Bu mektubu alan aileye, Çocuğunuz Elysion Saklı Güçleri Çıkarma Programı'na dahil edilmiştir. Tanrı çocukları ve Mitik yaratıklar bakımından sayı yetersizdir. Jenerasyondaki saklı gücü çıkarmak amacıyla çocuğunuz Elysion'a getirilecektir. Saygılarımla, Elysion Okulu Müdürü Kim Junmyeon.

Yaşadığımız gezegenin adı Aegyptus. Dünyanın bulunduğu yerden milyonlarca kat ışık yılı kadar uzak başka bir galakside yer alan bir gezegen. Aslında bulunduğumuz yeri Dünya'nın paralel evren hali olarak tanımlamak mümkün. Sadece renk konusundan ayrılıyoruz. Bir de normal dünyadan birinin ciğerlerine dolduğu zaman öleceği ama bizim etkilenmediğimiz bir gaz, soluduğumuz havaya karışıyor. Kan kırmızısı renginde bir ay, gözünüzü kör edecek mükemmellikte maviye sahip bir gezegen, turuncunun en güzel tonlarını taşıyan bir güneş. Kendi aramızda gruplara ayrılıyorduk. Şifacılar; Sanatoribus, Zihin kontrolü gerektiren güçlere sahip grup; İngenins, Zaman kontrolü ile ilgilenen grup; Tempushore, Doğa ile ilgili güçlere sahip olanlar; Raksturs, Yaşam ve enerji ile ilgili olan grup; Vitrenua. Tamı tamına beş grup. Birde herkesten soyutlanan bir grup vardı; Periculosum, ki biz onlara kısaca tehlikeliler diyorduk. Anne karnında belirlenen kaderimize göre hepimizin farklı güçleri var. Uçmak, doğal afetlere sebep olmak, akıl okumak, bedenden bedene gezmek. Ve daha birçok şey. Ve gücümüz bedenimizde olduğu sürece kısmen ölümsüzdük bile. Bunun mükemmel ötesi bir his olması lazım değil mi? Ama bizler normal insanlar ve masum dünya için tehlikeliydik. Belki kendimiz için bile. Bu fark edildiği zaman ise normal ve masum dünyada birçok zarara sebep olmuştuk. Bizler masum dünya için tehlike oluşturduğumuzdan başka bir galakside bulunan başka bir gezegene sürgün edilmiştik. Bu bizim cezamızdı. Hiç sona ermeyecek bir ceza. Belki bir lütuf. *** Yazarlar: SeoMinn, KaiRan Başlangıç: 14 Temmuz 2015 Bitiş: 8 Şubat 2018

"Neden saçların gri senin?" "Sen neden hastane kokuyorsan, ondan."

"Kullandığımda hayatımda geri kalan her şeyi unutup bambaşka bir yerde buluyorum kendimi, tarif edemediğim türden uçsuz bucaksız bir yerde. Bazen her şey yok oluyor, bir tek ben kalıyorum, bazense tıpkı kitaplarda tasvir edilen cennetteki gibi bir yerde oluyorum. Uçuyorum, istediğim yere gidiyorum. Dünyayı ben yaratmışım gibi hissediyorum, dağ, taş, denizler, her şey bana aitmiş gibi. Fakat bu hislerin bedeli göründüğünden daha ağır. Şeytana ruhunu satmak, kendini teslim etmek ya da her ne dersen de, maddeye başladığında bunun geri dönüşü yok. Sonsuz haz, sonsuz kölelik. Kendini tanrı zannettiğin kısacık bir sürenin sonunda gerçek hayata dönüyorsun, ruhsuz bir kukla olarak."