hikayede argo,şiddet+18 vardır ona göre okuyun. "Bak kim olduğunu bilmiyorum ama benim abim suçsuz yere yatıyor orada" "Sus" "Abim öyle bir şey yapmaz" "Sus!"diyerek kükredi ama bu beni durdurmadı devam ettim sözlerime.belki dinlerse anlar ve beni serbest bırakırdı. "Hem benim abim öyle biri değil istersen görüş gününe beraber gider-" Yatağa karnımın üzerine çıkıp boğazımı sıkmasıyla neye uğradığımı şaşırdım.tırnaklarımı büyük damarlı ellerine geçirip sıkmasını engellemeye çalıştım ama bu yaptığım onu daha çok sinirlendirdi.altında debelenmeye çalışırken ayaklarımı sırtına vuruyordum ama nafileydi belki biri gelir diye son kalan nefesimle bağırmaya başladım. "Yardım edin!"

Gerçek yaşananan hikayede esinlemiştir. Eklemler vardır. hikayemde +18 vardır ona göre okuyun.

[ağanın sevdası] ARA VERİLDİ!

(Berdel kurgusudur ) 🕊 "Sessizliğin Bedeli" Küçük yaşta konuşma yetisini kaybeden Beritan, dünyayı sessizliğin içinde yaşamayı öğrenmiş bir kızdır. Bir gün pazarda kendine bir elbise bakarken, cebindeki paranın yetmediğini fark eder. Tam o sırada, arkasından gelen yabancı bir ses yankılanır: "Hanımefendinin elbisesi benden olsun." Ama Beritan için bu söz bir nezaket değil, bir tehlike işaretidir. Çünkü onun dünyasında yabancılara güvenmek yasaktır, konuşmak bile... Koşarak pazardan uzaklaşırken arkasında kalan o adam, belki de hayatını tamamen değiştirecek kişidir. Ama Beritan bunu henüz bilmiyor. Belki bazen bir sessizlik, binlerce kelimeden daha çok şey anlatır. 🌙 yaş farkı vardır yetişkin okurlak içindir

Öncelikle kitap dini bir kitap değil kız kapalı sadece.

İnat uğruna evlilik.

Eski aşklar yeniden doğuyor Zorla evlilik

Hayatı bataklıktan farksız olan bir adamın, bataklığın da çiçek açtıran bir kadında aşkı bulması... BATAKLIK kitabının devamıdır. Birinci kitabı da okumanız gerekmektedir.

Kitaptaki olayların gerçek kişi veya kurumlarla alakası yoktur. Mirem Raden & Asaf Koroğlu

"Çok âşığım, amca. Tam onu unuttum sanıyordum, bitti diyordum. Hepsi onu görene kadarmış. Bir bakışıyla kanıtladı bana bunu." "E bu çok iyi bir haber! Kim bu kadın? Tanıyor muyuz?" Yüzümde buruk bir gülümseme oluştu. Ben bile tanımıyordum ki onu. Yüzü bana bir o kadar tanıdıkken diğer hiçbir şeyi uyuşmuyordu benim âşık olduğum kadınla. Sadece ona çok benziyordu. O kadar aynıydı ki onunla, bir an ölmediğini bile düşünmeye başlamıştım. Ta ki sesini duyana, kim olduğunu öğrenene kadar. Sesinin onunla alakası yoktu. Üstelik adı... Lamia. Çok garipti. "Başkasıyla evlenecek." Ellerimin arasındaki çerçeveyi masaya geri bırakıp bakışlarımı amcama çevirdim. Kaşları çatılmış, derin düşüncelere dalmıştı. "Başkası çıkar karşı-" Konuşmasını bitirmesine izin vermeden aniden "Ben onu istiyorum, amca. Ben sadece onu seviyorum. Ben onu istiyorum!" diye böldüm lafını. Transa girmiş gibiydim. Onu ikna etmek için ise kelimelerimi art arda söyleyerek istemsizce sesimi yükseltmiştim. Ben onu istiyordum. Çünkü bana iyi gelebilecek tek insan oydu. Ölü birisine çektiğim özlemi dindirebilir, beni bu azaptan kurtarabilirdi. Ona tıpatıp benziyordu. Bir daha kapanmamak üzere açılmış yaralarımı kapatmak için bir şanstı belki de bu... 🦋 "Hastasın sen, sorunların var. Üstüne üstlük bir de bebeğime sahip çıkabileceğini iddia ediyorsun. Lütfen gerçekleri kabullen ve kendi hayatına odaklanmayı dene." Hâlâ daha sessizliğini korurken bana doğru birkaç adım attı. Çok geçmeden aramızdaki mesafeyi sona erdirip eş zamanlı olarak kollarını da arkamdan karnıma sarmıştı. Onun bu hareketi gerilmeme sebep olmuş, istemsizce nefesimi tutmuştum. Ben aynadan öylece yansımamızı izlerken Alex kafasını arkamdan boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı. "Seni hissediş uğruna bunca delilik."