Kurbanlarımız, müşterilerimiz ve en önemlisi başımız belirler." Bazı gerçekler sen ne yaparsan yap acıtır. ... Kadere inanmazdım onu görene kadar. Yanlışlara güvenmezdim onu tanıyana kadar. Bizim hikayemiz aşkla başladı. Nefretle kuşandı Kanla devam etti. ....... Katil, tanığını görmüş dahası yeni kurbanını seçmişti.