"- Czy wiesz, jakie to jest uczucie, kiedy całe życie nie masz nikogo obok siebie? - przerwał dziewczynie. - Dorastasz niemal sam, w całkowitej izolacji od innych, którzy się ciebie boją. I nagle wszystko zmienia się, bo jakiś blond debil uświadamia ci pewną ważną rzecz: że to przyjaciele dają ci siłę, a nie twoja nienawiść. - Dziewczyna słuchała w skupieniu, patrząc na profil Gaary. - Kiedy już wszystko się układa, znów zaczyna się wojna. A po niej odbudowa, żmudna praca, by wszystko naprawić. Człowiek czuje, że stoi na pewnym i znowu coś się zmienia. Tą zmianą jesteś ty. - Spojrzał na Haruno, a ta patrzyła na niego ze zdziwieniem, jednak nie odezwała się ani słowem. - Wywracasz moją stabilizację do góry nogami, mamisz mi w głowie, dając poczucie, że w końcu kogoś mam. Kogoś innego niż moje rodzeństwo czy ludzie z wioski. A gdy mam zamiar utwierdzić się w tym, widzę ciebie w objęciach Sasuke. I nagle wszystko znów się pierdoli". Niekanoniczne opowiadanie w świecie "Naruto". Występują wulgaryzmy (jak wyżej), sceny seksu i drastyczne opisy (w mniejszości). Prolog jest napisany z dwóch perspektyw, zaś regularne opowiadanie w narracji trzecioosobowej. Miłego czytania i daj znać w komentarzach, czy Ci się podoba!

"- Może pozwolisz, że sama zdecyduje, z kim się będę zadawać, Uchiha - odparła Haruno, stając między nim a Gaarą. Była od nich niższa niemal o głowę, więc oboje spojrzeli na nią z góry, przy czym piaskowy widział tylko burzę różowych włosów. - Sakura, tacy ludzie się nie zmieniają, zrozum to w końcu. Wpakujesz się w jakieś gówno, a ja nie mam zamiaru wiecznie zbierać za ciebie baty - mówił do niej w miarę spokojnym głosem, ale pod skórą miał ochotę zabrać ją stamtąd i jeszcze raz zrugać porządnie. Różowa zmrużyła oczy z wściekłości i odparła niemal przez zaciśnięte zęby: - To, że ty tak uważasz nie oznacza, że ja również. Przestań być tak cholernie nieustępliwy, mam już tego po dziurki w nosie! Zachowujesz się gorzej niż twój ojciec! - Bo się o ciebie martwię?! Pomyślałaś chociaż przez sekundę o tym, z kim ty się zadajesz? Pobiłaś członków jedynego gangu w Konoszy i bronisz gościa, który jeszcze kilka miesięcy temu miał siedzieć za kratami za zabójstwo!" Niekanoniczne opowiadanie z postaciami z "Naruto", dziejące się w unowocześnionej Wiosce Liścia. Występują wulgaryzmy, sceny przemocy i seksu. Miłego czytania! :)

Śmierć staje się wybawieniem, znakiem istnienia. Zabijając potwierdza się życie. Liczy się tylko 'ja'. Kocham tylko siebie samego. Co jeśli na drodze stanie przeszłość? Czy znów zostanie wyciągnięte ostrze piasku? Opowieść na podstawie anime Naruto; autora Masashi Kishimoto. Dedykowana szczególnie dla fanów Gaary, ale nie tylko. Zapraszam

Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę, czym jest opowiadanie „Tylko przyjaciel". Najogólniej rzecz ujmując, można dzięki niemu poznać historię nastoletniego Gaary, który przeszedł wewnętrzną przemianę za sprawą Naruto. W tym ff będzie opowiedziane, jakie trudności spotykały przyszłego Piątego Kazekage, w jaki sposób przeżywał zachowanie ludzi i, co najważniejsze, kto mu pomógł podczas tej wyboistej drogi. Kiedy przyjrzałam się treści, podczas wstępnego edytowania, zrozumiałam, że „Tylko przyjaciel" jest wersją demo, pierwowzorem „Gosposi". Oczywiście, wiele rzeczy różni te dwa opowiadania, ale sposób przedstawienia Gaary i Sayuri jest bardzo podobny, a ich historia zmierza w dokładnie tym samym kierunku. Lata temu pisałam opowiadania, które jedynie zajmowały mi miejsce na laptopie, ale ostatnio postanowiłam to zmienić. Mój blog: https://poprostugaara.blogspot.com/ Twórca szablonu bloga: Netka z http://sidereum-graphics.blogspot.com/

"Boisz się mnie" "Gaara... Mam na imię Gaara..." "Tak, zabijałem. Wielu z tych śmierci żałuję i cokolwiek bym zrobił, nie wystarczy mi życia aby zadośćuczynić za swoje zbrodnie." "Wiem, że to będzie trudne, ale proszę... zaufaj mi..."

Jest to krótki ff, którego akcja rozgrywa się w Sunie. Nie jest to opowieść kanoniczna, a jedynie umieszczona w realiach uniwersum "Naruto". Liczy ona sobie 10 rozdziałów + epilog. Lata temu pisałam opowiadania, które jedynie zajmowały mi miejsce na laptopie, ale ostatnio postanowiłam to zmienić. Mój blog: https://poprostugaara.blogspot.com/ Twórca szablonu bloga: Netka z http://sidereum-graphics.blogspot.com/

Opowiadanie skupia się tym razem na dzieciństwie Gaary. Trudno mi teraz przywołać powód, dla którego uznałam w przeszłości, że fantastycznym pomysłem będzie opisywać akurat ten okres, ale opowiadanie powstało i być może komuś nie wyda się ono aż tak absurdalne. Dlaczego absurdalne? Bo teraz wydaje mi się, że to niemożliwe, by Gaara po incydencie z Yashamaru był w stanie nawiązać z kimś koleżeńską relację. W tym ff chciałam równocześnie zachować kanoniczną wersję Gaary-mordercy i całkiem niekanoniczną opiekuna. Jak to wyszło? Pozostawiam Wam do oceny. ;) Mój blog: https://poprostugaara.blogspot.com/ Twórca szablonu bloga: Netka z http://sidereum-graphics.blogspot.com/

Wszystko zaczęło się niepozornie - ot, Kankuro dostał spadającą z niebios gałęzią, a ty zainteresowałaś się tym, że jakiś krzak w pobliżu jęczy z bólu. Potem po poznaniu lalkarza poszłaś za nim - mimo jego licznych sprzeciwów - bo w końcu czemu by nie i zostałaś uwikłana w jakieś bagn... Fajną przygodę! Dokładnie tak! W naprawdę, bardzo fajną przygodę! Uwagi? -Nieco nudnawy (przynajmniej według mnie) wstęp z na-pierwszy-rzut-oka-nie-mającymi-sensu-legendami Dodatkowe informacje: -Nope lemonowi. Bardzo bardzo nope lemonowi. -Romans pewno będzie uwieńczeniem historii -Dużo humoru (nie potrzebne są kawały, żeby był humor x3) -Podróże (ale nie po świecie! Chociaż w sumie to po świecie troszku też - po buszu i pustyni dokładniej rzecz biorąc) Okładka zrobiona przeze mnie i @HoshiHatake (wzięłam kilka fanartów Gaary i połączyłam w jedność, a ona zrobiła z tego coś okładkowego ^^). Opowiadanie jest swego rodzaju podziękowaniem za 100 zwolenników, więc mam nadzieję, że godnie się wam odwdzięczam za tą naprawdę sporą ilość kochanych, czytających głupoty, które piszę ludzi (i nie ludzi jeśli są tu jakieś istoty nadnaturalne x3). 29.10.2018r #1 w polsku (śmieję się z tego bardziej niż powinnam. Kochajmy tag "polsku", jest idealny)