Bige bataklıkta çıkmış lotus'du her şeye rağmen asla umudu bitmeyen biriydi ama bu umutun arkasında bile umutsuzluk vardı bige her şeyi tiye alan biriydi herkes bige veznadarı bataklıkta açan lotus sansada bige bataklığın ta kendisiydi lotus saflığı ile anılan bir çiçekti bige ise tam tersi Bige veznadar 5 kişilik bir örgütün lideriydi bir mafia için çalışan bir örgütü, bige veznadar yakında bu mafyanın lideri olacaktı bu mafyanın gizli bir ortağı vardı ve bu ortakta en az bige kadar güçlüydü bu ortak Savaş bayetikin'di Savaş bütün siyah gülerin arasında açmış bir beyaz güldü savaş baytekin bütün mafyalar gibi o da sinir hastası bir mafyaydı ama o baytekinlerin beyaz gülüydü fakat beyaz güller doğruluk ve masumiyeti yansıtırdı savaş ise tam tersi Savaş baytekinin 4 kişilik bir örgütün lideriydi bir mafia için çalışan bir örgütü savaş baytekin yakında bu mafayanın lideri olacaktı bu mafyanın gizli bir ortağı vardı ve bu ortakta en az savaş kadar güçlüydü bu ortak Bige veznadar'dı 'ne zaman öldün ' '41 Eylül, 41 Eylülde öldüm'

"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünyadaki tüm kadınlara Elif diye seslenirim." dedi. Yayınlama tarihi: 01.05.2023

Siyah Kefenler 08.04.2022

Türklerin tarihte kaybettiği parmak sayısının fazla olduğu bir savaş yoktur. Türklerin devleti derindir. Yıkılması kolay değildir. Yıkmaya çalışanın işi de kolay değildir. Kadın hükümdarlar ve padişahlardan soylara. Türk olmak bir ayrıcalıktı ve buna kimse kolay kolay sahip olamazdı. Belirsizliğin içinde kendi kimliğini unutan kimse hiçbir şekilde bir daha, unuttuğu o kimlikteki gibi olamazdı. Kimlik, tarihti. Tarih Türkler de tekrar tekrar yazılırdı. Tarihini unutan bir daha o tarihte yer alamazdı. Bu nedenle bir insanın kendisinde koruması gereken en önemli şeyi kimliğiydi. Tarihiydi. "Kötü olmak için bir sebep yoktur." dedi kadın dikleştirdiği çenesiyle. Kurttu o, yerde arardı avını. Yırtıcıyı. Hafif bir alayla güldü adam, karşısındaki kadına bakarak. Öyle ki, herkesi afallatmıştı. Kartal oydu. Göklerde arardı avını. "Bazen iyi olmak için de bir sebep yoktur." dedi buz gibi sesiyle. Ve ekledi. "Ya da hiçbir şey sebepsiz değildir belki bu dünyada." Kurt ve Krtal'ı birleştiren ise, Türk tarihinde yine yer alacak bir savaştı. Yine bir mağlubiyetti. | Kitap asker kurgusudur. Yetişkin içeriktir. Bunu göz önünde bulundurarak okuyun lütfen. | •• Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Çalınması veya kopyalanması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. •• 5 Temmuz 2023 | Yayınlanma tarihi.

Bizim hayatımız buydu işte, biz böyleydik. Aylarca ayrı kalırdık birbirimizden ama bir kere bile isyan etmezdik, daima daha sıkı sarılırdık birbirimize özlemimizi gidermek için, derin derin nefesler alırdık kokusunu içimize çekebilmek ve eğer bir gün bir şey olursa kokusunu unutmamak için. Her dakika, her saniye önemlidir biz askerler için çünkü bir sonraki dakika, bir sonraki saniye ne olacağımız bilinmezdi, işte bu yüzden en güzel askerler severdi çünkü bilirdi ölümü, bilirdi bir gün ölümün onu bulacağını,bilirdi bir gün sevdiğinden ayrılacağını işte bu yüzden en güzel askerler severdi... Piyade Komando Kıdemli Üsteğmen Hilal Gökçe Özer, henüz 2 yaşında ailesini kaybetmiş bir kız ve hayatı. Hikayede adı geçen kişiler,yer, mekan, zaman ve olay tamamiyle hayal ürünüdür hiçbir şekilde gerçekle bağlantısı yoktur Keyifli okumalar💙

Yıllar önce karışan bebekler klasiğinden. Ufacık değişik bu sefer ki. Kızımız evli ve hamile. Anne olacak. Öz annesini ve öz babasını daha iyi anlayacak. 3 abi ve ondan küçük bir erkek kardeşi var. Onları da alışamaya çalışacak. Bu süre zarfında biricik eşi Barbaros her koşulda yanın da olacak. Önüne zorluklar çıkacak. Ama ailesi ile bu zorlukları beraber atlatacak.

