Opowiadanie o dziewczynie u której stwierdzono depresje. Opowiadanie pokazuje w pewnym stopniu jak wygląda dzień w szpitalu psychiatrycznym z punktu widzenia bohaterki Klary. Tematyka ciekawa i z opowiadania można się co nie co dowiedzieć, więc zapraszam. Hej! Jak kogoś interesuje tematyka o której wspomniałam to zapraszam na mój profil gdzie dowiecie się więcej w OPISIE NA MOIM PROFILU❤️

Momoe jako dziecko, spotyka w lesie wielkiego magicznego ptaka, który ma zatrute skrzydło. Pomaga mu przez cztery laty, choć i tak czeka go śmierć. Przez ten czas, dziewczyna zaprzyjaźnia się z nim niezdając sobie sprawy, jak bardzo to na niego wpłynie. I odmieni życie ich obojga. Gdy w szesnaste urodziny, zostaje zaręczona wbrew swej woli, dostaje od ptaka wyjątkowy dar, który początkowo uznaje za przekleństwo. Dziewczyna sądzi, że tamtego dnia feniks umarł i po części miała rację. Jednakże, on nigdy nie wyjawił jej całej prawdy o sobie, ani o truciźnie, która powoli go zabijała. Nie wiedziała, że jeszcze go spotka. Nie sądziła, że marzenie z dzieciństwa spełni się, ale w zupełnie inny sposób. Przybierze inną formę. Przyniesie ból, cierpienie, strach, śmierć... ale również miłość. *UWAGA!!! Ta opowieść nie jest kontynuacją, ani nie ma związku z Płomieniem Feniksa i Szeptami Feniksa.

Gdy byłam już niemal przy skraju cierpliwości. Chciałam popełnić samobójstwo. Po szkole wszystko dokładnie zaplanowałam [...] Na wf jak zwykle ćwiczyłam w bluzie żeby nikt nie zobaczył moich ran. Graliśmy dziś w piłkę nożną, tak się spociłam że zapomniałam o moich ranach i podwinełam rękawy. Oczywiście moja wścipska koleżanka która szukała nade mną zemsty że Mateusz wybrał mnie nie ją powiedziała na cały głos że sie tnę i zdarła mi bluze. Wszyscy zaczęli się śmiać. Ja rozpaczona uciekłam i zamknełam toalete. Wzięłam żyletke i podciełam sobie żyły [...] Po 10 minutach nauczycielom udało się otworzyć drzwi od łazienki gdzie zobaczyli nie przytomną i całą we krwi Alice (bohaterke tekstu) [...] Obudziłam się w szpitalu a przy mnie była cała rodzina. Wypytywali mnie czego to zrobiłam, czego się ciełam. Nic nie odpowiedziałam, pielęgniarka po czym powiedziała że muszę odpoczywać i wyprosiła ich z sali [...] Gdy wróciłam do domu mama zarejstrowała mnie na pierwszą wizytę do psychiatry. Wszyscy się nad mną użalali. Nienawidziłam tego. Jutro wieczorem gdy poszliśmy do psychiatry przepisał mi leki i zaproponował żeby mama zapisała mnie do szpitala psychiatrycznego. Mama uznała że to najlepszy pomysł, ja milczałam... 🔫 Opowieść może zawierać wulgaryzmy. Najwyższe notowania 💎 08.04.2017- 25 w opowiadanie 💎 17.04.2017- 18 w opowiadanie 💎 31.05.2017- 15 w opowiadanie 💎 31.07.2017- 13 w opowiadanie 💎 01.08.2017- 10 w opowiadanie 1 w PRÓBA

Przez przypadek do niego napisała. Nie wiedziała, że go zna ani, że to on jest chłopakiem, w którym jest zakochana. Napisała do niego jakaś dziewczyna. Pisali ze sobą prawie codziennie. Polubił ją. Ale nie miał pojęcia, że się znają. Czy z tej „nowej" znajomości wyniknie coś dobrego? okładkę wykonałam sama

Laureline Carter to ucieleśnienie pracoholizmu i nie wyobraża sobie życia bez swojej firmy, kota oraz przyjaciół. Dziewczyna dziarsko idzie przez życie, udając, że wcale nie rozpamiętuje zawodu miłosnego sprzed ośmiu lat. Bo w końcu jak nie zwątpić w szczęśliwe zakończenie, kiedy miłość jej życia złamała najważniejszą obietnicę? Prawie dekadę później, nad świeżo otrzymanym awansem Laureline wiszą czarne chmury, które obejmują też jej przyjaciół. Na domiar złego, na horyzoncie pojawia się były facet, który budzi mocno ambiwalentne uczucia wśród jej przyjaciół i rodziny. Przeszłość boleśnie spotyka się z przeszłością, a Laurel jakimś cudem ląduje uwikłana w miłosny trójkąt, z którego nie potrafi wyjść. Jaka jest recepta na to, by kobieta na nowo odnalazła szczęście w swoim życiu? Co na nowo wywoła uśmiech na jej twarzy? A może raczej, kto? #149 w Romans - 23.03.2018 #184 w Romans - 21.03.2018

- Status - znów to okropne pytanie, przez które dostaje dreszczy - Twój status, dziewczyno! - Mężatka - warczę, reszta ustawionych w szeregu Ziemian sztywnieje. - Jego klan? - wzdycham, wreszcie unosząc wzrok. - A jak myślisz? - podnoszę spojrzenie na masywną sylwetkę strażnika - Od wczoraj się raczej nie zmienił. - Jego klan?! - krzyczy mi prosto w twarz aż moje kasztanowe włosy lecą w tył. - Wojownik - zakładam ręce na piersi i trzepoczę rzęsami - Numer miseczki stanika również mam podać? Zignorował moje pytanie zadając kolejne, lecz ja w kącie, w ciemności dostrzegam postać. Poznaję ją od razu przez jego dumną postawę, nonszalancję z jaką opiera się o ścianę oraz założone na twardą klatkę piersiową ręce. Kątem oka zauważam uniesioną do ciosu rękę, ale patrzę tylko na niego, na tę zmorę, istnego Księcia Ciemności. Tę wspaniałą okładkę wykonała _CoverLover_ Kochani, Klan Wojowników zostanie wydany!