Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Aşk, Moda, Regl, Bakım, Ders vs.🌷

♣️+18 sahneler vardır! Rahatsız olacaklar okumasın!♣️ Dudakları dudaklarıma imzasını bırakırken elim arsızca saçlarına karıştı. Kalçamdan tutup beni havaya kaldırırken vücudumda hissettiğim o tutku kendini zirveye çıkarmıştı. Kucağında otururken hissetiğim o koca şey beni kendine çekerken son günümmüş gibi hissediyordum. Bu his... "Alpay." fısıltıyla çıkan sesim hoşuna gitmiş olacak ki sırtım çarşafın serinliğiyle buluştu. Gözlerini gözlerime diktiğinde kendimden geçtim. "Ben..." Ne diyeceğimi bilemez halde yüzüne bakarken alnını alnıma yasladı. "Sen..." dudağıma kondurduğu buseyle kendimden geçtim. O sırada göğüslerimizin birbirine değmesiyle gözlerimi kapattım. Ve duyması gerekenleri yüzüne söyledim. "Bu gece seninim." kıvrılan dolgun dudaklarıyla bütün nefesini boynuma sunarken kulağımın altına dudaklarını değirdi. Ve içime işleyen sesiyle: "Her gece benimsin." dedi.

Nereden bilebilirdim, hayatımın altüst olacağını? Nerden bilebilirdim, bundan sonra hayatımın kökten değişeceğini? Bilemezdim. Bilemedim de. Araf ben sana dair her şeyi unuttum mu?" Gözlerime öyle baktı ki bir anlam veremedim. Ama acının geriye bıraktığı hüzüne benziyordu. Bakışlarını tabağına indirip usulca başını olumlu anlamda salladı. "Nasıl olurda sadece sana ait olanları unuturum ben? Bunu bana biri yaptı dimi? Çünkü başka türlüsü imkânsız." Bir bilinmezliğin ve geçmişten kalanların hikayesi... "Hatırladın." Diye duygulu bir sesle mırıldandı. "Hatırladım sevgilim." Gözlerim dolu doluydu. Sanırım ucu bucağı olmayan bir uçurum kenarında sevdaya tutulmuştum. ... İçinde her duyguyu barındıran, ne kadar hüzünlü olsada bi o kadar da eğlenceli ve de komik bir hikaye sizleri bekliyor. BU KİTAPTAKİ HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR! !!!!!!!!!!! İlk bölümler diğer bölümlere kıyasla haliyle farklı olduğu için sizden tek ricam yargılamadan okumanız. Yaşanan her bir olayın açıklamasını diğer bölümleri okuduğunuzda göreceksiniz. :) :)

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.

Gözlerim şaşkınlıkla aralanmıştı. Gördüğüm bu oda benim için inanılmazdı. Hatta inanılmazdan daha öteydi. Bakışlarım odayı tavaf ederken yanımda ki yüze kısa bir bakış attım. "Bu oda..." konuşacak halim yoktu. Allahım bu bir kabus olmalıydı. "Bu oda ben dolu. " dedim zorlanarak. Duvarlar da yapıştırılmış resim parçaları benim resmimlerimden başkası değildi. Benim en sevdiğim renge boyanmış oda, benim en sevdiğim koku kafayı yiyeceğim. Gözleri gözlerime odaklıyken benim yaptığım tek şey bu saçmalıklara anlam vermekti. İleriye doğru ilerleyip parmağını bir resmin üstüne bastırdı. "Baksana ne güzel sarıldın ona bana da böyle sarılacak mısın?" Başka bir resime geçip "Yüzme dersinden korktuğunu çünkü yüzme bilmediğini..." "En büyük hobinin yıldızları izlemek olduğu..." "Bisiklet kullanırken yüzünde ki o gülümsemeyi... " Söylediği şeyler kesinlikle doğruydu. Şuan beynim durmuştu belkide yanmıştır."Ben seni senden daha iyi tanıyorum."buna şuan inanabilirdim. "Kimsin sen?" dedim. Yanıma gelip elini yanağıma değdirdi. "Benim kim olduğumun bir önemi yok bu saaten sonra sen benimsin." dedi. Korkuyordum ,benim hakında herşeyi bilen bu adam beni korkutuyordu. "Seni istemiyorum." dudaklarından zorlanarak iki kelime çıkmıştı. Gamzeleri ortaya çıkacak şekilde gülümseyip "Seninle birlikte yanacağız ,senin cehennemin benim güzelim benimle yanmaya ne dersin?"

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

Defne ve Yağız.. Birbirlerini deli gibi seven ama mutsuz olmaktan korkan o çift.Karşılarına bir sürü engel çıkmasına rağmen birbirlerini sevmekten asla vazgeçmediler..Gelin hep birlikte bu güzel aşkı yaşayalım.Onlarla beraber mutlu olup onlarla beraber üzülelim.Bu heyecanı hepimiz yaşayalım.

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020