Süreyya Tanya, hayatı boyunca girmek için çabaladığı bale okuluna kabul edildiğinde on sekiz yaşındaydı. Rusya'nın soğuk topraklarına adımı bastığında küçük bir kızdı. Hayata dair en kötü şeyleri unutmak için gittiği bu şehirde, kaderin onun için daha kötü süprizleri vardı. Tanya, insanların gerçek yüzlerinin kendi gördükleriyle sınırlı olmadığını öğrendiğinde on dokuz yaşındaydı. Çok sevdiği arkadaşı merdivenlerden düşünce onun rolünü aldığında bunun hayatının fırsatı olduğunu düşünüyordu. Ünlü ve efsane bale okulu Vaganoya Balo Salonu'nun açılış oyununda başrol olmak... Fakat her şey denklemin içine mor zambakların ve anlaşmaların girmesiyle değişti. Tanya, Rusya'nın baş mafyası tarafından kaçırıldığında, rolü aldığı arkadaşının başına ördüğü çoraplardan habersizdir. Daha da kötüsü hayatta kalmak için bir mafya ile evlenmek zorundadır.

"Ya kimsin sen? Amacın ne senin, derdin ne? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum." Hıçkırıkların arasından zorlukla konuşurken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bakışları garipti. Az önce birini öldürmemiş gibi, masum bir adammış gibi. Üzülmüş gibi. "Benim derdim sensin." Uzanıp kolumu kavradığında hiçbir şey yapamadım. Kilitlenmiş gibi yalnızca onu izliyordum. Kolumu kendine çektiğinde gözlerini benim gözlerimden çekip koluma odaklandı. Kapüşonlumu sıyırıp kolumdaki kesiklere baş parmağıyla dokunmaya başladı. Tek tek hepsinin üzerinde parmaklarını gezdirirken ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. "Benim derdim bu kesikler. Benim derdim bu kesiklerin, bu yaraların sebepleri. Bazen yaraları iyileştirmek için sebebini yok etmek gerekir. Yara bantları fayda etmez, merhemler bile iz bırakır. Ama sebepler ortadan kalktığında yaralar artık acımaz, sızlamaz hiç."

Damarlarında, kaderin acımasızlığı ilmek ilmek gezen Mehir Mirzan, yalnızlığın en zift tonunu yaşadığı bir dönem olan klinik sürecinde kendisine yeni bir aile kurmuştur. Bir yıl iki ay sonra, madde ve nikotin bağımlılığı ile olan savaşını kazanıp, hayatla olan savaşının başladığından habersiz hayallar kurarken, kurduğu ailenin dağılma eşiğinde olduğundan da habersizdir. Habersiz olduğu bir diğer konu ise insanları ölümün ya da insanların ayırdığıdır. Geçmişten gelen yabancı bu sorularına cevap olacaktır. ❝Ölüm kapıyı çalar, kaburgandan bir kemik alır. Başka bedende vücut bulacak o kemik, ruhun bedenden ayrılışıdır. Ölüm bitiş sanılır, aslında kalanlara başlangıçtır. Bir kara kışın ortasında, yanan bir ateş, uzanan bir daldır. Yanan bir adam ise derdine belki devadır.❞ ❝Özgürdük çünkü kurtulmuştuk. Tutsaktık çünkü kurtulduğumuz sadece korktuğumuz bağımlılığımızdı.❞ ❝Zihnimiz hâlâ dolu, kalbimiz deli gibi vurgundu. Her nefesin göğüs kafesimizde bir çiçek soldurduğu dört duvarın arasından çıktığımızda bitti sandığımız bağımlılığımız yeni başlamıştı.❞

Vatan uğruna baş koymuş, düşmanın yüreğindeki korkunun izahı, acının işaret parmağı olan Sezin Kaza, yıllardır Keleş timinin başında duran üsteğmen kimliğinde görevini icra ediyordu. Ne yaptığını bilen, kendinden emin, dik oluşuyla bilinir, sayılırdı. Keleş ismini en doğudan batıya kadar duyurmuş, düşmanın ölmeden önceki son nefesindeki nefret olmuştu. Fakat bir gün, yaptığı küçük hata ile tüm çabaları bir anda başına yıkıldı. Yaptığı küçük hatanın sebebi ile başlarına atanan Yüzbaşı Turan Akkurt, kendisinden önce lakabı geçtiği an yeri titreten bir komutandı. Soğuk kalbi, acımasız bakışı, yangın öfkesi ile tanınırdı. Girdiği ortama heybetiyle girer, doğrularını kalemsiz kazırdı akıllara. Ve Sezin'in bildiği tüm doğruları silip kendi doğrularını yazmaya kararlıydı. ★ "Bende iki sevdanın ucu, bucağı yok, Kaza. Gönlümü almışım elime, ikiye bölmüşüm; sonu, sınırı olmayan iki sevgi sığdırmışım o iki parçaya." "Neymiş onlar?" "Biri vatan, diğeri sen." ★ KURGU, VATAN İÇİN CAN VEREN, MİLLETİNİ KORUYAN ASKERLERİN HATIRASINA YAZILMIŞTIR. GERÇEK ASKERİ OLAYLARDAN VE BİLGİLERDEN BAĞIMSIZDIR. DURUMLAR, OLAYLAR VE YERLER DEĞİŞTİRİLEREK YAZILMIŞTIR. KURGU GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ.