Sessiz
"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."
Ensemden içeri usulca sızan korku beni bir sağa bir sola sallandırdı. Aldığım kısık nefesler beni yaşama değil ölüme bir adım daha yaklaştırdı. Zemherir'in soğuğu kalbimi dondurdu. Ama kalbimin üzerine konan tek el beni hayata döndürdü. "Morg soğukluğunu andırıyor senin geleceğin. Buz gibi. Zifiri karanlık da eşlik ed...
Kapat gözlerini... Karanlık hala çekici, yalnızlık hala en kalabalık sokak.. Dinle sesleri! gürültülü yalnızlık hepsi... Hisset beni...! Rosalie Storm... Elleri kayıplarla dolu, ruhu paramparça olmuş, uçurumun kenarında rüzgara karşı dans eden bir kız..! Birgün o uçurumundan onu bekleyen canavarının kollarına düşüveri...
'Sen Asla iyi olamazsın Lucretia. Sen kötü olarak var oldun. Dehşet acı kaos ve kan bunlar seni güçlendirir iyilik, işte onun olduğu yerde sen yok olmaya mahkumsun. Seni İyiliğin ve saflığın varlığını sürdürebilmesi için yarattık. Tıpkı siyahın olmayacağı bir yerde beyazın değerinin olmaması gibi. Sen olmalısın ki iyi...
"Bütün bunlara sebep olan şey aşk mı?" diye bağırdım gürül gürül yağan yağmurun altında. Kollarımı iki yana açmış inanamayan gözlerle ona bakıyordum, karanlığa. Gür bir kahkaha duydum baktığım noktanın tersinden. "Sen söyle, aşk tüm bunlara değer miydi?" -Bu kitap yolunu kaybetmişlerin hikayesidir, haritasız ve pusul...
Bütün bölümler kaldırılmıştır. Yayımlanmış son nota bakarak sebebini öğrenebilirsiniz, teşekkürler. :)
Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadı...