Bu ateş ikimizi de yakacak. Yüküm zarif bedenine kat ve kat ağır gelirken hafifleyeceksin. Altımda ezilen güzelliğinle birlikte kirleneceksin, tene dokunmayı büyük başarı sayanlara inat benim olacaksın. Oysa ki benim olman için bütün bu afili cümlelere ve seni bana ait kılacak bacak arana ihtiyacım yok. Çünkü asıl gözlerin, gözlerime sevgiyle değdiğinde benim olmuş olacaksın. Benden korkuyorsun Eva. Bana boyun eğmekten ölesiye korkuyorsun. Sana bir şekilde dokunacak olmam korkutuyor seni. Gözlerinden bir damla yaş süzülecek gibi. Korkuna saygısızca sana sahip olamam. Önce saygı duymayı öğreneceksin bana, önce saygı duymayı öğreneceğim sana. Göz göze geldiğimizde çakan şimşeklerden korkup bana sığınacaksın Eva. Karanlıktan sana sığındığım, karanlıktan daha karanlık olan gözlerinde ışık aradığım gibi sen de beni arayacaksın ruhunda. Kayıp bir zaman diliminde ellerim ellerindeyken bakışlarını kaçıracaksın benden. Ve İkinci bakışta nihayet soyunmaya başlarken yol yordam bilmez ellerimle kıvırcık saçlarını okşayacağım. Elbiselerinle birlikte kibrini de arındıracaksın bedeninden, hayata dair katı kurallarınla birlikte benim olacak, asla dediklerini yaşarken inleyecek, imkansız dediklerini yaparken gülümseyeceksin güzel kadın. Ama şimdi değil. Şimdi hayallerimden bile uzaksın bana. Bu görev denilen yükün altında kendimi özgür hissettiğim gün 'Eva.' diye fısıldayacağım kulağına. Bana hükmetmeyi öğreneceksin. Tenine olan kabalığım sana olan açlığımdandır, sen ki adrenalinin vücut bulduğu kadın. Dudaklarında gezecek kabalığımı bağışla, bu gece yaşanacak her şeyin sebebi olan sen, bütün eylemlerimi yeni başlangıçlarının ilk adımı olarak hatırla. Bu daha başlangıç. Ki henüz keşfedilmemiş bir dünyanın ayak basılmamış topraklarıdır dudakların.

"Bedenim özgür, ruhum sana esir." ~ Eylül&Yiğit

(Yakında bölümler düzenlenecektir. Yeni bölümler de düzenlemeden sonra devam edecek.) Bir hacker tarafından her şeyimin yedi yirmi dört izlendiğinden habersizdim. Odamda üstümü çıkarırken bir hackerın beni izlediğini tahmin dahi edemezdim ancak başıma gelmişti. Onun karşısında özelim ya da gizlim yoktu. Sonra bir gün bana "Kameradan seni izlediğimi bile bile benim için soyunabilir misin?" diye sordu. Ondan sonra bir daha eskisi gibi biri olmadım. O Ecsad'ın kurucusu, tehlikenin ta kendisiydi. Bense Ecsad'a düşmanken ona tutsak olmuştum. *** Konusu: Ecsad altı hacker tarafından yönetilen bir internet sitesidir. Yönetim sitenin kurucusuna ve diğer beş hackere aittir. Sitenin yöneticiler hariç alt üyeleri de bulunur. Diğer üyeler yalnızca bilgi getirirler. Sitenin amacı adaleti sağlamaktır ve medyatik, göz önünde olan zengin insanların gerçek yüzlerini açığa çıkarmak adına çeşitli ifşaları yayımlanır. Mira Güz Sahre'nin babasına ait görüntülerin Ecsad'da yayımlanmasıyla Mira'nın hayatı tamamen değişecek, Ecsad'ın karanlık dünyasına adım atacaktır.

Aden'in hayatı aslında oldukça basit ilerliyordu: Geç kalk → Koşarak işe git → Azar işit → Hayatta kal → Tekrar et. Ama bu döngü bir sabah dramatik bir şekilde bozuldu. Çünkü Aden, sadece beş dakika değil, iki buçuk saat geç kaldı. Ve başhemşirenin yüzünde beliren o gülümseme... Hani şu "Seni işten kovmanın tam zamanı" gülümsemesi... Evet, aynen ondan. Eve dönen Aden, gözyaşları içinde değil, sinirden lemonata gibi ekşiydi. Arkadaşının tavsiyesi ise oldukça basitti: "İş bulamıyorsan, iş seni bulsun. İlan ver." "Tamam," dedi Aden. "Ne kadar kötü olabilir ki?" Cevap: Çok. Hem de tahmin ettiğinden daha fazla. Bir gün sonra gelen gizemli mesajla, Aden kendini pahalı bir evde, sessiz adamların arasında, hatta koridorlarda bile yankılanan bir gerilimin içinde bulur. Gittiği "ev" aslında ev falan değildir; daha çok "Yanlışlıkla içeri girersen bir daha çıkamayabilirsin" havası vardır. Ve orada karşısına çıkan adam... Aras Lorenzo Ruggiero. Karanlık bakışlı, tehlikeli, öfkesini saklamayı beceremeyen, ama aynı zamanda sesiyle bile insanı sakinleştirebilen tuhaf bir karışım. Aden'in ilanına cevap veren o kişidir-ama onun bir "hasta" olmadığı çok açıktır. Aden kısa sürede anlar ki: Bu sadece bir iş değildir. Bu sadece bir ev değildir. Ve Aras sadece bir adam değildir. Aden'in attığı o küçük ilan, onu mafya dünyasının tam ortasına, geri dönüşü olmayan bir gölgenin içine sürükler. Artık attığı her adım tehlikeyle, her nefes sırlarla, her bakış ise Aras'la doludur. Komedi biter. Karanlık başlar. ( bu kitap benim yazdığım ilk kitabım ve konular baya hızlı ilerliyor bunu bilerek okumaya başlarsanız sevinirim) ( ha bir de birkaç saçma yerleri de olabilir, düzenledim kitabı ama çok fazla bir değişiklik yapamadım çünkü o zaman kitabı baya değiştirmem gerekirdi)

Adalet gecikirse, masumlar cellat olur. ⚖️ Düşmandan aşka✅ Avukat kadın x polis erkek✅ Yeraltı dünyası✅ Polisiye x gizem✅ Yaş farkı✅ Huysuz kadın x sakin erkek ✅ ⚖️ Azer Qarayev yeraltı mafyasının en ünlü avukatıydı, hiçbir davasını kaybetmez ülkenin adalet sistemine inanmazdı. Bir gün ofisinde en önemli müvekkilini cansız bir şekilde bulduğunda ise başının belada olduğunu biliyordu. Azer sevildiği kadar nefret edenler de vardı. Özel kuvvet arasında sevilmezken operasyonlarıyla ünlü emniyet müdürü polis Ateş Arıkan onu korumak için görevlendirildi. Birbirine zıt iki karakter, çözülmesi gereken bir katil ve olaylar... Azer isminin anlamı ateşti ve kader onları bir araya getirdiğinde geriye külleri kalmalıydı.

Eli açıkta olan bacağımı okşamaya başladığında elimle elini tutup geri ittim. Bir anda belimden tutup beni kucağına oturttu. " Bir daha benim olanı benden saklama Alya." " Yoksa? " " Kadınım olman sana bir şey yapamayacağım anlamına gelmiyor. Şansını zorlama." ... Belimden tutup beni doğrulttuğunda burun buruna gelmiştik gözleri kısa bir süreliğine dudaklarıma kaydı. Yutkunup aynı öfkeyle gözlerimin içine baktı. Saçlarımı eline dolayıp hızla geriye çektiğinde ağzımdan acı dolu bir çığlık çıktı. Saç diplerimde hissettiğim acı her geçen saniye artarken ellerimle onu itmeye çalışıyor bırakması için bağırıyordum. Soğuk dudakları boynuma değdiğinde kafasını ittirmeye çalıştım. Sıkıntılı bir nefes verip saçlarımı daha hızlı çekerek beni yatağa bıraktı. "Giancarlo." Sesini duyduğumda odanın ortasında sırtı bana dönük bir şekilde duruyordu. Gözyaşlarımı silip beni görmese de ona ters ters baktım. Ama tekrar dolan gözlerim görüş alanımı kapatıyordu. Omzunun üzerinden bana baktı. Buz mavisi gözleri ne ara mavinin en koyu halini almıştı bilmiyorum ama lacivert gözlerinde gördüğüm ifade ağlamamı bile kesmişti. "Bana sen kimsin diye sordun ya adım Giancarlo. Beni tanımadığın için bu yaptığını görmezden geliyorum. Eğer bir daha kaçmaya kalkarsan bukadar anlayışlı bir adam olmam Alya. Bu seni ilk ve son uyarışım." #wattpad de LA MİA DONNA isimli ilk ve tek kitap. 🥀 Kitabımın tüm hakları saklıdır. İzinsiz (ç)alanların hakkında yasal işlem yapılacaktır. ⚠

