Bir ameliyat sonucu son beş yılıyla beraber karısını ve değişen hayatını tamamen unutan bir Tarık.. Hafızası gidince bambaşka bir adama dönüşen kocası, çocuklarını bu süreçten zarar görmeden kurtarma kaygısı ve kocasına duyduğu büyük aşk arasında bocalayan bir Esma. Bir yabancıyla herşey yolundaymış gibi devam edilebilir mi? Asla ait olmadığını düşündüğün bir hayata uyum sağlanabilir mi? (Kitabın bütününü okumak için linke tıklayınız) *** - Saçların ne renk ? - Sen ne renk olsun isterdin? - Ben ne isteyeceğim, merak ettim sadece. Sıkı sıkı sarmışsın çok önemliymiş gibi. Tek teli gözükmüyor. Kel falan olabilir misin?

"GİTMEE.. " Yine kendi sesiyle uyandı adam. Tişörtü terden sırılsıklam olmuşken iliğine kadar üşüdüğünü hissetti. Her gece rüyasında tekrar ve tekrar terkedildiği ikinci ayını yaşıyordu. Parmağında sadece bikaç hafta kalabilmiş yüzüğün boşluğuna dokunurken kuru kuru yutkundu. Böyle olmamalıydı.

Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...

"...Sen bana abi diyen kıza, yüreğimin çektiği hasretliği nasıl bileceksin?!" dedi Abdullah. ~ Kocaman bir apartman düşünün, birbirine can olmuş Allah rızasını gözeten 3 aileyi, aile dostlarını... Hepsinin neredeyse bir düzine çocuğu olduğunu düşünün. Evet, şimdi de o dostların tertemiz evlatlarını ve sevdalarını. Mimar Abdullah'ı, asker Abdulhak'ı... Tıp ve hafızlık öğrencisi Meryem'i, ilahiyat mezunu hafız Zeynep'i... Ve daha nicesini. . (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları KÜBRA Ç. 'a aittir.™©

İstihbaratta gizli görevde olan Ali Haydar ve babasını aynı uğurda kaybetmiş Nazenin'in aile apartmanında geçen aksiyon dolu aşk hikayesi. Adam sır küpüydü, kadınsa sabır... Adamın sırrı kadının sabrına mağlup olmamalıydı. Fakat hayat bu ya; hep olmaması gereken olurdu... •Ben Nazenin, hafız Nazenin. Başlarda klasik denilebilecek bir hayat yaşarken birden bire alt üst olan hayatımı anlatacağım size. Babasız kaldığım küçük yaşımda, babamın ailesinden kopmamamız adına onlarla aynı apartmanda kalmayı tercih etmişti annem. Babaanne, dede, hala, amca, yenge ve kuzenler derken kocaman bir aileyle büyümüştüm. Bir erkek kardeşim, platonik bir sevdam ve acılarla, sevinçlerle yoğrulmuş bir hayatım vardı. Sonra biz bir dönemece girdik. Babamın sırlarla dolu geçmişinden gelen ve okunmayı bekleyen o tozlu sayfalar, Ali Haydar'la beni, hayalden öteye gitmez dediğim o gizli sevdamla bizi aynı dönemece sokmuştu. Ve o dönemeçten sonra her şey değişti, bambaşka oldu! Yollar çetinleşti, mevsim kışa döndü ve ben o ayazda yüreğimi yakan aşkın aleviyle, Ali Haydar'ın kanatları altında ısındım. Onun ayak izleri babamınkine öyle benziyordu ki, ister istemez o izleri takip ederken bulmuştum kendimi... [Ali Haydar ve Nazenin'in sırlarla dolu aşk hikayesine hoş geldiniz...]

Umut kalbimizde uçuşan bir kuş, elbet bir gün konacağı dalını bulacak...

Tek parçalık hikayeler

Güzel Zühre, derlerdi bana. Bahtın da, yüzün gibi güzel olsun. Onaltı yaşımdı. Sevdiğim gençle düğünümün arifesinde, adımı lekelerken bir adam, hayallerimi de beraberinde götürdü. Bir daha asla eskisi kadar mutlu olamayacaktım. Beni zorla alan adama hayatı zehir edip, yeniden özgürlüğüme kavuştuğumda, bunun çok da uzun sürmeyeceğini anladım. Kuma olarak gittiğim evde, kocama aşık oldum. Artık hem sığıntı, hem aşık, hem de anneydim.

Bir yıl içinde 4. baskıyı gören "Gelin" kitabım yeninden Wattpadde, sizlerle. İp atlarken geldi baba bildiğim amcam yanıma. Örgülü saçlarımın üstüne kırmızı bir yemeni attı. Gözleri yaşlıydı. Onu hiç gözleri yaşlı görmemiştim. İç yeleğinin cebine elini attı ve altın köstekli saatini çıkarıp, avuçlarıma bıraktı. Bunu bana, evime döneceğimde vereceğini söylemişti. "Artık gitme vakti kızım." dedi amcam. "Nereye?" diye sordum. "Eve mi? Ama daha erken amca. Arkadaşlarıma söz vermiştim." Amcamın güçlü yüzü daha da soldu. Sakallarını kardı ve sarığını düzeltti. Canı bir şeye sıkılmış gibiydi. Onu teselli etmek istedim. Elimi uzattım ama o, geri çekildi. "Artık oynamayacaksın kızım. Artık benim evimi de, evin bilmeyeceksin. Kocan olacak. Onun evini çekip çevirecek, ona kadın olacaksın." Kadın olmak? Ama kadın anne bildiğim yengeme denirdi. Kadın, kocaman bedenlere denirdi. Kadın kocası olan kişilere denirdi. "Seni everdim Zelal." dedi amcam çatallı sesiyle. "Bugün nikahını kıyacağız. Kocan ve kayınbaban seni bekliyor." Evlenmek... Bu mümkün müydü? Ben daha 14 yaşındaydım. Ve bir adamın, karısı olacaktım. Bilmediğim ama çok sonra öğreneceğim bir gerçek de vardı. Bu, benim ilk evliliğim olmayacaktı. ... Yaşanmış bir hayattan esinlenerek yazılan bu hikayede isimler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Bu, bir çocukgelin hikayesidir.

Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.