မကြီးနဉ်အကြောင်းရေးမယ်

## ဝတ္ထုအကျဉ်းချုပ် "ဟာကွာ! ငါတော့သေပြီပဲ!" ဒါဟာ ဒီကမ္ဘာမြေကနေ မှတ်ဉာဏ်တွေ ပြန်ရပြီးနောက် ပထမဆုံးအကြိမ် ရေရွတ်လိုက်တဲ့ စကားပဲ။ ကျင့်ကြံခြင်းကမ္ဘာမှာ ပြန်ဝင်စားရတာ ကံကောင်းခြင်းတစ်ခု ဖြစ်သင့်တယ်မဟုတ်ပါလား။ စွန့်စားခန်းတွေ၊ မသေမျိုးဘဝ၊ စွမ်းအားတွေ - ဘာကို သဘောမကျ နေစရာ ရှိလဲ။ ဒါပေမဲ့ ငါ့မိသားစုက လုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်သတိရမိလိုက်တယ်။ ငါ့ညီမက မသန်စွမ်းတဲ့ သခင်ငယ်လေးတစ်ယောက်နဲ့ စေ့စပ်ထားတာကို ဖျက်ပြစ်လိုက်တယ် - အဲ့ဒီကောင်က နောင်တစ်ချိန်မှာ ဇာတ်လိုက်‌ကျော်ကြီးဖြစ်လာမယ့် ကောင်ဆိုတာ သေချာတယ်။ ငါ့အမေက ငါ့ရဲ့ဝမ်းကွဲဆီကနေ တာအိုအရိုး ကို နုတ်ယူပြီး ငါ့ကိုပေးခဲ့တယ် - ဒါဟာလည်း နောင်တစ်ချိန်မှာ လက်စားချေခြင်းပါ၀င်မယ့် ဇာတ်လမ်းမျိုးရဲ့ အစပဲလေ။ (TN/ တာအိုအရိုးဆိုတာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ကျင့်ကြံခြင်းစွမ်းရည်နဲ့ သိုင်းပညာကို နာ

Description ဝေ့ရှောက်ရဲ့အပိုင်း။ အစက ယန်ရဲ့မြို့စားဝေ့ရှောက်သည် ချောင်ရဲ့သမီးပျိုကိုလက်ထပ်ဖို့ အကြံပြုခံရသည်။ " ချောင်မိသားစုကအရှေ့စီရင်စုမှာမျိုးဆက်သုံးဆက်တိုင် ရှိနေခဲ့တာ နိမ့်ကျလာပြီဆိုပေမဲ့ သေသွားသော်ငြားမတောင့်တင်းသွားတဲ့ ကင်းခြေများလိုပဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းဂုဏ်သရေရှိတယ် အရှင်ကဂုဏ်သရေကြီးမြင့်ပြီး ဩဇာတိက္ကမကြီးမားတယ် ချောင်မိသားစုကအရှင့်ကိုတောင်းပန်နေတာ ဘာလို့ချောင်မိသားစုရဲ့သမီးပျိုကိုယူပြီး သူ့ကိုအသုံးမချရမှာလဲ?" နောက်တော့ ဝေ့ရှောက်သည်နောက်ဆုံးမှာနားလည်သဘောပေါက်သွားခဲ့ပြီး ကိုယ့်မျက်နှာကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်သည်။ နာတယ်၊ တကယ်နာတယ်။ ရှောင်ချောင်ရဲ့အပိုင်း။ အဟင်း ယောက်ျားတွေကတကယ့်ကိုဈေးပေါပေါအရိုးတွေပဲ ဧကရာဇ်လည်းထူးမခြားနားပါပဲ။

ဘာသာပြန် - Dreamy Team This story isn't mine. All credit goes to original author and eng translator.

#Story and cover photo are not mine. The Scheming Minister's Kitchen Maid Author Língxī Gōngzǐ, 翎兮公子 ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ ဝန်ကြီးက သူနဲ့အိပ်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့ အိမ်ဖော်ဒါဇင်လောက်ကို သေအောင်ရိုက်နှက်ပြီးတဲ့နောက် သူ့မှာ အစားအသောက် အတွက် ခစားမယ့်သူတောင် တစ်ယောက်မှမရှိတော့ဘူးတဲ့လေ။ "အဲ့ကိုသွားပြီးတော့ အလုပ်ကို ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်။ဝန်ကြီးရဲ့ အိပ်ယာပေါ် တတ်ဖို့မကြံနဲ့။မင်းရဲ့လစာက အရင်ထက် ငါးဆ တိုးလာစေရမယ်။ မင်းသာ သုံးနှစ်လောက် ဒဏ်ခံနိုင်ရင် ငါအာမခံတယ် မင်းအိမ်ပြန်တဲ့အခါ ဂုဏ်ရှိရှိနဲ့ ပြန်စေရမယ်။ဒါပေမယ့် မင်းသူ့ကို ဖျားယောင်း‌လို့ကတော့ ပိုက်ဆံတွေဘာတွေ ထားလိုက်၊ မင်းဘဝတောင် ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေသွားလိမ့်မယ်.....!! " ...လို့ အသက်ကြီးကြီး ဘဏ္ဍာထိန်းကြီးက ငါ့လက်ကိုကိုင်ပြီး အလေးအနက်ကြီး အကြံပေးနေခဲ့တယ်။သူ့ကြည့်ရတာ ငါစိတ်လွတ်သွားပြီး အရူးလုပ်ရပ် လုပ်မှာကြောက်လို့ထ

လော့ကျင်းက ဝတ္ထုတစ်ခုထဲကို ကူးပြောင်းသွားခဲ့ပြီး မင်းသမီးလေးဘေးက အရံဇာတ်ကောင်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မင်းသမီးက ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေကြောင်းကြံစည်ခဲ့ပြီးနောက်တော့ လော့ကျင်းလည်း ဇာတ်သိမ်းမကောင်း ဖြစ်ခဲ့ရှာတယ်။ ဘယ်လို အသက်ရှင် ရုန်းကန်ရမယ်ဆိုတာကို စဥ်းစားနေတုန်း ဒုတိယမင်းသားက သူ့ချစ်သူရဲ့ အချစ်ကို နောက်ဆုံးတော့ ရခဲ့ပြီဆိုတဲ့အကြောင်းနဲ့ လက်ထပ်ခွင့်တောင်းဖို့ စဥ်းစားနေတဲ့အကြောင်း မင်းသမီးကို ပြောပြဖို့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ အပြေးလာခဲ့တယ်။ လော့ကျင်းကတော့ စိတ်ထဲမှာ ကျိတ်ပြီး ညည်းညူမိလိုက်တယ်။ သူက အရှင့်အပေါ်ကို ရုတ်တရက် ကောင်းပြနေတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို အရှင် ဘာလို့ မစဥ်းစားမိရတယ်။ သူ့မှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီး အရှင့်ကို အသုံးချချင်တာကြောင့် မဟုတ်ဘူးလား။ သူက ရန်သူဘက်က မင်းသားရဲ့ကလေးကို ကိုယ်ဝန် လွယ်ထားတာလေ။ သူက ရန်သူနဲ့

ပြည်မကြီးရဲ့ မြေပြန့်ဒေသကြီးထဲမှာ ကြီးမားတဲ့နိုင်ငံတစ်ခု ရှိနေလေရဲ့။ ဧကရာဇ်ကြီးရဲ့ နန်းတော်ထဲမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရှိပါသတဲ့။ သူ့နာမည်က မောက်မောက်။ သာယာဝပြောတဲ့ ခရိုင်မြို့လေးက ဆေးဖော်စပ်တဲ့သူပေါ့။ လက်ရှိမှာတော့ အနောက်နန်းဆောင်ထဲမှာ အစေခံမလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေလေရဲ့။ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်လို့ မဆိုနိုင်တဲ့ ကောင်မလေးက သူ့စာချုပ်ပြည့်တဲ့ အချိန်ကို သိုသိုသိပ်သိပ်နေရင်း စောင့်ဆိုင်းနေရရှာတယ်။ သူက ဧကရာဇ်ကြီးထံမှာ ခစားရလိမ့်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့လည်း ယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ပေါ့။ အဲဒီလိုနေနေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ဧကရာဇ်ကြီးရဲ့ ကလေးတွေက အသက်တိုကြတာကို သိလိုက်ရတယ်။ က အသက်ရှင်ကျန်နေတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက် အသည်းအသန် နေမကောင်းဖြစ်တာကို မောက်မောက်ကြားလိုက်ရပြီးနောက်ပိုင်း အဲဒီကိစ္စကို စတင်စုံစမ်းတော့တယ်။ အရှေ့ပိုင်းရဲ့ အလယ်ခေတ်မ

စိတ်ဖတ်တာလေးတွေ ဖတ်ရတာ ကြိုက်တဲ့သူတွေ သဘောတွေ့မဲ့ ဝတ္ထုလေးပါ

ဘာလဲဟ...! သူများတွေ ဝိညာဉ်ကူးပြောင်းသွားရင် ဘုရင်ဖြစ်ရင် ဖြစ်၊ မဖြစ်ရင် သိုင်းအရမ်းတော်တဲ့သူတွေ၊ သူရဲကောင်းတွေ ဖြစ်သွားကြတာလေ...! သူ့အလှည့်ကျမှ ဘာလို့ ရှောင်ကွမ်း ဖြစ်သွားရတာလဲလို့။ [ရှောင်ကွမ်း - ယောကျ်ား ပြည့်တန်ဆာ] မော်ဒန် အခုခေတ်မှာဆို သူက ပျိုတိုင်းကြိုက်ရတဲ့ နှင်းဆီခိုင်ပဲ။ ဒီရှေးခေတ်ရောက်ခါမှ သူက ပြိုင်ဘက်ကင်း အလှပဂေး အောက်ထပ်နေသူဖြစ်ရမှာတဲ့လား...! သူသာ သတိကြီးကြီး မထားမိရင် သူ့ခရေနီကလေး ပင်လယ်ထဲ အမြောခံလိုက်ရမှာနော်၊ တွေဝေ မနေတော့ဘူး၊ ထွက်ပြေးမှ ဖြစ်မယ်- သူ ထွက်ပြေးတဲ့ လမ်းမှာ သူရဲကောင်းပီသ လူကြီးလူကောင်းဆန်တဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် သူ့ကို ကယ်တင်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းပါပဲ၊ သူ ချစ်မိလေတယ်။ စိတ်မကောင်းစရာက၊ ခေတ်သစ်မှာ ထင်ရာစိုင်း ဂုဏ်မောက်နေခဲ့တဲ့ သူ့မာနလေးတွေ ဒီရှေးခေတ်မှာတော့ အကုန်ကြေကွဲကုန်ပြီလေ။

(- _-)ဒိဟာကို အရင်လူပြန်ပေးထားလို့ သိကြမယ်ထင်ပါတယ် အဲ့တာကြောင့် ဘယ်လိုဆိုတာ ရှင်းမပြတော့ဘူးနော်