"Ben bu dünyada sana açtım gözümü. Varsa sen yoksa sen... Ne gözüm gördü başkasını, ne gönlüm yönünü çevirdi senin gözlerinin menzilinden başka yere. Her gece, dua diye sana kavuşma hayalini bastım kalbime. Hep bir umut dedim kendime, ayakta durduysam bugüne kadar sebebi buydu." "Şimdi diyorsun ki yan Merih, yıllardır büyüttüğün sevdana kavuşamayacaksın, yak kendini Merih." Alnımı öptü. Elleri titriyordu. İçin için ağlıyordu. "Senden gelene kurban olurum ben. Başım gözüm üstüne. Dersen ki sana bu dünyada vuslat yok, yine de bende ki aşkına ihanet etmem. Ben sana kıyamam, kendimi yakarım ama sana değen yeli bile seni incitmesin diye engellerim. Böyle mutlu olacaksan buna da eyvallah." Derin bir nefes alıp ayağa kalktı. Gözlerini sildikten sonra bana son kez bakıp gitti. Olduğum yere yığılıp haykırarak ağlamaya başladım. Bu gece ruhum sökülmüş, aşkımı kaybetmiştim.

"Benim adım yok Narin, gölgem yok, ayak izim yok." dedi umutsuzca. "Olsun!" dedim omuz silkerek. Onun aksine umarsız çıkıyordu sesim. "Adını dilim zikretmese de kalbim senin adınla çarpar..." dedim üzerine basa basa "Olmasın ayak izin ben kokundan anlarım geçtiğin yolları..." diye devam ettim sözlerime. İkimizde kilitlenmiş gibi birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Sesim o kadar netti ki, kısık sesle konuşuyor olmam bile anlaşılmaz gelmiyordu. "Varsın olmasın gölgen benim gölgem ikimize de yeter!" dedim kararlılıkla. BU HİKAYE TAMAMEN KURGU OLUP KİŞİ VE KURUMLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR. Kitap tasarım: birkadehsevgi- Tanıtım tarihi: 21.02.2021 Yayınlanma tarihi: 21.09.2022

İçerisinden çıkarttığım şerbetli tatlı kutusunu açtım ve tabağa koydum. Kutunun içine de cebimdeki taşlı fantezi sutyenini yerleştirip kapağını kapattım. Dansözlerin giydiği sutyenlere benziyordu. Kırmızı küçük taşlar ve renkli büyük taşlardan yapılmış sutyenin ortasından kırmızı büyük bir taş sallanıyordu. Kutuyu poşete yerleştirdikten sonra Selçuk'a poşetleri uzattım. "Kimsenin bundan haberi olmayacak. Ağzını açarsan yakarım seni!" Poşetleri alırken diğer eliyle dudaklarına hayali bir fermuar çekmişti. Tekrar yerime oturup, yakışıklı komşumla mesajlaşmaya başladım. Yeli ve Milli: Apo eğer yine sensen siktim belanı bu sefer! 553* ***: Apo değilim. Hem onun sana ufak tatlı sürprizler yapacağını sanmıyorum. Yerli ve Milli: Ne sürprizi? 553* ***: Birazdan gelir. Sana tatlı yolladım! Yerli ve Milli: 1 yeni fotoğraf! 553* ***: Bu daha başlangıç afiyet olsun!

Efsunkâr adlı hikayedir. Sadece adı konuya daha uygun olsun diye değiştirildi. "Yok olmayı göze alarak. Biri kopartır onu veyahut üzerine basar. Ölüler... Ancak öldüklerinde o büyülü koku çıkar ortaya." saçlarımdaki bakışları gözlerime ilişti. "Sen hiç kokma papatya! Ben kokunu duymamaya razıyım. Sen yeter ki yaşa!" dedi. . . . BU HİKAYE TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR!

Bu hikaye mağdur beyazın hikayesi değil, bu hikayede beyaz da mağdur değil. Herkesi saklamasına rağmen, kendisini açık edecek beyaza mecbur olan siyahın hikayesi, asıl mağdurun hikayesi. "