İntiharı düşünmekle intihar etmek arasındaki boşluk... Birinde alınan nefes, diğerinde son nefes... O boşluğu dolduracak bir gün fiiliyete geçmemek için yıktığımız kalplerin cesetleri. Seni koruması için var ettiğin cesetlere basarak ilerleyeceksin kendi intiharına. Onlar öldüğüyle kalacak, sen yok ettiğin kendinle... O ölecek, sen yok olacaksın. Ruhunla gömecekler, uçamayacak. Çoktan kanadını kırmışlar... Peki ya senin öldürdüklerin? Ben öldürdüm, ben de öldüm... Katillerin yası tutulur mu? İsterdim... Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Söylediklerini kabullenmeyerek kafamı iki yana salladım. Ona doğru uzandığımda ellerimi göğsüne koydum. Gözyaşlarım dur durak bilmiyordu. "Hayır, Kuzey hayır! Bana inan, n'olur bana inan! Ben sana ihanet etmedim. Ben Deniz'im, senin Deniz'in. Ben sana asla ihanet etmem. Yemin ederim oyun oynadılar bana, yemin ederim. Ölmüş babamın üzerine yemin ederim. Kuzey, inan bana n'olur sevgilim." Artık ayaklarımda, ruhumda derman kalmamıştı. Yavaş yavaş ölüyordum. Kalbim çürüyor, ruhum kayboluyordu. Kuzey, göğsünde duran ellerimi iterek omuzumdan tutup beni sarstı. Ağlayarak bağırmaya başladı. "İnandım lan sana, inandım! Sevdim." Gözlerinde büyük bir yıkımla baktı. Orada ki tüm anılarımızın birer birer parçalara ayrılışını izledim. "Sadece seni sevdim. Gözüm bir tek seni gördü. Etrafımda milyon tane kız varken, ben bir tek seni sevdim Deniz." Hep hasretle söylediği adımın dudaklarından nefretle çıkışını izledim. Onun gözlerinden akan yaşlar sakallarına bulaşıp kayboluyordu. "Güvendim ben sana. Kendimden daha çok sana güvendim. Neyin eksikti ha? Neyi vermedim de başka adamın koynundan çıkıp geldin bana? Söyle! Daha kaç adamın yatağına yattın lan? SÖYLE! Kaç adamın altında inledin? KAÇ YATAKTA ÖLDÜRDÜN BİZİ LAN SÖYLE!" Omuzlarım son sözleriyle sarsıldığında yer çekimine yenik düştü. Kafamı iki yana salladım. Yapmamıştım, ben ona ihanet etmemiştim. Kuzey'in nefretini kamçılayan gözlerimi ona diktim. O beni tanıyordu ve bana inanmalıydı. Onun ruhunun en derinine yalvarmaya devam ettim. "Yapmadım. Ben sana ihanet etmem! Yemin ederim oyuna geldim. Tuzak kurdular bana." Cinsellik içeren ögeler vardır. Şiddet unsurları içermektedir. 26 ARALIK 2022 tarihinde yazımına başlanmıştır. TELİF HAKLARI NOTER TARAFINDAN ONAYLANMIŞTIR. ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEMLER AVUKAT ARACILIĞIYLA BAŞLATILACAKTIR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA

Yağmur ormanın üstüne ağır ağır düşerken, gökyüzü sanki bir sırrın yükünü taşıyordu. Her damla, bir kalbin daha susacağını fısıldıyordu. Ben yalnızca yanlış bir anda, yanlış bir yerdeydim. Bir silah sesi duydum. Bir adam yere düştü. Ve o an kader, yönünü değiştirdi. O geceden sonra hiçbir şey aynı olmadı. Çünkü o an... Biri beni gördü. Biri beni aradı. Biri beni vurdu. Adı Barlas'tı. Ya da sadece o geceyi hatırlatan bir lanet. Gözlerini ilk kez gördüğümde, yağmur durmadı. Çünkü gökyüzü bile bizim hikâyemizden korkmuştu. O beni öldürmek için mi buldu, yoksa kurtarmak için mi bilmiyorum. Ama emin olduğum tek şey var: O gece bir adam ölmedi sadece. Ben de öldüm. Ve bir yanım hâlâ o ormanda, o yağmurun altında nefes alıyor. Bazı hikâyeler "bir bakışla" başlar. Bizimkisi bir kurşunla.