Herkesin hayalidir belki İstanbul'a gelmek. Benimde hayalimdi bir zamanlar. Geldim, gördüm. Pişman oldum ve gidiyorum. 🕊 Ben Ahu Baran... Diye başlar genelde paragraflar, hep kendimi tanıtmaya çalışırım çünkü beni tanımadan giden bir babam var. Yaram olduğunu bile bile abimde terk etti beni. Bir tek öğretmenlik kaldı elimde... Ya da küçük bir kağıt parçası, elimdeki kağıda baktım. Aytaç Dinçer.

Genç Z kuşağı bir kız düşünün. Kanında özgürlük akan. Elektro gitarı ile bir bütün olmuş kız. Deli dolu, çılgın bir kız. En büyük hayali bir grupta çalmak olan kız haksızlığa gelemediği için başına sürkeli bela aldığından bunlar daha mümkün olmamıştı. Bir gün yine bir haksızı korurken başı belaya girer ve kendinden tamamen farklı bir adamla tanışır. Ondan biraz büyük ağır başlı bir delikanlı ile. Giyim tarzı, konuşması, hatta yürüşü bile farklı olan bu adamı bir anda hayatının tam orta yerinde bulur. Ve olaylar asla peşini bırakmaz...