"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Bu yazıda geometri hakkında bilgi verirken aynı zamanda bazı fikirlerimi sunmak istedim.Bu yazıyı yazmamın ana sebebi H.G.Wells'in "Zaman Makinesi" adlı romanı.Bu romanda H.G.Wells'in düşünceleri beni etkiledi ve yalnızca küçük bir yerde geçen birkaç satırın üstümdeki tesiri bana bu yazıyı yazdıran şey oldu. Wells'in bahsettiği kısa fikri kendi düşüncelerimle büyütüp hem felsefi hem bilimsel bir yazı yazmak istedim ancak geometri hakkında bir kronolojik tarih ve kavramsal bilgi vermeden bunu yapamazdım çünkü benim bir şeyi anlatırken ya da yazarken her zaman temel amacım 7'den 70'e herkese hitap edip,yalnız bir kesime değil tüm kesimlere aktarım yapmaktır.Bu sebeple ilk başta "Geometri Öğretisinin Doğruluğu Üzerine" olarak belirlediğim bu yazı başlığını "Geometri Öğretisi ve Doğruluğu Üzerine" olarak değiştirdim böylece yalnızca geometri öğretisinin doğruluğundan değil geometri öğretisi ve bunun doğruluğundan bahsettim,buradaki "öğreti" sözcüğünden kastımı da birkaç satırla şu şekilde özetlemek isterim;öğreti kelimesi sözlükte "Bilimde düzenli bir görüşü oluşturan ilke veya dogmaların tümü,doktrin" anlamına gelir,benim de "öğreti" sözcüğünden kastım "Çeşitli eğitim kurumu veya okullarda,eğitmen veya öğretmenler tarafından öğrencilere aktarılan,öğretilen geometrik kavram ve ilkelerin bütünü,öğretilen geometrik bilgi"dir.İşte bu yazıda öğreti olarak kronolojik tarih,kavram ve ilkeleri görüp genel olarak "geometri öğretisi" hakkında fikir sahibi olacaksınız bu da felsefi ve bilimsel bir bölüm olan "Geometri Öğretisinin Doğruluğu" bölümünü kavramanızı kolaylaştıracak aynı zamanda bu görüşe karşı eleştiriler veya karşıt görüşler oluşturmanıza yardım edecektir.Öyleyse size bu bölümde veda ediyor,güzel ve verimli okumalar diliyorum. -Mert Ali AYTAÇ (! Bahsedilen "Geometri Öğretisinin Doğruluğu"

Tüm dünyayı susturabilecek nitelikte bir ses,büyük bir ışık patlaması,dalga seslerine karışan insan sesleri ve artık birbirinden ayrı iki hayat.Uçsuz bucaksız bir denizin ortasındaydım sanki.Sağa sola dönüyorum lakin hiçbir çıkış yolu yok,en son ne zaman baktığımı bile hatırlayamadığım gökyüzü yok,ayımda yıldızlarımda yok.Öyle bir bataklığın içine düşmüştümki o an ne beni çıkarıyordu dışına ne de çekiyordu içine.Yavaş yavaş kararmaya başladı gözlerim.Kapanmadan önce kulaklarımın işittiği son ses dalga sesleriyle karışmış ufak çaplı çığlıklar,gördüğüm son şey ise onun kucağımda yatan cansız bedeni ile ellerime bulaşmış bir miktar kanı idi...

BAZI ANILAR UNUTULAMAZ