„- Dlaczego mnie kochasz? - zapytał blondyn po chwili zawahania. Po tym pytaniu nastąpiła krótka cisza. - Kołyszesz moim światem tak, jak ludzie kołyszą się w rytm delikatnej muzyki - odparł brunet po namyśle. - Więc ludzie to świat, a tą muzyką jest miłość? - Dokładnie." Na skraju śmierci Neil uświadomił sobie, jak bardzo kocha Todda. Chciałby być z Andersonem, jednak nie wie, czy blondyn czuje do niego to samo. Problemem okazuje się również przyjaciółka z dzieciństwa Todda, która była z nim bardzo blisko. Brunet nie wie jednak, że relacje łączące tą dwójkę nigdy nie zyskałyby romantyczności, ponieważ Anderson wcale nie interesuje się dziewczynami, a jego obecnym obiektem westchnień jest właśnie Neil.

Jak wyglądałoby życie poetów gdyby Neil przeżył? Gdyby uświadomił sobie jakim uczuciem żywi pewnego nieśmiałego poetę? Próba samobójcza Neila nie dochodzi do skutku. Ojciec chłopaka przegląda na oczy oraz pozwala wrócić mu do Welton. Tam uświadamia sobie jakie uczucia w nim siedzą. W tym czasie Todd przechodzi kryzys. Stara się odkryć kim jest i jak ma wyglądać jego życie.