Askeri | Romantik | Psikoloji ⚠️Bu kitap; K.İ.T. I (Cevapsız Sorular) kitabının devam kitabıdır. İlk önce Cevapsız Sorular'ı okumalısınız ⚠️ 'Kökten ve tümden değişim' anlamına gelen İhtilal, cevaplarını bulan soruların en güzel sonucu olmuştu. Yaşadıkları zorlu savaşta; Kah Asena ihtilalci oldu Alfa'sını değiştirdi, Kah Alfa ihtilalci oldu Asena'sını değiştirdi. 🦋 Kelebek, isminin hakkını vererek çocukluğuna küsen adamın ruhunu iyileştirken; 🐺 Alfa, isminin hakkını vererek insanlardan kaçan kızı özgüvenine kavuşturdu. Hani klasik bir tabir vardır ya 'Birlikte büyüdüler' diye... Bizim hikayemizde biraz ters işledi bu durum. Onlar birlikte büyümediler. Onlar Birlikte Çocuk Oldular! Yegane amaçlarıydı Çocuk Kalmak. Salıncak gördüğünde koşmak, yağmurda dışarıya çıkmak, hasta olduğunda sevdiğine nazlanmak, küçük bir çocuk misali sahte tripler atmak ve kahkahalarla gülmek. Bolca kahkahalarla... 🎶Kitabın ismi AliFiru'nun 'İhtilal' şarkısından gelmektedir 🎶 🐺 Alfa 💙 Asena 🐺 => Bu kitaptaki kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur! <= Kapak Tasarımı; Wattpad= DacyGazelle İnstagram= dacygazelle

Askeri | Romantik | Psikoloji * Gizli Bir Teşkilat * Planlı Bir Soygun * Alfa ve Kelebeği MİT'e bağlı KİT'in lideri olan Alfa, kendisine verilen görevin tüm hayatını değiştireceğini hissetmişti. Görev basitti. Ünlü iş adamı Kadir Alacalı'nın evindeki kasadan teröre finansman sağlanan belgeleri (ç)almak Teorikte basit olan bu görev, pratiğe dönüştüğünde çok büyük bir kaosla sonuçlanacaktı. Çünkü soygunu Alacalı'nın kızı üzerinden gerçekleştirmesi emredilmişti. Yıllar önce ölümden kurtardığı ve görev için geçirdikleri kısa vakitte etkilendiği Hilal üzerinden... Vatanı ve kalbi arasında kalan Yüzbaşı Alfa hangi sevdasını seçecekti? Peki ya her şeyden bihaber olan Hilal, oynanan tüm bu oyunu öğrendiğinde neler yapacaktı? Cevapsız kalan tüm Sorular'ınızın cevabını öğrenmek için buyurun Cevapsız Sorular'a 🦋 => Bu kitaptaki kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum ve olaylarla hiçbir ilgisi yoktur! <= Kapak Tasarımı; Wattpad= DacyGazelle İnstagram= dacygazelle

Hastanenin ihmali sonucu birbirinden farklı hayatlara sahip iki bebek Bir tarafta ailesi tarafından sevgi görmeyerek kendisini büyüten bir kız diğer tarafta kızlarına tüm sevgilerini veren ancak nefretle sonuç alan bir aile Peki bu gerçek ortaya çıkarsa? Hayatları temelinden değişirse ne olur? Kardeşleri yüzünden hayatı mahvolan abileri tüm yaşadıklarının bir ihmal olduğunu öğrenirse ne olur? Peki ya yeni kardeşlerine tepkisi ne olacak?

Gizli bir kahramanın hayat serüvenine tanık olmaya hazır mısın? Hazırsan kitaptan bir kesit vereyim senin için: Arabanın içi görünmüyordu sadece şoför azıcık görünüyordu. Tabi bu kim dersiniz; Ömer. Kim olabilir ki zaten. Arabaya bindim ama yanında kimse yoktu. - Neden buradasın Ömer? - Bir kontrol edeyim dedim. Hata mı yapmışım? - Senin kontrolüne gerek yok. Ben nerde nasıl davranmam gerektiğini çok iyi bildiğimi düşünüyorum. - Peki, hadi diyelim ki öyle. O zaman içerde ne oldu? Bu Ömer beni sinir etmeyi nasıl başarıyordu her defasında. - Bu seni niye ilgilendiriyor ya! Yani bir bıraksan mı acaba peşimde gezmeyi? Ben çocuk değilim de hani. Nerede nasıl davranacağımı biliyorum. - Tamam. Ya merak ettim ne oldu içerde? Ne dedin de sana yalvarır gibi oldu bu kız? - Çok merak iyi değildir Ömer. - Uzatma işte, söyle. - Eskileri hatırlattım biraz. Bu arada karargaha doğru gidiyorduk. Derken Ömer'in telefonu çaldı; - Evet Tuğrul. - Anlaşıldı , hemen intikal ediyoruz Defne ile. Telefonu kapattı. Bu arada sert bir U dönüşü yaptı. İyi ki kemerlerimiz takılıydı. - Ya yavaş! İnsan bir haber verir. - Kusura bakmayın hanımefendi, rahatınızı bozduk. Arabayı çok hızlı sürüyordu. Protokol yolundaydık ve tabi ki her yerde araba vardı. Arabaları sollayarak, çok hızlı bir şekilde gidiyorduk. Meraklandım, acaba nedendi bu acelemiz? - Bir sorun mu var Ömer? Tuğrul ne dedi? - Fazla merak iyi değildir. Bunu söylerken hafif güldü. Bende biran sinirle gülümsedim, sonra ciddileşip; - Dalga geçme Ömer! Görev söz konusu. - Tamam tamam, sakin ol şampiyon. - La havle...

"ben Vatan'ının her bir karış toprağına aşık bir kadınım"

Tamamlandı Abi+Asker+aşk kurgusu Bence bir şans verin

"Komutanım."dedi Üsteğmen alçak perdedeki bir sesle. İstemiyorum, dememişti ama bu seslenişi bu anlama geliyordu. Elini kaldırdı Komutan. İtiraz etmesine izin vermedi. Kaşlarımı kaldırdım. İtiraz edemiyor muyduk yani, bir şeyi istemiyorsak? Buranın düzeni böyle miydi? Yine kabullenişim hızlı olduğunun farkına varıp dilimi ısırdım. Kabullenmek istemiyordum. "Emredersiniz Komutanım."dedi Üsteğmen ifadesiz bir sesle. Ama yaydığı negatif enerji beni üşütüyordu, kabul etmekten hoşlanmamıştı bu emri.

