Kendine güvenen, hiç bir şey için teşekkür etmeyen, özür dilemeyen... Geçmişin acısıyla geleceğine gömülen bir kız. İş yerinden kovulması, ve hayatının karmaşık bir hal alması... Lanet hayatında kapana kısılması... Bunlar belki düzelir. Hayatta her zaman umut vardır. Bethany için yoktur. BELKİDE UMUDU HER GÜN SEKS YAPTIĞI KİŞİ VERİR... Lanet hayatı belki düzelir?

Kızıltepe Karakolu... Ömrünü vatanına adamış, canı pahasına bayrağını dalgalandırmaya yemin etmiş komutan... Poyraz Ali Demirbaş. O pes etmez, pes ettirir! O katil değil, kahraman! O Türk Askeri! Ve onun kurak toprağına dökülen birkaç damla deniz umutlarını filizlendirdi. Ona yol gösteren Asena'nın peşine takıldı Börteçine. Demirden dağlar eridi, erlik parıldadı, vatan ilalebet payidar kaldı. Börteçine mavi gözlü Asena'ya kalbini verdi. Yiğidin kavgası da sevdası da büyük oldu. ** Türkiye Cumhuriyeti uğruna can veren şehitlerin ruhları şad olsun! - Bordo Harekat hikayesinin düzenlenmiş halidir. Her hangi bir çalıntı durumunda gereken yapılacaktır! - Tüm hakları bana aittir!

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

''Bu sefer ne yapacağımı bilmiyorum,olaylar rayından çıktı.Böyle olmamalıydı,sana uymamalıydım.Beni izlemeyi bırak,bende kayboldum. Karanlığa seni de çekerim,beni dinleme.'' ∞∞∞ Manyak bir çocuk,hayatı boyunca istediği hiçbir şeyi olmayan bir kız. Sizce onları neler bekliyor ? Tehlike? Korku? Macera? Veya..Aşk? Ne dersiniz? Hayır! İkisini de aynı şeyler beklemiyor aslında..Cemreyi tehlike beklerken Doruk için büyük bir eğlence olacak. ∞Doruk...Onun geçmişi kötü falan değil,birkaç olay dışında.Sadece o öyle olmayı seçti,içindeki sessizliğe gömüldü zamanla,belki de karanlığa.Her insanın içinde o sessizlikten ve karanlıktan yok mudur? Orası...Gerçek dünyadan daha huzurluydu. Ama hep olmadığı birisi gibi davranamazdı değil mi,bunu hayatının sonuna kadar sürdüremezdi? •Kitabımın tüm hakları okurlarıma aittir.♡

Yankı gökyüzünü izlemeyi seviyor. Yeşil gözleri, gün batımında alev alan Anka'yı arıyor. Ona inanıyor. Yirmi iki yaş efsanelere inanmak için geç değil, ama kız çocuğu olmak için geç, biliyor. Zihninde bir karanlık; onunla aynı adı taşıyor. Onun olduğu yerde nedense hep yağmur yağıyor. Hissediyor; yağmur daima dilinden anlıyor. Giray az önce ortadan kayboldu. Zaman, onun için tersine akıyordu. Önünde gelecek değil, geçmiş duruyordu. İçinde bir yangınla doğdu, dumanı onu önce sardı, sonra boğdu. Yalnızlığın bıraktığı yakasını Yankı tuttu, adı anneye benziyordu. Ama gri gözler annesini hatırlamıyordu. Hesaplıyordu; yirmi yedinci yaşına mezarda basıyordu. Genç kadın yürüdü. Yeşil gözleri, yağmur için toplanan kurşuni renklere takıldı. İçindeki karanlık, ona belirsizliğin adını fısıldadı. O buradaydı. Yalnız kalmış bir çocuk gülüşü, geçmişten kopup geldi. Zaman geçti, yağmur yağdı. Bulutlar yeryüzüne çöktü. Yeşil gözlere duman yansıdı. O buradaydı. Dumana benziyordu. Ne kadar da belirsiz... Zamana karışıyordu, ne kadar da belirsiz. Geçmişten geliyordu, ne kadar da belirsiz. O buradaydı. Gözlerinin rengi gri, ne kadar da belirsiz... O kesinlikle buradaydı. Güneş battı. Anka'nın kanatları alev aldı. Yangının izleri gökyüzünde yankılandı. Ay karardı. Zaman geriye aktı. Geçmişte bir çocuğun sıkıştığı yalnızlık dumandandı. - Görebiliyorum, yaşın büyük. İçin çocuk. Giray, biliyorsun vicdanın kulakları sağırdır. Çocukken vicdan dilsizdir. Dedin ki insanla doğar vicdan, yalnızdır. Bir çocuk kadar güçsüz ve çiğdir. Daha büyümedin, bu çocuk kalbine dardır. Merhametin ıslak ve kirlidir. Vicdan insanın içindeki tanrıdır. Bilirsin, tanrının çocuklarla arası iyidir. - Bu kitap sizi gülmekten öldürmez ama eğlendirir. Sizi hüzne boğmaz ama eser miktarda ağlatabilir.

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

"Erkek seviştikçe sever, kadın sevdikçe sevişir." +18 içeren sahneler vardır. ♤♧♤ Soğuk dudakları boynumda kavurucu izler bırakarak dudaklarıma uzandığında ayak parmak uçlarıma yükseldim. Tenimi sarıp sarmalayan heyecan vücuduma tatlı bir titreme bahşederken kalbimin ritmi hızlanmış, sanki sadece onun için atıyormuşcasına yerini belli etmeye çalışıyordu. Hızla inip kalkan göğüs kafesim ve titrek nefes alışverişim onu etkilemiş olmalıydı ki dudağının kenarı hafifçe kıvrıldı. Kendini daha da bastırırken kadınlığımın üzerinde hissettiğim sertlikle anlık nefesim kesildi. Parmak uçlarını çenemin altına koyup başımı kaldırmamı sağladı. Soğuk dudaklarını alev almış dudaklarıma değdirip fısıldadı. "Seni istiyorum..." Dudaklarını dudaklarıma bastırıp beni tamamen etkisi altına aldı. Başım dönüyordu, tutunacak yer ararken ellerim ensesinde birleşti, ayaklarımı hissetmiyordum. Çarpıcı kokusu tenime işlerken, dudaklarının tarifsiz tadı dünyanın sekizinci harikası gibiydi. Nefeslerimiz birbirine karışırken usulca geri çekildi, "...şimdi şuan benim ol."diyerek fısıldadı. Nefesi tenimi delip geçmeye yetmiş, her bir dokunuşu aklımı başımdan almıştı. Başlangıç tarihi ; 23 Aralık 2019

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------