Genç, büyük hayalleri olan yetenekli bir dansçı; Heves. Ve onun alışılmadık kurallara sahip olan yeni öğretmeni; Ahsen... İkisinin yolu kesiştiğinde, Heves'i Ahsen'in elinden kurtarmaya kimsenin gücü yetemez... Ahsen'in bile. [bu tanıtım 2 dk içinde sallamasyon yazıldı söz daha ihtişamlı bir tanıtım yazıcam sonra tşk]

Büyük bir şirketin sert kurallarına ve disiplinli dünyasına adım atan Duru, cesur ve gözü kara bir analisttir. Başarı için her yolu denemeye hazırdır, ancak en büyük sınavını otoriter ve mesafeli yöneticisi Evrim Yamaner karşısında verecektir. Evrim, iş yerinde "Buz Kraliçesi" olarak bilinir-soğuk, disiplinli ve duygularını asla belli etmeyen bir kadın. Duru'nun cesur çıkışları ve keskin zekâsı, Evrim'in dikkatini çekerken aralarındaki gerilim beklenmedik bir çekime dönüşmeye başlar. Kuralların arasına sıkışmış, gizli ve tehlikeli bir oyun... Yasaklı hisler, saklanan bakışlar, güç savaşları ve teslim olmaya direnen iki kalp. Buz gibi bir savaşın içinde, kim kazanacak? Ve asıl soru şu: Bu savaş gerçekten kazanılmak isteniyor mu?

İnsan ne ile gelir bu dünyaya? Asıl cevabı bulmak için çok fazla efor gerekse de, benim için insan bu dünyaya hep kavga ile gelirdi. Daha doğarken bile başka bir canlıya zarar vererek, kanatarak, bağırıp, acıdan bayıltıcak dereceyle geliyoruz. Kendi kavgamızı yaratıp, ona zarar vereceğimiz güne kadar her türlü işkenceyi yapıyoruz. Ağrıdan uyutmuyor, sürekli tekme atıyoruz. Biz insanlar bu dünyada kavga iç güdüsü ile geliyoruz. Vahşiyiz, doğum şeklimiz bile vahşi. İlk insanlardan bu yana her zaman böyle olduk. Lilith ve Adem gibi. Kabil ile Habil gibi. Şeytan ve Tanrı gibi. Tüm yaratılışımız bir kaç salağın kavgasından ibaretken bizden başka ne beklenirdiki? Bu kavgalar içinde bile olsa hep bir ruha inandım. Fakat ruhlarımızın temiz olduğunu hiç düşünmedim. Bence bizi kirli yapan ruhlarımızdı. Belki de bizi kirli yapan yine bizdik. İnsanlık tam olarak kirliydi. Bu kanıya nereden vardın diye soracak olan kişiler olduğunu biliyorum. En cevabım çevrenizde insanlara güvenen tek bir kişi var mı? Benim çevremde birine misafir olarak gitmeden önce yada bir misafir gelmeden önce silahlar dolu mu diye kontrol edilirdi. Yani evet sorun insanlar, sorun kavga ve sorun bu döngü. Asla değişmeyecek olan, içimizde ki en büyük ve en derin arzu olan parçalama, güçlü olma ihtiyacı. Paslı bir bıçağı bir kalbe saplama ihtiyacı. Tekrar tekrar deneyerek. Bizler vahşiyiz. Ve bu hep böyle olacak. Kanlarımız mavi olana kadar, bu döngü bozulmayacak... Tanrı ve Şeytan'dan Lilith ve Adem'e. Lilith ve Adem'den, Habil ile Kabil'e. Kabil ile Habil'den ben ve şu an yaşayan tüm insanlara. Bu hep böyle olacak Yüksek miktarda lgbt içerir. Homofobikler de komaya yol açabilir.‼️

Bilinmeyen numara: Kulağınızın arkasına bir gül olamadım. Ahenk: Anlamadım,kimsiniz? Bilinmeyen numara: İçime dert oldunuz kurtulamadım...

Bir Nude gönderdin diye en fazla ne olabilir ki? Mini bir gxg hikayesi... 04.03.2023 gxg 1. Sırada

|TAMAMLANDI| Bir okyanustayım, boğuluyorum... Hayatındaki boşluk ve anlamsızlık hisleriyle boğuşan Bilge, ailesine ve okuldaki zorbasına karşı da mücadele vermektedir. Nefret ettiği zorbasına karşı yavaşça değişecek olan hisleri, Bilgeyi dibine çekilmekte olduğu okyanusta boğulmaktan kurtarabilecek mi?

Yalnız ve anlamsız hayatının kontrollü ilerleyişi içinde genç bir kadın, küçük kız kardeşine bakmakta kendini sorumlu hissetmektedir. Kardeşinin, bacak arasının içinde kıvranan ölü balıklara karşın iradesizliği yaşadıkları şehrin fahişeleri arasına itmektedir ve genç kadın, kardeşini bu ara sokaklardan çekip alırken yolu bir gün, duvar kenarından yılan gibi süzülen bir fahişeyle karşılaşır. Başta sıradan ve hiçbir enteresanlığı olmayan bu fahişeye karşın, kardeşinin dur durak bilmez iradesizliği yüzünden gitgide iletişimleri ve karşılaşmaları artacaktır. Genç kadın, hiç bilmediği ara sokaklarda karşılaştığı bu fahişenin alakasını gitgide cezbettiğini fark ettiğinde kontrolünü yitirdiği olaylarla karşı karşıya kalacaktır.

18 yaş altı bireyler için rahatsız edici içerik (küfür, argo, cinsel ögeler vb.) barındırmaktadır. Vera. Adını söylerken bile dilimin ucunda bir yangın başlıyor, oradan tüm bedenime ama en çok kalbime vuruyor. Ona her baktığımda kalbim, daha önce hiç olmadığı kadar hızlı atıyor ve beni deli divane ediyor. Aşk her romanda böyle geçer. Avuç içlerime kadar heyecandan terleten, elimi ayağıma dolandıran o kadın için hem canımı, hem ömrümü vermeye hazır bir şekilde olmak beni incitmiyor. Ama o kadın incitiyor. Hem de hiç düşünmeden. *** ''Lâl'' dedi alnını alnıma yasladığında. ''Zorlaştırma.'' ''O zaman gitme. Ne sen git, ne de ben. Biz kalalım Vera, lütfen.'' Başını iki yana salladı. Dudakları aralandığında, çıkacak hiç bir kelimeyi duymak istemedim. Dudaklarımı özlemle bastırdım dudaklarına. Bir vedadan önceki son kavuşmaydı bu, acı kokuyordu. Geri çekildiğinde öylece kalakalmıştım. Başını iki yana salladı ve geriye doğru bir adım attı. Gözlerinde gördüğüm ifadeyle burukça tebessüm ettim. ''Madem öyle... O zaman son bir kez, gülümse?'' Yazılış Tarihi: 17.05.2022 Tamamlanma: 09.10.2023