Defne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne'nin babasıyla iletişim kurmaya karar verir. Babası Cem Bey ise uzun yıllar sonra kızıyla tanışma kararı alır. İki yabancı, aynı evi paylaşmaya başladıklarında, aralarındaki boşluğu doldurmanın zorluğunu hissederler.Geç kalınmış bir baba-kız ilişkisinin içsel bir yolculuğunu başlamış olur. Aynı zamanda Defne hem babasına ,hem de babasının yaşadığı lüks çevreye adapte olmaya çalışır.Defne yeni hayatında arkadaşlığı,aşkı ve yeni birçok şeyi daha öğrenecektir.

Bir adamla iki kadının hikayesi değildi onların ki... Kadının zaten karanlık olan dünyası başka bir kadının ölümüyle zifiri bir hal almıştı.. Adamın hayatı cehennem yeriydi, yandıkça kül olmuyordu... Yandıkça harlanıyordu alevi. Yandıkça yakıyordu küçük kadını... ~~~ Demedi bir şey sadece gülmekle yetindi. İşte o an ben daha da nefret ettim Mir Welat'tan. Hiç kimseden nefret etmediğim kadar hemde. Aklımda her defasında acısı yüzünden temize çıkardığım adamdan ilk defa gerçek anlamda nefret ediyordum. Karanlıktan bile daha fazla bir nefretti... Tam çıkacakken sıcak eline tutundum. Belki vazgeçer diye. " Mir gitme, beni de götür. Bırakma burda, lütfen yalvarırım bırakma! " Yirmi yaşındaki Lorin Berçem değildi ona yalvaran, beş yaşında büyümemiş kız çocuğuydu yakaran. Görmedi, o sadece karısının kaybetme vebalini üstüne attığı Lorin Berçem'i görüyordu... " Seni asla affetmeyeceğim! Seni asla affetmeyeceğim Mir! "... ~~~

"Bizimle geleceksin!" dedi biyolojik babam, sesi keskin ve emrediciydi. "Gelmeyeceğim!" dedim, inatçılığımı saklamadan, kararlılıkla. "Benim sabrımı zorlama. Eğer geleceksin dediysem, geleceksin!" O da inatla, gözlerindeki sertlikle kararlılığını belli etmişti. ...... "SİKTİR GİT EVİMİZDEN!!" diye haykırmıştı öz abim, sesi kulaklarımda yankılandı. Kırıldım... Hem de en derin yerimden. Bir daha onarılamayacak şekilde paramparça oldum. Kendimi yapayalnız, kimsesiz ve çaresiz hissediyordum... ⚠️ Bu kitapta olumsuz ögeler, taciz, şiddet, küfür, psikolojik baskı, intihar, öldürme, yaralanma ve kötü alışkanlıklar bulunur. Lütfen ona göre okuyun..

Elimde tuttuğum yazmayla yavaş adımlarla yürüyordum. Bu yolun sonu nereye gidiyor hiç bilmiyordum. Gözlerimin yaşı kurumuş, bitmişti. Nefes alırken göğsümden yükselen büyük bir ağrı vardı. Saçlarımın kökleri acıyor, yüzümün her yanı cayır cayır yanıyordu. Çok değil yaklaşık on dakika önce yaşadıklarım yüzünden bu haldeydim. Gözyaşlarımı bırakmadan adımlarımı hızlandırdım. "Şimdi değil, birazdan. Dayan Güleycan, dik dur, az daha dayan."

Abi kurgusu. Bir gitsem de kurtulsam. Duracaksam da bir sen durdursan. -Tamamlandı-

Leyal ailesiyle yaşadığı zorlu hayat mücadelesinde Alparslan ile nefes almaya çalışırken kaderin ağlarına takılırlar ve amansız bir ayrılağa neden olan kan davası başlar. Leyal'in kuzeni Yaman, Alparslan'ın abisi Sipan'ın nişanlısı olan Raperin'i kaçırır. İki aile arasında silahlar çekilir ve sular durulmaz. Sipan ve Leyal'in evliliğine hüküm verilir bu davada. Bir mezar ve aynı mezara gömülen üç yürek! 📍WATTPAD'DE BU İSİMDE YAZILAN İLK VE TEK KİTAPTIR!!! 📍 KİTAPLARIMIN TÜM HAKLARI SAKLIDIR! (Ç) ALINTI DAHİLİNDE YASAL İŞLEM YAPILACAKTIR!!! İlk Yayın Tarihi 12/05/2020

Alabora edilmiş hayatlarda kazanan kötüler değil iyiler olacaktır dünyanın kanunu kötülerle ise dünyanın kanununu kadınlar değiştirecek.

"Oo küçük hanım," dedi dudaklarında alaycı bir gülümsemeyle, "iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Kim olduğunuzu ve ne istediğinizi bilmiyorum ama derhal anlatın!" diye çıkıştım. "Sakin ol küçük kız." "Kim olduğunuzu söyledim!" diye bağırdım bu kez, sesim çatladı öfkeden ve korkudan. "Gayet basit," dedi sakince. "Babanın ödeyemediği borcusun... Güzelim."

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Gizli saklı oyunlar, düşmanlar ve savaşlar. Söylesene Nilüfer, Üç Vadi'de hiç saklanır mı sırlar? Kayla Ahu Tuna ailesini acı bir şekilde kaybettikten sonra Wattpad platformunda kendi hikayesini yazmaya başlar. İşler yolundadır ta ki yeni sıra arkadaşıyla tanışıp, kendini bir katilin hedefinde bulana kadar.