Birden komutanımızın sesiyle irkildim "Bir daha birbirinize vurursanız ceza alacaksınız" komutana bakıp tamam işaretinden sonra kafamı hafifçe salladım. Zaten yerde duran Mira'nın bana vuracak ne hali kalmıştı ne de mecali. Onu fena benzetmiştim. Bu eğitim hoşuma gitmişti ne de olsa dövülen taraf ben değildim... Yerde duran Mira ya arkamı dönüp baktıktan sonra bir iki adım ilerlemiştim ki karın boşluğuma kuvvetli bir tekme geldi. Arkamı döndüğümde Mira bana vurmanın sevinci ile gülüyordu,bense nefes alıp vermekte zorlanıyordum. Komutanımız "Mira ben size ne dedim!? Çabuk odama gidip beni bekle"diye azarı basarken, çaresizlikle etrafım'a bakınıyordum Birden yere yığıldım. Artık nefes sizlikten gözlerim kararıyordu. Birden Araf'ın sesini duydum bana doğru koşarak "Komutanım Elisa galiba nefes alamıyor çabuk gelin" diyordu ... Herkes başıma toplandı o komutan kılıklı Yamaç'ta dahil. Bense hala yerdeydim. Yamaç bana doğru eğilip yanaklarımı avucunun içine aldı. Sanırım suni teneffüs yapacaktı.Aramızda az bir mesafe kalmıştı... işte şimdi kendime gelmiştim bana suni teneffüs yapmasına müsade etmeden ayağa fırladım.. elimi belime görürdüm yavaşça, ağrıyordu.. ama nefes alma düzenim yerine gelmişti . Ani kalkışımla herkesin gözü haliyle bendeydi.. gözümü üzerlerinde gezdirdikten sonra "tamam iyiyim ben ,yok bi şeyim."...diyerek hem onları hem kendimi tatmin etmeye çalışıyordum Artık iyiydim nefes alabiliyordum. Ama ölüm korkusundan değil öpülme korkusundan. Arkama bile bakmadan sadece karın boşluğunu tutarak koğuşa doğru ilerliyordum.Bütün tim sadece gülüyordu hemde bana.komtanımız da dahil Ben onurlu ve gururlu Elisa bunları takarmıydım hiç. Asla ...... O yüzden sadece yürüyordum arkamdakilere aldırmadan... ___________________________ Bu kitap üç kişi tarafından yazılmaktadır. Askeriyeyle ilgilidir

12 yaşında babasını toprağa vermiş bir kız. Bir Türk Askeri. O Anka Bulagan'dı. O Leylifer Anka Bulagan idi. Aranılan Asker, Korkulan Düşman. Öldürmeden ölmemeye, şehit olmadan cennete girmemeye ant içmiş bir kadın. Cesur ve korkusuz bir Kadın. O, YÜZBAŞI LEYLİFER ANKA BULAGAN. Bu ülkeyi düşmana dar etmeye geldi. Dar etmeden de ölmeyecek. ***** İDLİB ŞEHİTLERİNİN RUHU ŞAAD OLSUN. ALLAH CENNET-İ ALA'DA ONLARA YER VERSİN... ***** Başlama tarihi: 4 MART 2020 Devam Edecektir.

"Elif dedim, be dedim Amman, Kiz ben sana ne dedim. Elif dedim, be dedim Amman, Kız ben sana ne dedim." Sazın sesi içerime işlerken babam ile söylediğimiz bu parçada sanki yeniden babamla söylüyormuş gibi benim nakaratım da Ali'nin sesini bastırdı sesim. "Kuş kanedi kalem olsa, Ah yazılmaz benim derdim. Kuş kanedi kalem olsa, Ah yazılmaz benim derdim." İkinci nakaratta katıldı bana Ali. Babamla bile bu kadar uyumlu olmadığımızı hissetmiştim o an. Titreyen kalbimi derin bir nefes ile bastırdım ve Ali'nin sesini bekledim yeniden. "Elif'im noktalandı Aman, Az dersim çokçalandı. "Elif'im noktalandı Aman, Az dersim çokçalandı." Bu sefer Ali susmuştu sanki benim söylememi, devam etmemi istiyormuş gibi. Sessiz çağrısına kulak verdim ve üstüme düşeni yaptım. "Yetiş anam, yetiş bubam Aman, Ah mezarım tahtalandı. Yetiş anam, yetiş bubam Aman, Ah mezarım tahtalandı." Bu seferki alkışlar daha güçlüydü. özellikle Ali'nin arkadaşları öküzümsü haraketler sergiliyorlardı. Şafak'ın bende olan bakışlarını gördüğümde yüzümdeki tebessüm yerini buruk bir dudak kırılmasına bıraktı. Şafak uzanıp elimi tuttuğunda beni anladığını anlamıştım. O masada ne kadar oturmak istediğimi en çok Şafak biliyordu belkide. Terörist hayatı yaşamanın, her an diken üstünde olmanın, kaygısız ve fütursuzca meyhanede içmek istiyordum. Söylemek ve eğlenmek istiyordum. (Kitabın içinden alıntıdır!)