"İnsanlar hep yarına hazırlanıyorlardı, ben buna inanmıyordum. Yarın onlara hazırlanmıyor. Orada olduklarını bile bilmiyor. " Sofyanın sesini duymamızla ona döndük " Sarya"dedi " Hı" dedim güçsüz sesimle " Ne yapıyorsunuz? diyince Abim Sofya'ya "Temizlik yapıyor, sende ister misin? " dedi alayla.....

Karışan hayatlar ve abiler klişesidir.

Bir haber ile hayatının dengesi bozulan saf bir kız. Onun birbirinden değişik karaktere sahip olan abileri ve ablaları. Tabi birisi kendisini abisi olarak görmüyordu... Yıldızlar mahallesinde 17 senedir yaşayan ve yaşamaya devam eden Ayperi Karan. Mahallenin bir zamanlar en küçüğü, minik neşesi. Aldığı haberden sonra kendisinin bile inanmadığı birisine dönüştüğünde onu düzeltmek için canını bile verebilecek arkadaşlarının varlığını bir süre unutsada, onlar kendilerini asla unutturmuyor. Yıldızlar mahallesine sizlerde hoş geldiniz✨ Yetişkin içeriktir 🔞 ~ Selam sevgili okur! Öncelikle kitabıma göz attığın için teşekkür ediyorum ve seni içeriye davet ediyorum. Eğlencesine yazmaya başladığım seneden beri koskacam iki yıl geçti. Nerdeyse iki yıldır Wattpad ailesinden biriyim ve EĞLENCESİNE kitap yazıyorum. Seni de bu eğlencenin içinde görmeyi ve özellikle stresten uzak, sadece eğlenmene bakarak kitabımı okumanı çok isterim. Ne çok "eğlence" kelimesini kullandım dimi? Amacım tam olarak kendimi mutlu ederken başkalarını da mutlu etmek. Özellikle arkadaşlarımın desteklerini, yorumları ve hatta kendi yazdığım bölümleri okumayı çok seviyorum. Umarım sende seversinn 💞

| Tamamlandı | Furkan : Sana bir şey diyeyim mi? Furkan : Bence sen benden bilerek hamile kaldın. Furkan : Çünkü zenginim. 05***: Bilerek hamile kaldın? 05***: Embriyo gel sen yerleş içime 05***: diye mi anlaştım lan ben? 05***: ama haklısın çevrende ki bütün kızlar parana bakıyor. 05***: Tipine bakmaya kalksalar yanına yaklaşmazlar. 🔮 #1Gitar - 03.11.2020 #2Sarhoş - 11.05.2021

5*********: Mutlu Yıllaaaar (02.42) 5*********: Mutlu Yıllar sevgilim (02.42) 5*********: Sensiz kutlar bu gece tüm aşıklar (02.43) ❆ Aşkın insana umut vermesi gerekir değil mi? İnsana yaşama gücü vermesi ve insanı iyileştirmeye başlaması gerekir. Oysa bazı aşklar vardır ki aşık olduğun insanı yaşatmak için kendi canını bağışlaman gerekir. Bunun için de kendi canından sonsuza dek vazgeçmen gerekir. İşte bu bir ruha ruh katma, canından vazgeçme hikayesidir. ❆ * anonim #1 (17.12.20) * romantizm #1 (14.11.20) * gizli #1 (06.09.21) * depresyon #1 (05.09.21) * gençkızedebiyatı #3 (03.11.20) * hüzün #3 (30.11.20)

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

Tek bölümlük romantik hikayeler. Yetişkin içerik içerir! 29.11.2021 tarihinde başlanmıştır.