Her düğünde oğluna veyahut torununa gelin arayan teyzeler illaki bulunur. Çoğu zaman bulamazlar ama bu sefer farklı. Bizde olayın işine abla girince sonuç zafer mı olacak yoksa her zamanki gibi hüsran mı...

Minha Minca aylar önce terk edildiği evin tozlu kapılarını aralamak için Denizli'ye gider. Fakat o kapının ardında onu neler beklediğinden bihaberdir ve acı dolu geçmişi ile yüzleşmek zorunda kalır. Onun yaralarına hiçkimsenin faydası dokunamazken, o kendi yarasının merhemi olmayı seçmiştir. Hayatına ansızın girip ona dik durmayı ve kendi yaralarını sarmanın gücünü veren Miran Tancı onun kalbinin ritmini de değiştirebilecek midir ? "Onu gördüm, gri gözlerini ve ardındaki ışığı. Güçlü durmayı o öğretti bana, söz vermiştim kendi yaralarımın merhemi olup onlara sahip çıkacağıma. Hayat da buydu ya; Kendi yaraları sarmanın ve kabuk bağlayıncaya dek süren gücü bir başkasının sana vermesi.." 🦋 "Kelebeğin ömrü bir gündür. Yaşamasına izin verirsen belki ömür boyu senin yanında kalır." Sözlerim ile göz bebeklerime öyle derin baktı ki, bir an gerçekten yaşadığımı hissettim.

Bir suikastçı adam. Dövüş ustası olan genç bir kadın. Ve birde suikastçı adamın ve kadının peşinde olan ve kimliği belli olmayan maskeli adamlar. "Yol yakınken vaz mı geçsek çünkü ben yoruldum." Suikastçı ile göz göze geldik ve aynı anda mırıldandık. "Hayır !" Evet, bu biraz tuhaftı gerçekten. Suikastçı bana baktı ve yanımızdaki ufaklığa. Suikastçıya baktım ve gideceğimiz yerde olduğumuzu fark ettim etrafta bir yalan dönüyordu. Suikastçı bana baktı. "Şimdi" dedi yüksek ses ile. Ve ağzından tek kelime çıktığı anda sokağa kurşun sesleri yankılanmaya başladı. ... Her şeyin başladığı o gün sanki her şey lanetlenip şehre yayılmıştı. İnsanlar akıl almaz bir şekilde değişmiş, her şeyden öte şehre bir seri katil gelmişti. Şehir ateşkes imzalamış, insanlar sokağa dökülüp o seri katili bulmaya çalışıyorlardı. Bense dünyadan bihaber bir şekilde dövüş kursumda son seansımı bitiriyordum. Zaten ne olduysa seantan çıktıktan sonra şehir tamamen tanınmaz hale geldikten sonra oldu. Seri katil peşimdeydi O katil benim ecelim olmaya mührünü basmıştı adeta. Ama aynı zamanda benden de ayrılmıyordu. Korkum yoktu hiçbir şeyden hiçbir canlıdan Tek korkum bu hayatı tadında yaşamadan ölmemekti. Ecel bize son nefesini ver demeden insan son nefesini bir katilin kolları altında ezilirken verebilir miydi? Kim bilir ? Belki de... Tek anlamadığım bir şey vardı. Seri katil suikastçı mıydı? Yoksa peşimizden gelen maskeli adamlardan biri mi ? Aralarında bir ateşkese çoktan imza atılmıştı. Peki bu ateşkesi kim kazanırdı ? ... Telif hakları saklıdır ! Kurgumun bir yerde kopyasını vs. bulunursa direkt yasal işlem başlatılacaktır.

NOT: Kurguma bir süreliğine ara verdim bu süreçte "Maskeli Yüzler" adlı kurgumu tamamlamaya doğru yol alıyorum. Lara bir gün evinin etrafında bir ses duyar ve o sesi duyup dışarı çıkması bir olur fakat dışarıda hiç kimseyi göremez çünkü kimse yoktur. Peki Lara'nın duyduğu o ses kime aittir ve ne için dışarıya çıktığında kimseyi görmemiştir. İşte bunun cevabı yerin altında gizemli olan bir adamın evinin olmasıdır fakat lara bunu bilmiyordur. "Gökyüzüne baktım şimşek çakmıyordu, dışarıda ise kimse yoktu ama emindim her gün aynı saatte gelen o ses birine aitti."